دل نگران شاعران جوان - مجله یک کامپیوتر

وی از شاعران خوب و جوان کرمانشاه است که با وجود سابقه نه چندان طولانی در این عرصه اشعارش مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. گفت وگوی خبرنگاران را با این شاعر کرمانشاهی بخوانید.

• چند وقت است شعر می گویید و چه شد که به شعر علاقه مند شدید؟

اگر فقط منظور نوشتن بدون مطالعه باشد، معمولا هر فرد علاقه مندی در دوره نوجوانی و جوانی آغاز به نگارش دفتر خاطرات، دلنوشته، شعر یا داستان می نماید که اینها را نمی توان برای فرد شاعر به عنوان سابقه در نظر گرفت. اما اگر منظور سوال شما نوشته هایی باشد که از فیلتر نقد عبور نموده، می گردد گفت حدود 2 سال است که جدی تر شعر می نویسم. در خصوص بخش دوم سوال باید بگویم که علاقه یک شبه به وجود نمی آید، بلکه درونمان نهفته است و من هم این علاقه را به صورت نهفته داشتم و هنگامی فهمیدم و آشکار شد که متوجه شدم هنرهای دیگر با همه زیبایی شان به اندازه شعر و ادبیات برایم روح نواز نیستند و شاید بتوان گفت جهانی کلمات تنها ایستگاهی است که در آن به آرامشی نسبی می رسم.

• تعریفتان از شعر چیست و به نظرتان شعر خوب چه شعری است؟

شعر را غالبا به عنوان اتفاقی تعریف می نمایند که در کلمه اتفاق افتاده باشد، شاید بتوان گفت هر شاعری تعریف خاص خودش را از شعر دارد، اما برای من هم چنین است. من هم همان اتفاقی را که در کلمه می افتد به صورت حادثه ای می بینم که در آن تصاویر با یاری جادوی کلمات به ذهن و ناخودآگاه خواننده ورود می نماید و در حالت ایده آلش برای همواره ثبت و بایگانی می گردد. اما شعر خوب را شعری می دانم که دارای تصاویر بکر، ساختارمند، فرم مناسب و در معنا تاویل پذیر باشد و این تصاویر که فقط مختص به زاویه دید آن شاعر است، باید با ارتباط خوبی به هم متصل باشند. به قول شاعرها با یک نخ نامرئی... و در نهایت شعر خوب همواره خودش را از شعار، حشو و زیاده گویی جدا می نماید.

• ترجیحتان شعر کلاسیک است یا آزاد؛ چرا؟

من در هر دو حوزه قلم زده ام، هم شعر آزاد و هم کلاسیک؛ اما انتخاب نهایی من برای نوشتن شعر آزاد خواهد بود زیرا ما در شعر کلاسیک اوزان عروضی و موسیقی شعر به یاری شاعر آمده و حداقل یک ظاهر مقبول و ریتمیک را به خواننده ارائه می دهد. اما در شعر آزاد موسیقی و ارتباط کلمات و تصاویر به صورت درونی بوده و این کار را برای شاعر سخت می نماید و شاعر بدون هیچ یک از این یاری های جانبی و فقط با اتکا به کلمه، تصویر و موسیقی درونی شعر می سازد.

• نظرتان راجع به شعر استان چیست؟

به صورت کلی می توان گفت که کرمانشاه پر از شاعران نامی است و خیلی از شعرهای امروز استان پهلو به شعر شعرای نامدار کشور می زنند. این استان پر از ظرفیت است که باید با مهربانی توسط اساتید در راستا درست قرار بگیرند و این استعدادها شکوفا شوند.

• فعالیت انجمن های ادبی استان را چگونه ارزیابی می کنید؟

خوشبختانه در حال حاضر شهر کرمانشاه پر از انجمن های ادبی است، اما متاسفانه این انجمن ها به دورهمی شاعران تبدیل شده اند و فرصتی برای رشد شاعران جوان در آنجا فراهم نیست. تاکید می کنم اکثر انجمن های ادبی شهر خروجی خوبی ندارند، زیرا هدف از تشکیل انجمن فقط شعر خواندن محض نیست و شاعری که شعرش به صورت کارگاهی و بدون حب و بغض مورد نقد قرار نگیرد، مدارج بالای شعر را به چشم نخواهد دید.

• از شاعران و کتاب های مورد علاقه تان بگویید.

در شعر کلاسیک از قدمای شعر همواره رباعیات خیام و غزلیات حافظ روی من تاثیرگذار بوده و از شاعران معاصر هم اشعار کلاسیک مرحوم حسین منزوی را دوست دارم. اما در شعر منثور(آزاد) مثل اکثر شاعران این سبک از اشعار احمد شاملو که به وجود آورنده شعر منثور(آزاد) است، لذت می برم. همچنین 2 کتاب آخر فروغ فرخزاد وصف ناپذیر است و از شاعران معاصرتر به شعرهای مرحوم غلامرضا بروسان علاقه دارم. در استان هم شنیدن و خواندن اشعار اشکان پناهی و محمدصابر شریفی که حق استادی بر گردنم دارند برایم لذت بخش و آموزنده است.

• پیشنهادتان به دوستان تازه کار در حوزه شعر و ادبیات چیست؟

نوشتن، مطالعه و نترسیدن از سرخوردگی حاصل از نقد شدن.

• صندلی شعر ایران را در 10 سال آینده چگونه پیش بینی می کنید و آیا می تواند معرف ادبیات ایران به جهان باشد؟

جواب این سوال خیلی سخت است، چون در رسیدن به یک صندلی بالا تنها یک عامل تاثیرگذار نیست. علاوه بر این که شاعران ما باید با شاعران روز جهان در ارتباط باشند، نباید از نقش ترجمه در ادبیات کشور ارائه دهنده اثر هم غافل شد. همچنین حمایت نهادهای ذی ربط هنر و ادبیات در ترویج آثار خوب شاعران ایرانی برای آن سوی مرزها بسیار مهم است. از همه اینها گذشته خود شاعر هم باید تفکر سیری ناپذیری داشته باشد و به کم قانع نباشد.

• شعری از عباس حیدریان

به گلوله ای فکر کن

که لحظه شلیک پشیمان باشد

به شیون،

که از سوختگیِ صورت فراری است

و زنی بر باروت تنش نشسته

اگر دست هایش را تکان بدهد

نیمی از حرف هایمان

در تاریکی رها می شوند

جنگل نیمی از درختانش را

فراموش خواهد نمود

و باد سایه صفر را

روی تمام عقربه خواهد کشید

ما، آن قدر آواز بخوانیم

تا لکه های بلوط

از لباس هایمان پاک گردد

زنی که زبان گلوله را می فهمد

ترجمه ای از کوهستان است

با هر شلیک،

یکی از لب هایش در پژواک سنگی

خاموش می گردد ...

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما