خارجی های سرخابی ، ناکام در فصل اول - مجله یک کامپیوتر

به گزارش خبرنگاران، خبرآنلاین نوشت: با انتخاب کالدرون و استراماچونی به عنوان سرمربی دو تیم بزرگ پایتخت، طرفداران دو تیم باز هم دو مربی خارجی را در قامت سرمربی خود می بینند. این که کالدرون می تواند جانشین شایسته ای برای مردی باشد که سه فصل متوالی پرسپولیس را قهرمان لیگ برتر کرد یا نه، هنوز معین نیست. از طرفی هنوز نمی توان با قطعیت درباره استراماچونی حرف زد و این که آیا او بهتر از شفر نتیجه می گیرد یا نه؟

البته در خصوص مربیان خارجی همواره این بحث وجود دارد که باید به آنها زمان بیشتری داد؛ چراکه تا با فوتبال ایران آشنا شوند، زمان می برد و بنابراین همواره به مدیران باشگاه ها توصیه شده که به مربیان خارجی، زمان بیشتری بدهند. حال با حضور کالدرون و استراماچونی در فوتبال ایران، به آنالیز عملکرد مربیان خارجی پیشین دو تیم استقلال و پرسپولیس، در اولین فصل حضورشان روی نیمکت این دو تیم پرداخته ایم.

برخی از مربیان خارجی مانند رایکف و آلن راجرز با عملکرد فوق العاده خود، نام خود را در تاریخ فوتبال ایران جاودانه نموده اند و برخی هم مانند رولاند کخ و وینگادا با سطحی که از خود نشان دادند، جایی برای دفاع از عملکرد خود نگذاشته اند و حتی یک فصل هم در ایران ماندگار نشدند.

پیوند گذشته آبی با کیفیت؛ تجربه تلخ مربیان آلمانی

رایکف در زمستان سال 1348 به عنوان سرمربی استقلال انتخاب شد و خیلی زود توانست با قهرمانی در جام منطقه ای و جام باشگاه های آسیا در فوتبال ایران به یک قهرمان تبدیل گردد. رایکف یکی از اولین مربیان خارجی ای بود که به فوتبال ایران آمد و اگرچه کارشناسان، عصر رایکف در تیم ملی را باشکوه نمی دانستند، اما رایکف توانست با درخشش در فوتبال باشگاهی ایران و فرصت دادن به بازیکنانی مثل ناصر حجازی، نام خود را در تاریخ فوتبال ایران جاودانه کند و آغازگر دوران طلایی فوتبال ایران باشد. بعد از اینکه رایکف استقلال را ترک کرد، مدیران استقلال مذاکراتی را با جکیچ آلمانی داشتند و با او به توافق رسیدند، آنها می خواستند با او مانند رایکف، دوران طلایی ای را بسازند اما سرمربی آلمانی استقلال در اولین فصل خود نتوانست در جام تخت جمشید سال 1356 به مقامی بهتر از چهارمی برسد و با انقلاب اسلامی، ایران را ترک کرد.

استقلال بعد از جکیچ حدود 15 سال توسط مربیان داخلی راهنمایی شد و اسطوره هایی مانند ناصر حجازی و منصور پورحیدری روی نیمکت این تیم نشستند تا این که در سال 1372 و با حضور استقلال در دسته سوم فوتبال ایران، این باشگاه با سکوموروخف روس به توافق رسید و این مربی توانست استقلال را به سطح اول فوتبال ایران برگرداند؛ سکوموروخف بعد از این صعود استقلال را ترک کرد ولی در سال 1378 به استقلال برگشت و نتوانست آن طور که باید در این باشگاه نتیجه بگیرد؛ این مربی بعد از شکست در داربی از استقلال جدا شد تا بازهم اسطوره ها، باشگاه استقلال را اداره نمایند.

در بازه رفت وبرگشت سکوموروخف به استقلال، این باشگاه یک مربی روس دیگر را هم روی نیمکت خود دید، بیلفسکی بعد بازگشت استقلال از دسته سوم به سطح اول فوتبال ایران، این تیم را برای هشت بازی راهنمایی کرد اما آمار 50 درصد شکست در این هشت بازی باعث شد تا این مربی، خیلی سریع استقلال را ترک کند. راه مربیان خارجی و استقلال تا حرفه ای شدن لیگ ایران یکی نشد و در دومین دوره لیگ برتر، رولاند کخ آلمانی روی نیمکت آبی ها نشست.

کخ در 18 بازی ای که در لیگ برتر سرمربی استقلال بود توانست این تیم را به صندلی چهارم برساند؛ کخ تا سرانجام فصل در استقلال نماند و مدیران استقلال، تصمیم به برکناری او گرفتند. بعد از کخ، زرینچه و پورحیدری تا سرانجام فصل روی نیمکت استقلال نشستند و استقلال تا سرانجام آن فصل در لیگ برتر، فقط یک پیروزی کسب کرد تا فصل را در صندلی نهم جدول تمام کند. بعد از نتایج کخ، مجموعه باشگاه استقلال نسبت به استخدام مربی خارجی سخت گیر شده بود و تا حضور وینفرید شفر روی نیمکت آبی ها، حدود 14 سال نیمکت استقلال در اختیار اسطوره ها قرار داشت. در تب داغ استفاده از مربیان خارجی در فوتبال ایران، آبی ها هم تصمیم گرفتند تا از وینفرید شفر روی نیمکت خود استفاده نمایند.

پیرمرد آلمانی در فصل اول حضورش در ایران همه را شگفت زده و در دومین داربی اش پیروز به کسب پیروزی شد. او همچنین استقلال انتهای جدولی منصوریان را به مقام سوم رساند و در جام حذفی هم پیروز شد تا استقلال را قهرمان کند. شفر در لیگ قهرمانان آسیا هم توانست استقلال را از گروه مرگ بالا بیاورد و به جمع هشت تیم برتر این رقابت ها برساند. شفر در فصل دوم حضورش در استقلال عملکرد گذشته را تکرار نکرد و در اواخر فصل اخراج شد تا در 69 سالگی برای ادامه فعالیتش در قامت یک مربی، به امارات برود.

خارجی ها مهمان همیشگی سرخ ها؛ قرارداد نانوشته با کروات ها

در ارتش سرخ برخلاف آبی های پایتخت، تعداد مربیان خارجی ای که روی نیمکت این تیم نشسته اند زیاد است؛ پرسپولیسی تا پیش از پیوستن کالدرون به این تیم، 13 مربی خارجی را در قامت سرمربی خود دیده اند و خاطرات متفاوتی را از آنها به یاد دارند. اولین سرمربی خارجی پرسپولیس، آلن راجرز انگلیسی بود؛ مردی که با در دهه پنجاه میلادی حدود سه سال روی نیمکت قرمزها نشست و در سال اول حضور خود پیروز شد تا جام منطقه ای را به ویترین افتخارات باشگاه پرسپولیس اضافه کند؛ جدا از این جام، راجرز در داربی شش تایی ها هم سرمربی پرسپولیس بود و با تیم هجومی اش، یک طرفه ترین داربی تهران را ساخت. ایوان کونف در سال 1355 به تهران رفت تا دومین مربی خارجی سرخ ها باشد. این مربی محافظه کار، بیش از آن که بازی ها را با پیروزی پشت سر بگذارد ، آنها را با مساوی سرانجام می رساند؛ کونف بعد از کسب مقام دوم با پرسپولیس در لیگ از راهنمایی این تیم برکنار شد.

پرسپولیس بعد از کونف، نزدیک به دو دهه هیچ مربی خارجی ای را روی نیمکت خود ندید و با حضور امیر عابدینی در این باشگاه، ولادیسلاو بگوویچ راهنمایی پرسپولیس را در دست گرفت؛ سرمربی کروات سرخ ها در چهار بازی ای که راهنمایی پرسپولیس را بر عهده داشت، با کسب سه پیروزی و یک مساوی خیلی زود ایران را ترک کرد؛ در همان زمان برخی رسانه ها، دلیل این حرکت بگوویچ را اختلاف با بازیکنان باتجربه اعلام کردند. پس از ناکامی حمید درخشان در کسب عنوان قهرمان در لیگ آزادگان 1373، پرسپولیسی ها دوباره به فکر تعویض سرمربی افتادند و این بار قرعه به نام گده آلمانی درآمد تا سکان راهنمایی سرخ پوشان را در دست بگیرد؛ گده که ستارگان تیمش را به علت حواشی داربی 38 از دست داده بود، نتوانست نتایج خوبی را با پرسپولیس بگیرد و پس از 11 بازی از راهنمایی قرمزها کنار رفت.

بعد از گده، استانکو مربی پرسپولیس شد تا عصر طلایی پرسپولیس را آغاز کند، استانکو در اولین سال حضورش در پرسپولیس پیروز شد تا به عنوان قهرمانی لیگ آزادگان برسد؛ استانکو یکی از بزرگترین مربی های تاریخ پرسپولیس به شمار می رود و دو قهرمان در لیگ آزادگان و یک سومی آسیا را در کارنامه خود با پرسپولیس می بیند. چند ماه بعد از جدایی استانکو، مت کوویچ روی نیمکت پرسپولیس نشست. مت کوویچ خیلی زود و با چهارمی در آسیا به کار خود سرانجام داد تا فقط چند ماه در پرسپولیس سرمربی گری کند؛ بعد از این که مت کوویچ پرسپولیس را ترک کرد، تا سال ها خبری از مربی خارجی در پرسپولیس نبود و علی پروین این تیم را راهنمایی می کرد. بعد از جدایی پروین از پرسپولیس، وینگو بگوویچ راهنمایی تیم قرمز پایتخت را در سال 1382 در دست گرفت و بر خلاف آغاز طوفانی در لیگ و برد هشت گله مقابل پگاه با درخشش تمام ستاره های تیم، پرسپولیس رفته رفته دچار افت شد و نتوانست در آن سال پیروز گردد.

بعد از وینگو، راینر زوبل آلمانی به عنوان سرمربی پرسپولیس انتخاب شد، زوبل تا چند هفته سرانجامی لیگ، مدعی عنوان قهرمانی بود اما در نهایت پرسپولیس را چهارم کرد و از این تیم جدا شد. مربی خارجی بعد از زوبل، آری هان هلندی بود که با ناکامی مطلق ایران را ترک کرد و اصلا نتوانست در قامت یک مربی بزرگ در پرسپولیس عمل کند؛ پس از آری هان، مصطفی دنیزلی راهنمایی قرمزها را در دست گرفت. دنیزلی با ارائه بازی جذاب و تماشاگرپسند توانست خودش در دل طرفداران پرسپولیس جا کند؛ پرسپولیس او تنها سه امتیاز تا قهرمانی فاصله داشت و در نهایت سوم شد. دنیزلی در آن سال پرسپولیس را ترک کرد اما در سال 90 به پرسپولیس برگشت ولی چندان پیروز نبود. پیش از بازگشت او به پرسپولیس، وینگادا و کرانچار روی نیمکت پرسپولیس نشستند اما هیچکدام از این مربیان پیروز نبودند و زودتر از زمانی که پیش بینی می شد، پرسپولیس را ترک کردند.

بعد از دنیزلی هم مانوئل ژوزه پرتغالی روی نیمکت پرسپولیس نشست؛ ژوزه که کارنامه درخشانی داشت در پرسپولیس یک شکست خورده به تمام معنا بود و تنها چیزی که برای پرسپولیس به جا گذاشته بود، یک بدهی اقتصادی سنگین بود. بعد از ژوزه سال ها طول کشید تا پرسپولیسی ها به مربی خارجی فکر نمایند؛ چراکه بعد از استانکو هیچ مربی خارجی ای نتوانسته بود در این باشگاه پیروز گردد اما ناکامی های طولانی باشگاه موجب شد تا پرسپولیسی ها، برانکو را به ایران بیاورند. برانکو در فصل اول با ارائه فوتبالی جذاب تا یک قدمی قهرمانی پیش رفت اما در بازی آخر و مقابل راه آهن نتوانست نتیجه لازم را بگیرد و به مقام دوم رسید. بعد از سرانجام بازی، کل استادیوم برانکو و تیمش را تشویق کردند و این مقدمه ای بر سه قهرمانی متوالی پرسپولیس در لیگ برتر شد؛ قهرمانی هایی که پرسپولیس را در تاریخ فوتبال ایران جاویدان کرد.

حالا با دیدن دو مربی خارجی روی نیمکت استقلال و پرسپولیس باید صبر کرد و دید که این دو مربی سرنوشت شان شبیه کدام یک از مربیان دیگر خواهد شد؛ استراماچونی، رایکف آینده استقلال خواهد بود یا به سرنوشت کخ دچار می گردد و درمورد کالدرون باید دید که برانکوی بعدی سرخ ها لقب خواهد گرفت یا پرسپولیسی ها او را کنار ژوزه قرار خواهند داد؟

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا