یک دستاورد علمی شگفت انگیز درباره افرادی با چهره های مشابه
به گزارش مجله یک کامپیوتر، مانل استلر، نویسنده ارشد موسسه تحقیقات لوسمی جوزپ کارراس در بارسلونا، اسپانیا می گوید: مطالعه ما با نشان دادن اینکه افرادی که چهره های بسیار شبیه به هم دارند، ژنوتیپ های مشترکی دارند، در حالی که در سطوح اپی ژنوم و میکروبیوم ناسازگار هستند، بینشی نادر در خصوص شباهت انسان ارائه می نماید.
به گزارش خبرنگاران به نقل از راهنماتو، با توسعه شبکه دنیای وب و امکان تبادل تصاویر انسان ها در سرتاسر سیاره، تعداد افرادی که به صورت آنلاین به عنوان دوقلو یا دوقلو های مجازی شناسایی شده اند، اما از نظر ژنتیکی به هم مرتبط نیستند، افزایش یافته است. در مطالعه تازه، استلر و تیم تحقیقاتی او تصمیم گرفتند تا در سطح مولکولی، انسان های را که به طور عینی ویژگی های صورت مشترک دارند، به صورت تصادفی آنالیز نمایند.
برای انجام این کار، آن ها از عکاس مشهور فرانسوا برونل یاری گرفتند. او یک هنرمند کانادایی است که از سال 1999 در سراسر دنیا تصاویری از شباهت های انسان ها گرفته است. دانشمندان با استفاده از سه الگوریتم مختلف تشخیص چهره، یک معیار عینی از شباهت را برای این افراد مشخص کردند.
تیم تحقیقاتی سپس این بعضی از این همسان ها را پیدا کرد تا یک پرسشنامه جامع بیومتریک و سبک زندگی را تکمیل نمایند و در ادامه DNA بزاق آن ها را برای تجزیه و تحلیل مولتیومیک آنالیز کردند.
استلر می گوید: این مجموعه منحصربه فرد از نمونه ها به ما این امکان را می دهد تا آنالیز کنیم که چگونه ژنومیک، اپی ژنومیک و میکروبیومیک می توانند به شباهت انسان یاری نمایند.
به طور کلی، نتایج نشان داد که این افراد ژنوتیپ های مشابهی دارند، اما در متیلاسیون DNA و منظره ها میکروبیوم متفاوت هستند. نیمی از جفت های شبیه به هم به وسیله هر سه الگوریتم خوشه بندی شدند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان داد که 9 مورد از این 16 جفت بر اساس 19277 پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی مشترک در کنار هم قرار گرفتند.
علاوه بر این، ویژگی های فیزیکی مانند وزن و قد، و بعلاوه ویژگی های رفتاری مانند سیگار کشیدن و تحصیلات، در جفت های شبیه به هم مشابه بودند. در مجموع، یافته ها نشان می دهند که تنوع ژنتیکی مشترک نه تنها به ظاهر فیزیکی مشابه مربوط می گردد، بلکه ممکن است بر عادات و رفتار مشترک نیز تأثیر بگذارد.
استلر می گوید: ما بینشی منحصر به فرد از ویژگی های مولکولی ارائه کردیم که به طور بالقوه بر ساختار چهره انسان تأثیر می گذارد. ما معتقدیم که این عوامل مشخص نماینده با هر دو ویژگی فیزیکی و رفتاری که انسان را تشکیل می دهند، مرتبط باشد. این یافته ها ممکن است پایه ای مولکولی برای کاربرد های آینده در زمینه های مختلف مانند زیست پزشکی، تکامل و پزشکی قانونی ارائه دهند.
استلر می گوید: این نتایج می تواند در پزشکی قانونی منجر به بازسازی چهره مجرم از روی DNA گردد و در تشخیص ژنتیکی نیز تنها با استفاده از عکس چهره بیمار، به سرنخ هایی در خصوص اینکه چه ژنومی دارد، برسیم.
منبع: راهنماتو
منبع: فرارو