سواحل بی نظیر فلایش در زومایای اسپانیا - مجله یک کامپیوتر

لایه های رسوبی در زیر آب در امتداد فلات قاره تشکیل شده اند. زمانی که تغییرات ساختاری بزرگ زمین شناسی اتفاق افتاده است، این لایه های متراکم به سمت سواحل حرکت نموده و سر از خشکی بیرون آورده اند. در حقیقت حرکت آرام صفحات قاره ای این لایه های زیرین را به سمت ساحل هل داده است. از آنجایی که لایه های مختلف سنگ های رسوبی در زمان های مختلف تشکیل شده اند، خواص گوناگونی نیز دارند. بعضی از لایه ها سفت تر و متراکم تر از دیگر لایه ها هستند. در حقیقت شرایط اقلیمی زمان تشکیل لایه ها روی ضخامت و استحکام آنها مؤثر بوده است. رانش زمین که به صورت نامنظم و بی قاعده رخ می هد، موجب تشکیل این لایه های متراکم شده است که قطر بعضی از آنها چند سانتی متر و قطر بعضی دیگر به چند متر می رسد. در بعضی از موارد، رانش زمین به شکلی اتفاق افتاده است که لایه های رسوبی متراکم تقریبا زاویه عمودی به خودشان گرفته اند. با گذشت زمان، لایه های مقاوم در برابر فرسایش در کنار لایه های با مقاومت کمتر، شکل زیبایی به خود گرفته اند. در حقیقت فرسایش، لایه های ضعیف تر را از بین می برد و در نتیجه صخره های سنگی حالت شیار شیار به خودشان می گیرند. به مجموعه چنین صخره هایی فلایش (flysch) می گویند.

یکی از نمونه های زیبای صخره های فلایش در سواحل زومایا در شمال اسپانیا واقع شده است. این صخره های منحصر به فرد در سواحل ایتزوران (Itzurun) به خوبی مشاهده می گردد. این سواحل که طولی معادل 8 کیلومتر دارد، از شهر دبا (Deba) آغاز شده و پس از زومایا به گتاریا (Getaria) ختم می گردد. در واقع این سواحل صخره ای منحصربه فرد طولانی ترین سواحل فلایش پیوسته جهان هستند.

صخره های فلایش واقع در زومایا طی یک دوره 100 میلیون ساله تشکیل شده اند. لایه های رسوبی تشکیل دهنده این سنگ ها از برخورد صفحات قاره ای ایبری و اروپا در بیش از 50 میلیون سال پیش تشکیل شده اند. لایه های موجود در سواحل از سمت غرب به شرق در حرکت بوده اند؛ بنابر این لایه های سواحل غربی قدیمی تر از سواحل شرقی هستند. این لایه ها اطلاعات ارزشمند زمین شناسی بسیاری را در خود جای داده اند؛ اطلاعاتی که مربوط به 50 تا 100 میلیون سال پیش است.