خبرنگاران گزارش می دهد؛ پخش مسابقه فوتبال در مدارس؛ تقابل دانش آموزان و مدیران در مدارس - مجله یک کامپیوتر

به گزارش خبرنگار حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشکی خبرنگاران؛ اول آبان ماه سال جاری بود که یک واقعه ورزشی آن هم از جنس فوتبالی سر و صدای زیادی به پا کرد؛ فوتبالی که سال جاری و پیش از این در جام جهانی هم خوش درخشید و عملکرد تیمی خوب فوتبالیست ها این رشته را بار دیگر با مردم آشتی داد و شور و نشاط را در میان انبوه مسائل و مسائل مالی و فشار ها به جامعه بازگرداند.

فینالیست شدن پرسپولیسی که با آن حجم محرومیت و محدودیت خودش را به این مرحله رسانده بود، حالا انتظار ها را بالاتر برد و امید ها را برای ایستادن بر فراز تیم های آسیایی شدت بخشید و شمارش معکوس برای بازی نهایی و مشاهده موفقیت تیم ایرانی در آسیا شدت بخشید.

درست هشت روز بعد از این شور و هیجان و در حالی که هیجانات ناشی از این بازی تا حدی فروکش نموده بود و فقط کم و بیش نوجوانان و جوانان طرفدار فوتبال نگران برنامه ریزی برای تماشای بازی فینال بودند؛ سید محمد بطحایی وزیر آموزش و پرورش به بهای تزریق نشاط در مدارس و تحت تاثیر درخواست های دانش آموزان از وی در فضای مجازی برای تعطیلی، تمیهداتی را برای این بازی اندیشید.

آقای وزیر به خواسته های دانش آموزان پاسخ داد، اما نه آنطور که باب میل آن ها باشد بلکه چاره اش یا شاید هدیه اش در آستانه روز دانش آموز برای راضی نگه داشتن دانش آموزان پخش مسابقه در مدرسه بود و این موضوع در قالب بخشنامه ای آنی از سوی شاپور محمدزاده مدیرکل دفتر وزارتی صادر شد.

صدور بخشنامه پخش فینال و گل آفساید آموزش پرورش

بلافاصله بعد از اصرار دانش آموزان به آقای وزیر و واکنش وی به این درخواست ها در صفحه شخصی اینستاگرامش، به نظر می رسید ماجرای تعطیلی و پخش مسابقه فوتبال ختم شده باشد، اما ماجرا به سادگی ها هم نبود و در زمانی کوتاه بعد از این واکنش بخشنامه ای صادر و به سرعت خبر آن منعکس شد تا مدارس و دست اندرکارانش حساب کارشان را برای روز فینال بدانند.

بخشنامه ای که درست است پخش فوتبال را منوط به دارا بودن امکانات مدرسه می داند، اما همین صدور، شعار مدرسه محوری و کوشش برای کاهش تعدد بخشنامه ها را زیر سوال می برد؛ گویی مدارس آنقدر ها ابتکار و اختیار ندارند که برای کوچکترین اتفاقی تصمیم بگیرند.

در حالی که برخی مدارس پیش از تاکید آقای وزیر و در صورتی که امکانات لازم برای پخش مسابقه را داشتند، این موضوع را به دانش آموزان اعلام نموده بودند و دیگر نیازی به این میزان بوق و کرنا ضرورتی نداشت چراکه نه ماجرا بسیار بغرنج بود و نه مدارس تا این حد بی ابتکار عمل که از حال و اوضاع دانش آموزانشان بی اطلاع باشند.

از طرفی دیگر همین رسمیت بخشیدن به پخش فوتبال و سر و صدای زیاد انعکاس این خبر جامعه دانش آموزی را نسبت به پخش این مسابقه به شدت متوقع نموده است و معلوم نیست در مدرسه ای که به هرعلت از نبودن تجهیزات پخش مسابقه گرفته تا محدودیت ساعت آموزشی، چه حال و اوضاعی داشته باشند و امکان نظم و ترتیب دادن به دانش آموزان وجود داشته باشد یا خیر؟ آیا این تصمیم مدیر و اولیای مدرسه را در مصاف دانش آموز قرا نمی دهد؟

عدالت آموزشی که به دفعات از آن یاد می گرددآیا در مدارس نسبتا مرفه با مدارس مناطق حاشیه ای و محروم رعایت می گردد یا باز هم بر سر کوچکترین موضوع دانش آموزان باید طعم محدویت را بچشند؟

ساعات کم آموزشی، حجم بالای کتاب درسی در برخی پایه های تحصیلی و تعطیلی برنامه درسی رسمی در برخی پایه های شلوغ مانند دوازدهم بااین تصمیم چه تناسبی خواهد داشت؟ تعطیلی ساعات درسی با وجود جو حاکم و پرتنش آموزشی نه تنها نشاط را تشدید نمی نماید بلکه نگرانی از جبران این ساعت، روحیه دانش آموز را تضعیف هم می نماید کمااینکه برخی مدرسه ها صرفا به جهت تراکم کاری مانع از اجرای این طرح پیشنهادی می شوند.

تعامل در فضای مجازی و آژیر عبور از خط قرمز های کلامی

بطحایی که تقریبا در زمره مسئولان فعال در فضای مجازی قرار می گیرد و بنا بر گفته هایش، خودش صفحات شخصی اش را اداره می نماید و تا حد ممکن نظرات مربوط به مطالب منتشره در این صفحات را می خواند، این بار با سو برداشت دانش آموزان روبرو شد؛ دانش آموزانی که گاه پا را فراتر از ادبیات متداول و محترمانه تعامالات روزانه گذاشتند و هر حرف ناشایست را شایسته انتشار دانستند.

بار ها از فرهنگ استفاده صحیح و ادبیات مناسب در فضای مجازی صحبت شده است، اما گویی حرف ها تا عمل فاصله بسیار دارند و فقر فرهنگی این بار در صفحه یکی از متولیان فرهنگ کشور پدیدار شد و ضرورت آموزش های مناسب که تا حدی به مدرسه وابسته است، قوت بخشید.

پر کردن خلا های ارتباطی وزارتخانه و پاسخگویی و دیدن جامعه هدف در فضای مجازی تاکنون امتیازی مثبت برای بطحایی محسوب می شد، اما با این پاسخگویی و واکنش در شرایطی که گویا ظرفیت کافی پذیرش تعاملات صحیح در فضای مجازی وجود ندارد، صفحات شخصی وی از این به بعد دستاویزی برای دانش آموزان است تا به هر بهانه حرفشان را به کرسی بنشانند و سریعا آن را به وزیر منتقل نمایند.

هیاهویی که در انتظار ثمره دادن است

تا دقایقی دیگر مسابقات فینال بین پرسپولیس ایران (و نه تهران) و تیم کاشیمای ژاپن شروع می گردد تا در مصافی پرهیجان قهرمان سال جاری آسیا تعیین گردد و امید که روی برد با تیم ایرانی باشد.

فوتبال و در نگاه کلی تر ورزش که حتی تماشای آن حرف و حدیث بسیاری ایجاد نموده است و می تواند بهانه خوبی برای نشاط افزایی در مدارس باشد؛ نیازمند امکانات بیشتری است تا این حجم از ذوق که برای تماشای یک بازی و تخلیه انرژی در دانش آموزان وجود دارد، در میدان عمل به ثمر بنشیند.