نمایی از ویترین سینمای ایران در سال آینده - مجله یک کامپیوتر

به گزارش خبرنگاران، در چند دوره گذشته، جشنواره فیلم فجر هر سال ناخواسته صاحب یک تم شده که سوژه بیشتر فیلم ها حول آن می چرخید، مثل خیانت که چند سال قبل حسابی در سینما باب شده بود و اعتراض های زیادی هم به آن وارد می شد.

امسال در سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر این اتفاق باز هم به شکلی دیگر تکرار شد و تقریبا در 90 درصد فیلم ها رد خون و جنایت و قتل و زندان و خشونتِ زیاد دیده می شود که البته نقطه اوجش شاید همان فیلم افتتاحیه جشنواره باشد.

فیلم سه کام حبس سامان سالور چنان تا دقایق آخر، تماشاگرش را زیر فشار قرار می دهد که در لحظات زیادی نفس آدم را می گیرد، اما شاید مشکل اصلی در نمایش این فیلم، به عنوان فیلم افتتاحیه جشنواره باشد؛ موقعیتی که برخلاف فستیوال های بزرگ دنیا که فیلم افتتاحیه و اختتامیه را به عنوان خبرهای مهم و مجزا معرفی می کنند، اینجا تقریبا همه از آن فراری هستند چون بیشتر فیلمسازان و شاید اغراق نباشد اگر بگوییم همه آن ها هیچ علاقه ای ندارند که فیلم شان اولین فیلم جدول نمایش کاخ جشنواره یا همان سینمای رسانه باشد. همین هم باعث شده ابراهیم داروغه زاده در این سه دوره دبیری اش بهانه ای برای اعتراض دست کسی ندهد تا جدول نمایش با قرعه کشی بسته شود.

البته او به عنوان دبیر چندان نقشی در موضوع فیلم های جشنواره و تلخی آن ها ندارد چرا که شاید بتوان گفت خیلی از این فیلم ها بازتاب شرایط جامعه هستند ولی با این حال این حجم از فیلم های تلخ در یک جشنواره و خسته کردن مخاطب در جای خود قابل تامل است.

تعداد این فیلم های خشونت بار در سه چهار روز اول جشنواره که در واقع بیش از 9 سانس متوالی می شدند خیلی از مخاطبان سینمای رسانه را در جشنواره خسته و عصبی کرد و اکثریت منتظر دیدن یک فیلم کمی شاد یا کمدی بودند تا تلخی فیلم های اول جشنواره را از بین ببرد؛ اتفاقی که البته خیلی محقق نشد و به جایش یکی دو نشست شاد و مفرح با حضور چند کودک تلافی همه را درآورد.

در بسیاری از فیلم های امسال دعوا و قتل پای ثابت فیلم ها بود و سیگار کشیدن هم که تقریبا در تمام فیلم ها عنصری جدایی ناپذیر از شخصیت ها بوده که البته زیاد شدن زنان سیگاری در فیلم ها را هم باید به این بخش افزود.

اما در کنار این ویژگی خاص فیلم های امسال یک نکته قابل توجه به چشم می آید که آن هم تعداد نسبتا زیاد فیلم های غیرآپارتمانی بود. در این دوره فیلم هایی مثل خروج، درخت گردو، پوست و آتابای که کلا از تهران خارج شده بودند و لوکیشن هایی چشم نواز و زیبا را به تصویر کشیدند.

علاوه بر این ویژگی مثبت چند فیلم متفاوت هم در جشنواره امسال بودند که نوید اتفاق هایی تازه را در سینمای ایران می دهند، فیلم هایی که به نوعی می شد آن ها را در ژانر وحشت دید مثل پوست به کارگردانی برادران ارک که پس از شب بیست ونهم یکی از بهترین فیلم های نسبتا ترسناک سینما بر اساس طلسم و افسانه و خرافات است.

همچنین فیلم آن شب کورش آهاری هم با کمی ارفاق میتواند نمونه ای تازه در این گونه باشد گرچه سازندگانش تاکید دارند که این فیلم در ژانر وحشت نیست.

و در آخر به فیلم عاشقانه و ترکی نیکی کریمی باید اشاره کرد که هم تصویر سینمایی تازه ای است و هم تجربه ای متفاوت در کارنامه کارگردانی این بازیگر که بسیاری از منتقدان در جشنواره آن را بهترین فیلم نیکی کریمی در مقام کارگردان دانستند.

abanhome.com: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت را از ما بخواهید.

datapad.ir: دیتاپد، با مجله فناوری و تخصصی رایانه از همه چیز سر در بیاورید.