استر: رنج، هنر را می آفریند، من و همسرم غرق در کتاب ها هستیم - مجله یک کامپیوتر

استر تا به امروز 20 رمان نوشته که جوایز متعددی را برایش به ارمغان آورده اند. او حالا با همسرش -که او هم نویسنده است- در بروکلین نیویورک زندگی می نماید و معتقد است تماس های تلفنی از تماس های تصویری و نمایش مربع های کوچک روی صفحه نمایش به مراتب بهتر و راحت تر است. در ادامه گفت وگوی تلفنی او را با روزنامه گاردین می خوانیم.

چرا استیون کرین را برای نوشتن انتخاب کردید؟

اولین بار وقتی دانش آموز دبیرستانی بودم با او و آثارش آشنا شدم. کتاب نشان سرخ دلیری او کتابی است که خواندن آن برای بیشتر دانش آموزان دبیرستانی الزامی بود. بعدها اما دیگر نه چیزی از او خواندم و نه زیاد درباره اش فکر کردم. کتاب 4321 را که به سرانجام رساندم، واقعا خسته بودم و می دانستم تا مدت ها توان نوشتن را نخواهم داشت. چند ماه استراحت کردم تا دوباره انرژی خودم را به دست آورم. در طول این مدت کتاب های زیادی خواندم که در تمام طول زندگی ام دلم می خواسته بخوانم. بنابراین آغاز به خواندن دوباره استیون کرین کردم و اولین کتابی که از او خواندم هیولا بود که هرگز حتی اسمش را هم نشنیده بودم. کتابی درخشان و عمیق که حیرت زده ام کرد و تشویق شدم تا آثار دیگرش را هم بخوانم و همچنان تحسینش می کردم. وقتی همه آثار او را خواندم آغاز کردم به تحقیق درباره زندگی اش و متوجه شدم چه زندگی جذابی هم داشته است. تا این که تصمیم گرفتم با نوشتن کتابی درباره اش از او قدردانی کوچکی کنم.

کوچک؟

در ابتدا می خواستم کتاب بین 150 تا 200 صفحه باشد؛ اما یک بحث به بحث دیگری منتهی شد و همین طور کار به درازا کشید. می دانم برای زندگی خیلی کوتاه او کتاب عظیمی شده و خیلی هم عجیب است که من این همه درباره او نوشته ام؛ ولی این فقط یک بیوگرافی نیست؛ خوانشی از آثار او هم هست.

در واقع کتابی است که به ما یاد می دهد که چطور کرین را دوست بداریم. آیا خودتان را یک معلم می دانید؟

خب برای 5 سال در دانشگاه پرینستون تدریس نموده ام. در کارگاه های نگارش که وحشتناک بود و هنوز هم از نوشتن خلاقانه وحشت دارم. شما یا صاحب تخیل هستید یا نیستید. احساسی نسبت به زبان در شما هست یا نیست. من این احساس را داشتم که به عنوان یک پیرمرد با جوان ها درباره این کتاب صحبت می کنم و نه در کلاس درس بلکه دور میز شام و دیدگاه و اشتیاقم را درباره این نویسنده و کارهایش با آن ها به اشتراک می گذارم.

به نظر می رسد تحسین شما اینکه شما نسبت به استیون کرین بخشی برای آن است که او تا چه مقدار نوشتن را جدی گرفته است. درست است؟

این تنها راهی است که من نوشتن را درک می کنم و در تمام طول زندگی ام این طور بوده ام. هر نویسنده دیگری که تحسینش می کنم هم همین طور است. نوعی جنون و دلبستگی عمیق به چیزی و مطمئن نیستم هرگز هنری بتواند خلق گردد اگر هنرمندش آن را خیلی جدی نگیرد و در بهتر و بهتر انجام دادنش وسواس نداشته باشد.

کرین نویسنده و شاعر تنگدستی بود؛ آیا ما برای هنر و هنرمندبودن باید رنج ببریم؟

باید چیزی درون شما باشد تا به طریقی احساس عدم تعادل کند. نیازی نیست تا از لحاظ اقتصادی مسئله ای داشته باشید می تواند عدم تعادل عاطفی یا عاشقانه باشد. منشا آن هر چه باشد باید زندگی شما را تکان داده باشد. در واقع پریشانی و رنج و اندوه موجب آفرینش هنر می گردد.

دوران همه گیری را چطور تا به حال گذرانده اید؟

برخلاف بسیاری از مردم، من شغلی ندارم و بنابراین شغلی را از دست نداده ام. من و همسرم هردو نویسنده ایم؛ و هر کاری از دستمان بربیاید، انجام می دهیم. به نظرم ما هردو بسیار خوشبختیم. اینجا در نیویورک در بهار سال گذشته در مرکز پاندمی بودیم و بسیار هولناک بود. تنها صدایی که از خیابان شنیده می شد، صدای آمبولانس بود و هیچ صدایی هیچ جای دیگری نبود جز صدای پرندگانی که بازگشته بودند.

کتاب های خود را بر چه اساسی مرتب می کنید؟

به روش خیلی عجیب و غریب؛ و در نظامی که سال هاست آن را توسعه داده ام. کتاب ها در همه جای خانه پراکنده هستند. در طبقه پایین همه کتاب های ورزشی، رمان های جنایی و کتاب های فیلم قرار دارند و فکر می کنم همه این کتاب ها برای شخصی که می خواهد شب را در آن جا بماند جالب است. طبقه بالا و در اتاقی بزرگ کتابخانه ام واقع شده است که در آن فقط کتاب های مربوط به ادبیات پیدا می گردد. کتاب های هنری در امتداد دیوار قرار دارند اما ادبیات را به ترتیب زمانی دسته بندی نموده ام. با گیلگمش آغاز می گردد و بعد به یونان باستان می رسد. در طبقه بالا کتابخانه دیگری هم داریم که در اتاق همسرم است و تماما در حوزه روانشناسی و فلسفه است. ما غرق در کتاب ها هستیم و هرچه به دیگران می بخشیم، دوباره جایشان پر می گردد.

چه رمان های کلاسیکی را برای اولین بار اخیرا خوانده اید؟

به سوی فانوس دریا ویرجینیا ولف که یکی از زیباترین و تکان دهنده ترین کتاب هایی بود که در سراسر عمرم خوانده ام.

چه کتابی را به یک کودک 12 ساله می دهید؟

فکر می کنم برای این سن و سال آلیس در سرزمین عجایب برترین انتخاب باشد. چون هم به مقدار کافی بزرگ شده که تا کتاب را بدون فیلتر پدر و مادرش بخواند و بفهمد که تا چه مقدار این کتاب فوق العاده، خیال انگیز و سرشار از دیوانگی است. مهم ترین مساله ای که شما کتابی را به کودک می دهید این است که می خواهید لذت بی خاتمه و خالص مطالعه را به آن ها بچشانید. کتاب های با مفاهیم ساده و پرنشاط، عشق به خواندن را در بچه ها به وجود می آورند و اگر می خواستم به یک نوجوان 15 ساله کتابی بدهم، رمان کاندید ولتر را هدیه می دادم. کتابی که خودم هم در همین سن و سال خواندم و زندگی ام را تغییر داد. خندیده و از خواندن کتاب بهت زده شده بودم. این همان چیزی است که یک کتاب خوب وقتی هنوز خیلی جوان هستید، می تواند برای شما انجام دهد.