کجا عقاب طلایی ببینیم؟ - مجله یک کامپیوتر

از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.

عقاب طلایی یکی از بزرگترین اعضای خانواده عقاب ها و شاهین ها است. بال های این پرنده بسیار بزرگ است و بدن آن رنگ قهوه ای تیره و قهوه ای مایل به مشکی دارد. سر و گردن این پرنده رنگی طلایی دارد و همین عامل باعث شده تا به این پرندگان لقب عقاب طلایی را نسبت دهند. مطمئنا این مسئله بر کسی پوشیده نیست که عقاب ها حس بینایی بسیار قوی تر از انسان دارند. قدرت حس بینایی در عقاب طلایی به مراتب بیشتر هم هست! این پرندگان چشمان بسیار بزرگی دارند که بیشتر فضای سر و صورت این پرندگان را اشغال کرده است. دید این پرندگان یک دید کاملا شفاف و رنگی است که به آن ها اجازه می دهد تا کوچکترین ذرات و حرکات را از فواصل بسیار دور مشاهده کنند و زیر نظر بگیرند.

قدرت دید عقاب های طلایی در روز بسیار زیاد است اما این حس بینایی قوی در شب کاهش می یابد. چشمان عقاب های طلایی نمی تواند جابه جایی زیادی داشته باشد اما سر این پرندگان قادر است تا 270 درجه بچرخد؛ این قدرت چرخش گردن به اندازه میزان گردش سر جغد است. عقاب های طلایی یک پلک شفاف هم بر روی چشم خود دارند که از ورود گرد و غبار به درون چشم جلوگیری می کند.

عقاب های طلایی تمایل دارند تا در مناطق وسیع و باز کوهستانی زندگی کنند. از سوی دیگر می توان این پرندگان را در مناطق صحرایی و بیابانی هم یافت اما محل زندگی اصلی این پرندگان مناطق کوهستانی است. در هر صورت نمی توان از این مسئله چشم پوشی کرد که این پرندگان را می توان از سطح دریا مشاهده کرد تا مناطق کوسهتانی آلپ و هیمالیا؛ در نتیجه این پرندگان به نسبت محل زندگی خود توزیع نسبتا وسیع، پراکنده و متنوعی دارند. عقاب های طلایی غالبا در شمالی ترین بخش های آمریکای شمالی و همچنین بخش هایی از آسیا زندگی می کنند و در فصل زمستان مهاجرت می کنند.

عقاب های طلایی قادرند تا مسافت های بسیار طولانی را برای پیدا کردن غذای خود پرواز کنند. این پرندگان شکارچیان بسیار ماهری هستند. بعضی اوقات این پرندگان به صورت جفتی شکار می کنند به این صورت که یکی از عقاب ها طعمه را بیرون می کشد و آن را به سمت عقاب دیگر هدایت می کند. پنجه های بسیار قوی این پرندگان برای شکار کردن، کشتن و حمل طعمه به کار می رود در حالیکه نوک این پرندگان تنها برای غذا خوردن مورد استفاد ه قرار می گیرد.

عقاب های طلایی از موش خرماها، خرگوش های کوهستانی، موش ها، پرندگان کوچک تری که آهسته پرواز می کنند، سمورها، روباه ها و حتی گوزن ها تغذیه می کنند. پس از یک شکار پیروز، عقاب های طلایی می توانند تا چند روز بدون غذا فعالیت کنند. در مورد شکار روباه و گوزن این نکته لازم به ذکر است که تنها عقاب ها طلایی بزرگ جثه ممکن است از روباه و گوزن های کوچک جثه تر تغذیه کنند.

این پرندگان معمولا زندگی منزوی و غیر اجتماعی دارند اما در طی فصول سرد به صورت گروه های کوچک زندگی می کنند. عقاب های طلایی برای خود قلمرو مشخص می کنند و شدیدا بر روی قلمرو خود حساس هستند. اگر عقابی وارد قلمرو عقاب دیگری شود، قطعا جنگی بین دو عقاب طلایی شکل خواهد گرفت. عقاب های طلایی نسبت به سایر گونه های عقاب، بسیار پرخاشگرتر و مهاجم تر هستند. عقاب های طلایی بالغ معمولا هراسی از سایر حیوانات ندارند و غالبا شکارچی طبیعی خاصی ندارند اما از سویی دیگر جوجه عقاب ها بسیار شکار می شوند.

عقاب های طلایی در قدیم بسیار توسط انسان ها شکار شدند و از بین رفتند به این دلیل که انشان ها فکر می کردند که عقاب های طلایی به گله شا آسیب می رسنند در صورتی که تا کنون این مسئله ثابت نشده است. به تازگی نسل عقاب ها رو به رشد است و تیم های بسکمک با دنبال کردن الگوی مهاجرت آن ها سعی در کمک به جمعیت عقاب های طلایی دارند.

نظر شما در مورد عقاب های طلایی چیست؟ نظرات خود را با خبرنگاران در میان بگذارید.