ناشرانی که نویسندگان را فاسد می نمایند - مجله یک کامپیوتر

این نویسنده در گفت وگو با خبرنگاران، درباره ویژگی های رمان های عامه پسند و پرفروش و این که آیا لزوما یکی هستند و یا گاهی با هم اشتباه گرفته می شوند، اظهار کرد: در وهله اول باید بگویم مسئله فروش نیست که کتابی را عامه پسند می نماید. کتاب عامه پسند کتابی است که برای سرگرمی نوشته شده باشد؛ یعنی این کتاب نمی خواهد مخاطب را وادار به تفکر کند و راه حلی به او نشان بدهد. کتاب عامه پسند مانند سریال تلویزیونی، قصدش سرگرمی است و از این جهت چیز مفیدی است، حتی بهتر از سریال های تلویزیونی می تواند عمل کند.

قاسم زاده با بیان این که نوشتن کتاب عامه پسند خیلی مشکل است، اضافه کرد: با توجه به این که قصد کتاب عامه پسند سرگرمی است، نویسنده آن باید خواننده اش را کنجکاو نگه دارد. کنجکاو نگه داشتن خواننده هم به این بستگی دارد که نویسنده به تکنیک داستان نویسی بسیار مسلط باشد. خانم آگاتا کریستی که کتاب عامه پسند پلیسی می نویسد، تا سرانجام داستان خواننده را کنجکاو نگه می دارد و بارها ذهن خواننده را به این سو و آن سو می برد و در سرانجام داستان گره گشایی می نماید و قاتل تعیین می گردد، خواننده از این که غافلگیر شده، لذت فراوانی می برد.

او با تاکید بر این که نویسنده عامه پسند باید در حد یک نویسنده حرفه ای بر تکنیک داستان نویسی مسلط باشد، گفت: متاسفانه در ایران این طور نبوده و نویسنده عامه پسند با تکنیک داستان نویسی آشنا نیست. داستان های عاشقانه فارسی بیشتر شبیه فیلم فارسی هستند. فیلمنامه نویسان فیلم فارسی سالی چهار پنج سناریو می نوشتند، این ها را از کجا می آوردند؟ آن ها فیلم های هندی را می دیدند و بعد شکل فارسی به آن می دادند. نویسنده های عامه پسند هم داستان های عاشقانه غربی را می خوانند و بعد فارسی اش می نمایند. به این دلیل است که گاهی نویسنده ای مانند نویسنده بامداد خمار پیدا می گردد که در بین نویسنده های عامه پسند غافل گیر نماینده است زیرا راهی را می رود که دیگران نرفته اند.

نویسنده چیدن باد و گفتا من آن ترنجم بیان نمود: مشکل ما در ایران با کتاب های عامه پسند این است که از حدود 10 نوع کتاب عامه پسند که داریم، فقط یک نوعش نوشته می گردد، آن هم کتاب های عاشقانه است. دن بروان نویسنده رمان های عامه پسند، دنیای رازآلود فراماسونری را موضوع داستان خود قرار می دهد یا جان گریشام داستان های وکیل مدافعی می نویسد اما در ایران نوشتن این کتاب ها به اشکال مختلف امکان پذیر نیست. ما در ایران نمی توانیم داستان پلیسی بنویسم چون کارآگاه خصوصی نداریم و پلیس باید دخالت کند و ما نمی توانیم به پلیس چیزهای منفی نسبت بدهیم یا داستان جاسوسی نمی توانیم بنویسیم چون نمی توانیم وارد فعالیت های مخفی دولت ها شویم مگر این که دولتی سرنگون شده باشد که قدیمی می گردد، پس فقط داستان عاشقانه می ماند.

او با بیان این که داستان های عامه پسند، داستان های بدی نیستند، اظهار کرد: زیرا خانم و آقایی که این داستان ها را می خواند، اگر آن را نخواندف به دنبال مطالعه نمی رود. از بین خوانندگان عامه پسند هم کسانی هستند که به ادبیات جدی علاقه مند خواهند شد، من هیچ شکی ندارم. شاید دیگران اعتراف ننمایند، اما اگر از نویسندگان هم بپرسید آغاز مطالعه شان چه بوده، همه خواهند گفت کتاب های عامه پسند زیرا در سن 10-11 سالگی شناختی نداشتیم که سراغ ادبیات جدی برویم، مگر بر حسب اتفاق و هدایت دوست و فامیل و معلم به این سمت رفته باشیم، وگرنه همه از داستان های عامه پسند آغاز نموده ایم. اما خیلی زود از این داستان ها خسته می شویم زیرا اولا ترجمه شان خیلی بد است و جدی هم نیستند. مترجمان جدی به سمت ترجمه این کتاب ها نمی رفتند. مگر این که اخیرا عده ای بروند مثلا رگه اصلی این داستان های پلیسی یا دن براون را پیدا نموده و جدی تر ترجمه نمایند. در زمان ما هیچ کدام جدی ترجمه نمی شد.

قاسم زاده سپس اظهار کرد: ممکن است خوانندگان این نوع کتاب ها دست به قلم ببرند اما ناشران آن هایی را که استعداد دارند، به سرعت فاسد و آن ها را وادار به فراوری انبوه می نمایند. خانم فهیمه رحیمی را وادار می کردند تند و تند بنویسید، اما وقتی تند تند می نویسند بد از آب درمی آید. ژرژ سیمنون هر 18 روز یک کتاب می نوشت. او برای پول نمی نوشت. ذهنش این طور بود، با این که در مدت کوتاه یک رمان می نوشت، گاه کتاب هایش به ادبیات جدی نزدیک می شد مانند سگ زرد؛ اما همه ژرژ سیمنون نیستند. گاهی بعضی از این نویسنده ها مستاجرند و برای پول این کار را می نمایند. یا این که یکی به شهرت می رسد و بقیه خیال می نمایند می توانند به شهرت برسند اما در دام ناشران می افتند. از آن ها پول های فراوان می گیرند و کتاب چاپ می نمایند، ناشران همه را به هرز می برند. بعد از بامداد خمار خانم های زیادی وارد عرصه نویسندگی شدند، ولی هیچ کدام نتوانستند شهرتی به دست بیاورند و کار موثری انجان دهند، علتش به نظرم حرکت ناشران است.

او با اشاره به کلاس های داستان نویسی، گفت: در غرب کلاس های داستان نویسی خلاق داریم نه مانند کارگاه های ما، کسی که نمی تواند یک داستان بنویسد مدرس کلاس ها می گردد، آنجا کتاب معرفی می نمایند و به تخیل شرکت نمایندگان دامن می زنند اما در ایران کلاس گذاشتند که بگویند مانند ما بنویسید، هیچ کدام داستان عامه پسند بلد نیستند و معتقدند نویسنده خلاق هستند. نویسندگان به گیاه خودرویی تبدیل می شوند؛ بیشتر گیاهان خودرو را هم باید از بین برد. فقط بعضی از آن ها شبیه گل هستند.

این نویسنده سپس گفت: تیراژ بالای کتاب های عامه پسند در غرب به این خاطر است که به ذهن مخاطب غیر جدی نفوذ می نمایند و به همان اندازه که سریال شهرت پیدا می نماید کتاب های آن ها هم شهرت پیدا می نماید. هیچگاه یک خواننده عادی در امریکا کتاب فاکنر را نمی خواند برای این که کتاب فاکتر برای سرگرمی نوشته نشده و برای خواندنش ذهن باید تربیت شده باشد، اگر ذهن تربیت نشده باشد زود خسته می گردد .

قاسم زاده با بیان این که نویسنده باید اطلاعات فراوانی کسب کند و مطالعه بسیاری داشته باشد، گفت: خانم آگاتا کریستی برای نوشتن بعضی از کتاب هایش مشاور می گرفت، مثلا برای نوشتن مرگ نقطه سرانجام که در مصر باستان می گذرد، او به مدت دو سال دو مصرشناس را استخدام نموده بود که درباره جامعه مصر باستان به او اطلاعات بدهند، یا او برای این که دارویی به خورد کسی بدهد با پزشک مشورت می نماید. نویسندگان عامه پسند ما این کارها را نمی نمایند. این ها اطلاعات می خواهد و نویسنده این اطلاعات را ندارد، خود من بارها به وکیل زنگ زدم که اگر این پرونده به دادگاه برود، چه حکمی برایش صادر می گردد، من نمی توانم از خودم چیزی بنویسم، نویسنده باید مشورت بگیرد و نویسنده عامه پسند بیشتر.