داروهایی که از اقیانوس می آیند! - مجله یک کامپیوتر

به گزارش خبرنگاران و به نقل از مدیکال نیوز تودی، پژوهشگران حوزه پزشکی در کوشش برای بهبود سلامتی انسان، توجه خود را به اقیانوس ها معطوف داشته اند زیرا باور دارند که ممکن است اقیانوس ها، منبع مناسبی برای مشاخصه با بیماری ها باشند.

اقیانوس ها، بیش از دو سوم زمین را پوشش می دهند اما اطلاعات انسان در خصوص اقیانوس ها، بسیار کمتر از اطلاعات آنها در خصوص سطح ماه است. حیوانات، گیاهان و میکروب های دریایی، نمونه های شاخص موجوداتی هستند که می توانند از خود محافظت نمایند؛ در نتیجه دانشمندان مشتاق هستند در خصوص این موجودات، اطلاعات بیشتری داشته باشند.

دلایل بسیاری در خصوص این موضوع وجود دارد که چرا دریاها، مجموعه متفاوتی از مولکول ها را در بر دارند. موجوداتی مانند اسفنج ها و مرجان ها، سخت پوست هستند و می توانند در شرایط ناملایم دوام بیاورند اما حیواناتی که در دریاها ساکن هستند و پوست سختی هم ندارند، مجبور هستند روش های دیگری برای دفاع از خود داشته باشند.

سیستم ایمنی موجودات دریایی، نسبتاً ابتدایی است و بعضی از آنها در سکونت گاه های شلوغی مانند تپه های مرجانی زندگی می نمایند؛ در نتیجه دفاع از خود برای آنها، یک کار تمام وقت به شمار می رود. موجودات ساکن اقیانوس باید بعضی ارگانیسم ها را جذب و ارگانیسم های دیگر را دفع نمایند. آنها باید با فراوری و رها کردن اسپرم در محیط اطراف، به فراوری مثل نیز بپردازند. انجام دادن همه این اقدامات، به مولکول های زیستی فعال احتیاج دارد.

حیوانات و گیاهانی که ساکن اقیانوس هستند، در میان باکتری ها، قارچ ها و ارگانیسم های دیگری زندگی و شنا می نمایند که می توانند آنها را به وعده غذایی یا سکونتگاه خود تبدیل نمایند. وجود تهدیدهای گوناگون موجب می شود که تکامل به سرعت بهبود یابد.

اقیانوس های باستانی

علاقه پژوهشگران حوزه پزشکی به دریا، موضوع جدیدی نیست. نخستین شواهد مربوط به استفاده انسان از اقیانوس، به حدود 2953 سال پیش از میلاد مسیح باز می شود. این شواهد نشان می دهند که انسان ها در این دوره، داروهایی را به کار می بردند که با استفاده از ماهی ها ابداع شده بودند.

در سال 1950 میلادی، ورنر برگمان(Werner Bergmann)، شیمیدان آلمانی، نوکلئوزیدهای به دست آمده از گونه ای اسفنج دریایی موسوم به Cryptotethya crypta را مورد آنالیز قرار داد. این ترکیب به خاطر داشتن مواد آنتی باکتریال، به ابداع نسل جدیدی از داروها برای درمان عفونت منجر شد.

در سال های اخیر نیز داروهای به دست آمده از اقیانوس ها، بار دیگر توجه پژوهشگران را به خود جلب نموده اند.

حلزون دریایی

نوعی حلزون دریایی موسوم به Conus magus که نوع کوچکی از این جانور است، سمی کشنده دارد که از آن برای از بین بردن ماهی ها استفاده می نماید اما این سم، توانایی کشتن انسان را نیز دارد.

پزشکان از این حلزون، نوعی ترکیب شیمیایی موسوم به زیکونوتید(Ziconotide) به دست می آورند که مانند آرام بخش عمل می نماید و 1000 برابر قوی تر از مورفین است. از این ترکیب، معمولاً برای آرام کردن دردهای مزمن ناشی از سرطان، اچ .آی .وی مرحله سه و اختلالات عصبی خاص استفاده می شود.

نکته مهم در خصوص زیکونوتید این است که مصرف بلند مدت آن، منجر به اعتیاد نمی شود. از آنجا که این ترکیب فقط در صورتی کارایی دارد که مستقیماً به ماده نخاعی برسد، پزشکان آن را فقط در مواردی استفاده می نمایند که از روش های درمانی دیگر قطع امید نموده باشند.

ماهی انگلی

پژوهشگران در سال های اخیر، مولکول هایی را که از نوعی ماهی انگلی موسوم به مکنده ماهی(Lamprey) استخراج می شوند، مورد آنالیز قرار داده اند. آنها دریافتند که این ماهی ها، یک موتیف ساختاری پروتئین موسوم به گیرنده های لنفوسیت متغیر(VLRs) را در خود دارند. پژوهشگران باور دارند لنفوسیت متغیر این مولکول ها می تواند به عبور مواد شیمیایی از میان سد خونی مغزی و راهنمایی آنها به سوی مغز یاری کند؛ در نتیجه شاید بتوان بیماری های خاص مانند سرطان مغز و سکته مغزی را با استفاده از این شیوه جدید درمان کرد.

دانشمندان سالانه حدود 1000 نوع ترکیب جدید را در اقیانوس ها کشف می نمایند که ساختار بیشتر آنها جدید، پیچیده و متنوع است. بسیاری از این ترکیبات می توانند نقش مهمی در درمان بیماری ها داشته باشند.

مجله سرگرمی