در مرگ دلخراش کودک متأثر از عصر جدید، چه کسی مقصر است؟ - مجله یک کامپیوتر

پدری می گوید پسر 12 ساله اش به تقلید از یکی از اجرا های برنامه عصر جدید طناب را بر گردنش آویخت تا حرکات نمایشی را امتحان کند و بازی بازی جان خود را جدی جدی از دست داد. سه شنبه هفته گذشته 18 تیر، جسد حلق آویز شده این نوجوان در حیاط منزلشان در بابل کشف شد. برخی انگشت اتهام را به سوی برنامه و تلویزیون گرفتند و پخش چنین برنامه ای برای همه گروه های سنی را باعث و بانی این رخداد خواندند، عده ای پشت عصر جدید درآمدند، از هشدار های پی درپی و ساعت دیرهنگام پخش آن گفتند و خانواده را مسؤول اصلی بروز چنین حادثه ای معرفی کردند.

هر چه بگوییم و این و آن را مقصر کنیم، سهیل از سفر رفته بازنمی گردد، اما با پرداختن به جزئیات این ماجرا و نگاه کارشناسی به آن شاید بتوان از بروز اتفاقات مشابه در آینده جلوگیری کرد. به همین منظور در ادامه به جزئیات این حادثه و اطلاعیه پلیس را بیان کردیم و از یک کارشناس رسانه در خصوص نقش رسانه و خانواده در چنین ماجرا هایی پرسیده ایم.

12 سال داشت، نامش سهیل بود و در بخش گتاب روستای کرتیچ کلا (بالا میرکلاء) بابل زندگی می کرد. پدرش به رسانه ها می گوید: یک شب برنامه عصر جدید را می دیدیم. آن قسمتی بود که شرکت نماینده طنابی به دور گردنش انداخت و حرکات نمایشی اجرا می کرد. پسرم پرسید: بابا این ها چنین کاری انجام می دهند خفه نمی شوند؟ گفتم: این ها سال ها تمرین نموده اند و یک دکتر هم آنجا حضور دارد که اگر مسئله ای پیش آمد کمکشان کند. گفتم پسرم این کار ها خیلی خطرناک است و احتیاج به تمرین و مهارت زیادی دارد. به فرزندم تاکید کردم از این کار ها را انجام ندهی، گفت نه فقط سوال می کنم.

طبق روایت خانواده، پسر شنیده، اما گوش نداده است. سهیل با دیدن حرکات نمایشی برخی گروه های شرکت نماینده در برنامه تلویزیونی عصر جدید قصد انجام این حرکات را داشته و روزی که اعضای خانواده برای انجام کاری بیرون رفته بودند، فکر خود را عملی می نماید. خسرو نصیرایی، پدر سهیل ادامه می دهد: پسر من گاهی کار های خطرناک انجام می داد من هم به او هشدار داده بودم که چنین کار هایی را وقتی تنهاست انجام ندهد. روز حادثه با پرچمی که در خانه داشتیم و در طبقه پایین خانه بود می خواسته به تقلید از حرکاتی که در آن برنامه دیده بود خودش را تاب دهد که پرچم را بالای میله ای که روی ستون خانه بود گذاشته و آویزان شده، اما گیر افتاد و نتوانست خودش را نجات دهد. اعضای خانواده پس از مراجعه به خانه با جسد حلق آویز فرزندشان روبرو شدند.

پلیس چه می گوید؟

پدر سهیل به ایسنا گفته است: فرزندم بازیگوش بود و خیلی به این برنامه ها توجه می کرد، اگه جلویش را می گرفتم تکرار برنامه را می دید و در حال حاضر نمی توان بچه ها را کاملا از این برنامه ها دور نگه داشت. به دوستانش گفته می خواهم برنامه عصر جدید اجرا کنم، اما شرح نداد، به ما هم چیزی نگفته بود و از خلوتی خانه استفاده کرد... او به دنبال امتحان برنامه های هیجان انگیز بود، اما از این آزمون برنگشت. رئیس مرکز اطلاع رسانی پلیس مازندران در مصاحبه با خبرنگار گروه حوادث جام جم در این باره بیان نموده است: فوت پسر 12 ساله را تایید می کنیم، اما علت و انگیزه اش معین نیست و موضوع تقلید از برنامه ادعای پدر این طفل است و نمی توان آن را تایید و تکذیب کرد. البته تحقیقات اولیه نشان می دهد متوفی اختلاف با خانواده و مسئله ای در زندگی اش نداشته است.

تنها 5 کیلومتر تا بهشت

بچه ها، من و شما نیستند که با دیدن سریال و برنامه تلویزیونی بتوانند خوب و بد آن را تمیز و تصاویرش را تجزیه و تحلیل نمایند. هرچقدر از سواد رسانه ای بگوییم و درصدد آموزش آن در مدارس و... باشیم، در برخی موارد با توجه به توانایی های ذهنی کودک و قدرت استدلال او در روبروه با خطر زیاد نمی توان روی آموزش های پیشگیرانه حساب باز کرد.

به همین خاطر از این دست اتفاق های تلخ در ایران و آن سوی مرز ها بسیار افتاده است. مثلا همین چند سال پیش محمدمهدی، 12 ساله خواست به تقلید از سریال پنج کیلومتر تا بهشت روح شدن را امتحان کند تا در آن حال نزد خانواده اش بیاید، اما رفت و برنگشت. او مقابل چشمان برادر کوچک ترش روسری را به میله بارفیکس قلاب کرد، حلق آویز شد و تمام.

کی مقصره؟

ماجرای محمدمهدی حسابی برای سازندگان سریال دردسرساز شد و پای آن ها را به دادگاه کشاند، اما سوال اینجاست که واقعا رسانه در این میان تا چه حد موثر و مقصر است؟ رسانه می تواند برای برنامه هایش گروه سنی در نظر بگیرد که این مهم با توجه به فراگیر بودن تلویزیون چندان محلی از اعراب ندارد و سر آخر کار به دست خانواده می افتد. یعنی تلویزیون می تواند پیش از پخش برنامه اعلام خطر کند که مثلا هرگز در منزل حرکات شرکت نمایندگان این برنامه را امتحان نکنید.

مجری و عوامل برنامه می توانند در طول آن تذکر دهند یا علامت ممنوعیت سنی زیر برنامه درج گردد، اما به واقع همان گونه که در قصه تلخ سهیل شاهد بودیم، گاهی کنجکاوی بچه ها آن هم در سن و سالی خاص آن قدر زیاد است که کار از دست تلویزیون خارج و برای خانواده ها هم سخت می گردد. به ویژه آن که امروز اینترنت و شبکه های اجتماعی مجازی هم به میدان آمده اند و این که کودک یا نوجوان تصاویری با محتوای خطرناک یا نامناسب ببیند، احتمالش بیش از پیش است و جلوگیری از آن سخت.

dorezamin.com: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله گردشگری