دانستنی های سرطان کلیه - مجله یک کامپیوتر

دانستنی های سرطان کلیه

کلیه ها اندام های لوبیایی شکلی هستند که حدود 12 سانتیمتر طول و شش سانتیمتر عرض دارند و به تعداد دو عدد در خلف حفره شکم زیر لبه پایینی دنده های عقب قرار گرفته اند. این لوبیاهای کوچک وظایف مهمی را برعهده دارند که مهمترین آنها دفع آب و بعضی مواد زاید از بدن از طریق فراوری ادرار است. کلیه ها اندام های بسیار پرکاری هستند اما اگر یکی از این اندام ها را به طور کامل حذف کنیم، کلیه مقابل می تواند تمام وظایف آن را برعهده بگیرد و مسئله ای برای فرد ایجاد نخواهد شد. این اندام های کوچک هم مانند هر عضو دیگری در بدن ممکن است که به سرطان مبتلا شوند و انواع تومورهای خوش خیم و بدخیم کلیه را پیدا نمایند.

سرطان کلیه در حدود 9/1 درصد سرطان ها را در ایران تشکیل می دهد که در مردان حدود سه برابر شایعتر از زنان بوده و بیشتر از همه در سنین 60 تا 70 سال دیده می گردد. سرطان کلیه انواع متعددی دارد که شایع ترین نوع آن نوع غده ای یا آدنوکارسینوم کلیه است که حدود 85 درصد سرطان های بدخیم کلیه را به خود اختصاص داده و 15درصد به جامانده را انواع دیگر تشکیل می دهند.

چه کسانی در خطرند؟

علت این سرطان ناشناخته مانده است ولی بعضی از عوامل محیطی را در ایجاد آن دخیل می دانند. یکی از مهمترین این عوامل که ارتباط کاملا اثبات شده ای با سرطان کلیه دارد، استعمال، دخانیات است که خطر این سرطان را حدودا دو برابر می نماید.

جالب است بدانید که این افزایش خطر هیچ ربطی به تعداد نخ های سیگار یا قلیان که فرد در طول شبانه روز می کشد، ندارد و صرف کشیدن سیگار یا قلیان با هر تعدادی این خطر را دو چندان خواهد نمود. از جمله عوامل خطر دیگر، چاقی، تماس با پنبه نسوز یا آزبست (که در ساخت ایرانیت های سیمانی به کار می رود)، حلال های آلی (در صنعت رنگسازی، نقاشی، رنگرزی که فرد با این حلال ها تماس دارد) و فلزاتی مانند کادمیوم است. گفته می گردد، کسانی که به علت نارسایی کلیه دیالیزهای خونی طولانی مدت می شوند و کلیه های آنها کیست های ریز و متعدد دارد، در حدود 30 برابر بیشتر از جمعیت عادی در معرض خطر سرطان کلیه قرار دارند که البته این خطر در کلیه های نارسایی که دیالیز نمی شوند و حتی پس از پیوند موفقیت آمیز کلیه هم دیده شده است.

سرطان کلیه، توموری است که از بافت های لوله ای درون خود این عضو منشا می گیرد و عظیم می گردد. این تومور هم به اندام هایی که در کنارش وجود دارند تهاجم می نماید و هم می تواند از طریق سیاهرگ کلیه ای به نواحی و اعضای دورتر مانند ریه ها، کبد، استخوان، مغز و کلیه مقابل دست اندازی نموده و آنها را هم درگیر سازد. به طور مسلم هرچه تومور سریع تر و در مراحل زودتری تشخیص داده گردد، کوچکتر و محدودتر خواهد بود و درمان آن هم راحت تر است.

علایم و نشانه ها

شایع ترین علامت بالینی که 60 درصد بیماران با آن مراجعه می نمایند، وجود خون در ادرار است که یا خود بیمار آن را به طور واضح و آشکار در ادرار می بیند و یا اینکه این خون تنها با میکروسکوپ و از طریق آزمایشگاه قابل شناسایی است. از نشانه های دیگری که می تواند همراه با سرطان کلیه باشد، درد شکم و وجود توده شکمی است که گاهی در لمس آنقدر عظیم است که کل حفره شکم را پر می نماید. اگر بیماری خیلی دیر کشف گردد و فرد نسبت به علایم خود بی توجهی کند، ممکن است زمانی به پزشک مراجعه کند که دیگر خیلی دیر شده و تومور سرطانی به اعضای دیگر بدن وی تهاجم نموده باشد و فرد با این علایم نظیر سرفه و تنگی نفس (تهاجم به ریه)، سردرد (صرع و تهاجم به مغز) یا دردهای استخوانی (تهاجم به استخوان ها) به مطب بیاید این است که در واقع وجود این علایم نشانه بیماری پیشرفته و غیرقابل علاج خواهد بود.

یکی از خصوصیات مهم این تومور سرطانی این است که مواد خاصی را از خود فراوری و ترشح می نماید و موجب می گردد که در مریض علایمی ایجاد گردد که در ظاهر هیچ ربطی به سرطان وی ندارد. به این علایم در علم پزشکی نشانگان های پارانئوپلاستیک می گویند. بعضی از این علایم عبارتند از: افزایش غلظت خون، افزایش سطح کلسیم خون، افزایش فشارخون و ایجاد اختلال در کار کبد. البته توجه داشته باشید که وجود علایمی که ذکر آن رفت، به هیچ وجه نشانه پیش آگهی بد بیمار نیست! و در بسیاری از موارد که بیمار سرطان کلیه هم ندارد، پیدا می گردد.

وقتی بیمار مسنی که عوامل خطرساز گفته شده را دارد مانند سیگارکشیدن، چاقی، تماس با موادی چون پنبه نسوز و... با علایمی مانند خون در ادرار و درد پهلوها یا توده شکمی مراجعه می نماید و ما به سرطان کلیه مشکوک می شویم، اولین اقداماتی که در جهت ارزیابی علایم وی انجام می دهیم، سونوگرافی و عکس رنگی از کلیه هاست. اگر طی این آنالیز ها توده مشکوکی در کلیه ها پیدا کردیم برای اثبات تشخیص خود از سی تی اسکن شکم استفاده می کنیم زیرا این روش، برترین روش تشخیصی برای سرطان کلیه است و با یاری آن می توان فهمید که آیا سرطان ایجاد شده مربوط به کلیه هاست یا نه و اگر هست به کدام اعضا تهاجم نموده و میزان تومور به طور دقیق چقدر است؟

چه باید کرد؟

شیوه درمان تومور کلیه به این بستگی دارد که سرطان در چه مرحله ای کشف شده باشد. هرچه سرطان زودتر تشخیص داده گردد و کوچک تر و محدودتر باشد درمان آن راحت تر است و احتمال بهبودی و بقای بیمار بیشتر خواهد بود. سرطان کلیه، جزو سرطان هایی است که نسبت به شیمی درمانی و پرتو درمانی مقاوم است و پاسخ خوبی به درمان با آنها نمی دهد بنابراین اصلی ترین درمان آن، جراحی کلیه است. به عمل جراحی برداشتن کلیه در اصطلاح طب رادیکال نفرکتومی می گویند یعنی جراح اورولوژیست طی عمل علاوه بر برداشتن کامل کلیه سرطانی شده، بافت های اطراف کلیه، غده های لنفاوی اطراف کلیه، غده فوق کلیوی و میزنای همان طرف را هم با جراحی به طور کامل از بدن بیمار خارج می نماید. همانطور که گفتیم، سرطان کلیه به پرتودرمانی مقاوم است ولی گاهی تهاجم های مغزی و استخوانی این تومور را می توان با یاری پرتودرمانی تحت کنترل درآورد. سرطان کلیه هم مانند تمام سرطان های بدن اگر زود تشخیص داده گردد قابل کنترل و تا حدودی قابل درمان خواهد بود، پس نسبت به بدن خود مهربان باشید و علایم غیرطبیعی اعضای بدن خود را جدی بگیرید.

منبع:www.salamat.com

/ک

dorezamin.com: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله گردشگری

منبع: راسخون