طرفداران ایرانی چه زمانی حق انتقاد از بازیکنان را دارند؟

به گزارش مجله یک کامپیوتر، قرار نیست دادگاه صحرایی تشکیل گردد اما ضروری است در کنار تحسین ها، تلخی نقدها را هم تحمل نمایند...

طرفداران ایرانی چه زمانی حق انتقاد از بازیکنان را دارند؟

خبرنگاران؛ احسان محمدی- معمولاً گفته می گردد طرفدارانی که در استادیوم یا خانه هایشان یک مسابقه فوتبال را دنبال می نمایند بعد از شکست، بیشتر از بازیکنان رنج می کشند. برای همین بعد از سوت سرانجام بازی، بازیکنان به هم تبریک می گویند، لباس شان را با هم عوض می نمایند و گاهی با لبخند به هم خسته نباشید می گویند در حالی که بسیاری از طرفداران پر از بغض و خشم اند و با قرص استامینوفن می خوابند!

متر و معیاری برای سنجش این ادعا نیست ولی شاید دلیلش این باشد که بازیکنان و مربیان تمام کوشش شان را نموده اند و دیده اند نشده و شکست را پذیرفته اند و در نهایت نم اشکی ریخته اند و آماده شده اند برای مسابقۀ بعد. بعد از شکست پرسپولیس، مهدی عبدی گلزن 23 ساله این تیم با خونسردی کنار زمین گفت و گوی تلویزیون انجام داد و در حالی که یکی از مهم ترین جام های زندگی اش را از دست داده بود بدون اینکه اشک بریزد خیلی عادی با ماجرا برخورد کرد.

فیلم خداحافظی بشار رسن با بازیکنان این تیم در هتل محل، اقامت حاوی یک نکته بود. بازیکنان با او خداحافظی می کردند و لبخند می زدند. حتی با غمی در پس چهره. نزدیک به 20 ساعت بعد از یک بازی تلخ، آنهایی که به سختی خوابیدند صبح دیدند که باز آفتاب از شرق طلوع کرد و زندگی ادامه دارد، حتی با وجود جامی که به جای ایران به کره جنوبی رفت.

شبی که برزیل در خانه 7-1 به آلمان باخت یا بارسلونا 8 گل از بایرن مونیخ خورد، بازیکنان تیم های بازنده چنان مغموم بودند که انگار دنیا به آخر رسیده است اما بعد از اولین بازی و گل زنی چنان شادی کردند که انگار آنها نبودند که با اشک، استادیوم را ترک نموده بودند. این ذات فوتبال است. بعد از هیچ مسابقه ای نباید مُرد اما نکته ای که وجود دارد این است که طرفداران چه زمانی حق دارند از بازیکنان انتقاد نمایند؟

پرسپولیس، مغلوب دو ضربه پنالتی شد که با ناشی گری بازیکنان خودی به دست حریف افتاد. آیا طرفداران حق دارند از احمد نوراللهی و مهدی شیری گله مند باشند که رؤیای میلیون ها نفر را بر باد دادند؟ مقصودم پرخاش و فحاشی نیست، همین که با صدای بلند بگویند از عملکرد آنها ناراضی هستند و انتظار داشتند به عنوان بازیکنانی که در مهم ترین بازی باشگاهی آسیا حاضر شده اند حق ندارند این همه آماتور رفتار نمایند.

در ایران روال این است که قبل از اعزام تیم نباید از بازیکنان انتقاد کرد چون روحیه آن ها خراب می گردد، در خلال مسابقات هم نباید انتقاد کرد چون تمرکز آن ها به هم می ریزد و بعد از مسابقات هم نباید انتقاد کرد چون چه فایده ای دارد و باید از بازیکن حمایت کرد تا عملکرد بهتری داشته باشد و جبران کند!

اما آیا از بازیکنانی که دستمزدهای میلیاردی می گیرند نباید انتظار داشت که عملکردی 50 هزارتومانی داشته باشند؟ مهدی شیری طفل نیست، 30 سال دارد، در ملوان، نفت، پیکان و پرسپولیس سالها بازی نموده، چرا باید مرتکب خطای بچگانه ای گردد که در لیگ محلات هم انجام نمی دهند؟

طرفدار حق ندارد بپرسد که وظیفۀ مدافع تبدیل موقعیت 80 درصد حریف به 20 درصد است نه اینکه موقعیت 20 درصدی آن ها را با ناشی گری به موقعیت 90 درصد تبدیل کرد؟ حق ندارد بپرسد که احمد نوراللهی با این همه تجربه چرا باید در آن ثانیه حساس یک خطای غیرضروری مرتکب گردد؟ حق ندارد بپرسد که چرا بازیکنان تیمی که صاحب 8 کرنر می شوند حتی یک ضربۀ سر نیمه مؤثر نمی زنند؟ حق ندارند بپرسند که سعید آقایی چرا این همه سانترهایش بی اثر است؟

حضور پرسپولیس در فینال بیشتر شبیه معجزه بود. پیروزی بر النصر در ضربات پنالتی با یک یار کمتر. درست مثل سال 2018. تساوی 1-1 مقابل السد در استادیوم آزادی، جایی که علیرضا بیرانوند با یک عکس العمل رویایی در آخرین ثانیه ژاوی را تسلیم کرد. تحسین ها سر جای خودش اما نقدها چطور؟

عادت داریم برای دل داری بازیکنان بعد از شکست چیزی نگوییم که یک وقت ناراحت نشوند اما واقعیت این است که آن ها دستمزد بسیار خوبی می گیرند، تمام زندگی شان فوتبال است، تغذیه و استراحت عالی دارند، از وزیر و وکیل گرفته تا نگهبان هتل کوشش می نمایند همه چیز را برایشان فراهم نمایند، مردم در خیابان به آن ها لطف دارند و تقریباً در هیچ صفی نمی ایستند، کاملاً در شرایط ایزوله ای به مسابقات بین المللی می فرایند، در بهترین هتل ها مستقر می شوند، بهترین پزشک ها را در کنار خودشان دارند، در مجهزترین سالن ها تمرین می نمایند و قرار است بهترین کیفیت را به نمایش بگذارند. این تنها کاری است که تمام زندگی شان برایش تمرین نموده اند و آن وقت وقتی مرتکب چنین خطای فاحشی می شوند نباید نقدشان کرد که ناراحت نشوند؟!

تمرکز نداشت توجیه مناسبی است؟ بازیکنان بسیار عظیم تر از مهدی شیری هم اشتباهات عظیم نموده اند اما آبشار زدن به توپ فوتبال درون محوطۀ جریمه آن هم در فینال لیگ قهرمانان واقعاً قایل شماتت نیست؟ چطور کُری خواندن و قرارداد حرفه ای و پول حرفه ای خواستن را خوب بلدند اما پای رفتار حرفه ای که وسط می آید آماتور می شوند؟ قرار نیست برای او دادگاه صحرایی تشکیل بدهند اما ضروری است در کنار تحسین ها، تلخی نقدها را هم تحمل کند.

تور تایلند: تور تایلند ارزان قیمت، تور سامویی، تور پوکت، پاتایا، بانکوک، چیانگ مای، کرابی را با ما تجربه کنید.

آموزشگاه ما: آموزشگاه ما | آموزش باید برای همه در دسترس باشد

منبع: عصر ایران
انتشار: 18 شهریور 1400 بروزرسانی: 18 شهریور 1400 گردآورنده: 1com.ir شناسه مطلب: 48119

به "طرفداران ایرانی چه زمانی حق انتقاد از بازیکنان را دارند؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "طرفداران ایرانی چه زمانی حق انتقاد از بازیکنان را دارند؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید