ستاره شناسان شراره ای بزرگ را در نزدیک ترین ستاره به خورشید رصد کردند - مجله یک کامپیوتر

آرایه یک کیلومتر مربعی استرالیا (ASKAP)، آرایه میلی متری بزرگ آتاکاما (ALMA)، تلسکوپ فضایی هابل، ماهواره نقشه بردار فراخورشیدی گذران ناسا و تلسکوپ دی پون ابزارهای قدرتمندی بودند که برای ثبت یک رویداد بزرگ نجومی با هم همکاری کردند.

منجمان به یاری آن ها توانستند بزرگترین شراره ثبت شده از پروکسیما قنطورس، نزدیک ترین همسایه خورشید و یکی از شناخته شده ترین ستاره های کم جرم را رصد نمایند و نتایج این یافته ها در نشریه Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.

پروکسیما قنطورس (Proxima Centauri) کوچکترین عضو سامانه آلفا قنطورس است. ستاره ای از نوع M5.5 که تنها در فاصله 4.244 سال نوری از ما در صورت فلکی جنوبی قنطورس قرار گرفته است و پس از خورشید، به عنوان نزدیک ترین ستاره به ما شناخته می گردد.

شعاع اندازه گیری شده برای این ستاره 14 درصد شعاع خورشید، جرم آن 12 درصد جرم خورشید و دمای مؤثر آن فقط 3050 کلوین (2777 درجه سانتی گراد) است. همچنین میزان نور پروکسیما قنطورس 1000 برابر کمتر از خورشید است که باعث می گردد حتی با وجود اینکه نزدیک ترین ستاره است، با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نباشد.

دکتر مردیت مگ گرگور (Dr. Meredith MacGregor) اخترفیزیکدان دانشگاه کلرادو بولدر که طی چندین ماه این ستاره را با استفاده از تلسکوپ های زمینی و فضایی رصد نموده است، گفت: پروکسیما قنطورس یک کوتوله سرخ است؛ گروهی از ستارگان که به شکلی غیرمعمول کوچک و کم نور هستند.

در تاریخ 1 می 2019 (11 اردیبهشت 1398) با یاری پنج تلسکوپ که زمان و انرژی ستاره را با جزئیات بی سابقه ای ردیابی می کردند، یک رویداد به شدت درخشان در آن کشف شد. دکتر آلیشیا وینبرگر (Dr. Alycia Weinberger) ستاره شناس آزمایشگاه زمین و سیارات مؤسسه علوم کارنگی گفت: اکنون می دانیم که این رصدخانه های گوناگون که در طول موج های بسیار متفاوتی کار می نمایند، می توانند یک ضربه سریع و پرانرژی را ببینند.

برخاستن شراره بزرگ از پروکسیما قنطورس در سال 2019 تنها 7 ثانیه طول کشید و تا کنون درخشان ترین شراره در طول موج های میلی متری و فرابنفش کشف شده است.

مک گرگور گفت: با مشاهده این رویداد در طول موج های فرابنفش می بینیم که این ستاره طی چند ثانیه از حالت طبیعی تا 14 هزار برابر روشن تر می گردد. در گذشته نمی دانستیم که شراره های ستاره ای می توانند در محدوده طیفی میلی متری تابش نمایند و این نخستین بار است که به شراره های میلی متری نگاه می کنیم. این سیگنال های میلی متری به پژوهشگران یاری می نمایند تا اطلاعات بیشتری در خصوص چگونگی فراوری شراره توسط ستاره ها کسب نمایند.

شراره بزرگ پروکسیما قنطورس در مجموع تقریبا 100 برابر قدرتمندتر از هر شراره ای است که تا کنون از خورشید دیده شده است. مک گرگور اضافه کرد: سیاره های سامانه پروکسیما قنطورس نه یک بار در قرن بلکه حداقل یک بار در روز با چنین چیزی روبرو می شوند.

این انتها کاوش ها نیست. احتمالا شراره های عجیب تری هم وجود خواهد داشت که فیزیک متفاوتی از خود نشان می دهند و تا کنون حتی درباره آن ها اندیشیده نشده است.

عکس کاور: طرحی گرافیکی از شراره بزرگ ستاره ای برخاسته از ستاره پروکسیما قنطورس

Credit: S. Dagnello, NRAO/AUI/NSF

منبع: Science News

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما