روش تهیه دارچین واقعی از درخت بومی سیلان - مجله یک کامپیوتر

به گزارش خبرنگاران، به نقل از همشهری آنلاین، دارچین سیلان که به عنوان برترین دارچین دنیا شناخته می گردد یکی از فراوریات بومی سریلانکا است. اما پوست کنان با تجربه این گیاه روز به روز کمتر می شوند و بقای این حرفه را سخت می نمایند.

تیهاگودا، شهری کوچک در 160 کیلومتری جنوب کلمبو، مرکز سریلانکا، است که محل اصلی فراوری چوب های دارچین است؛ در این منطقه دارچین کشت، برداشت و پوست گرفته می گردد و دسته های معطر چوب به کارخانه منتقل و برای صادرات آماده شوند.

برداشت دارچین به طور طبیعی در تابستان و پاییز و تا زمانیکه آسمان شروع به باریدن کند، انجام می گردد، اما در مزارع صنعتی و وسیع امروزی تقریبا در تمام طول سال برداشت وجود دارد.

کسب و کار خانوادگی راناج که در سال 1985 و به وسیله پدر مرحوم این فامیل شروع شد اکنون به یکی از بزرگترین فراوری نمایندگان دارچین در سریلانکا تبدیل شده و دارچین و ادویه جات دیگری مانند جوز هندی و فلفل سیاه را به 56 کشور دنیا صادر می نماید.

این شرکت برای فراوری دارچین ارگانیک و معروف خود 8000 کشاورز و کارگر در اختیار دارد و بیشترین حجم صادرات آن به مکزیک است چراکه این کشور یکی از بزرگترین مصرف نمایندگان دارچین در دنیا است.

راناج می گوید دو نوع دارچین در بازار غرب وجود دارد: دارچین سیلان (که از عنوانی که استعمارگران انگلیسی به سریلانکا داده اند نام گرفته) و دارچین کاسیا. دارچین سیلان بومی سریلانکا است. دارای رایحه ای شاداب و مجذوب کننده است، طعمی شیرین دارد و چوب آن نرم و به رنگ قهوه ای روشن است.

کاسیا، اما از سایر کشور های آسیایی مانند چین، اندونزی و ویتنام آمده، پوست آن محکم است و بافتی خشن دارد، رنگ آن قهوه ای تیره است. طعم آن هم قوی تر و گرمتر است و در مجموع کیفیت پایین تری دارد.

فرآیند فراوری دارچین سیلان شامل چندین مرحله سخت و زمان بر است و همین قیمت آن را در مقایسه با دارچین کاسیا افزایش می دهد؛ کار با کاشت دانه شروع می گردد و پس از یک سال نهال دارچین شروع به رشد می نماید. برداشت محصول چهار سال بعد شروع می گردد.

برای برداشت، کشاورزان صبح زود به مزرعه رفته و شاخه های درخت دارچین را به صورت زاویه دار قطع می نمایند تا گیاه دارچین اجازه دوباره رشد کردن را پیدا کند. شاخه های جوان و نازک دور ریخته می شوند و شاخه های مناسب در آب خیس می خورند تا به میزان کافی مرطوب شوند. رطوبت شاخه ها عملیات پوست گیری را راحت می نماید.

کار پوست کن ها در این مرحله شروع می گردد تا بیرونی ترین لایه پوست دارچین را بردارند. برای فراوری چوب های نازک دارچین، ساعت ها وقت صرف می شوند تا پوست داخلی شاخه به صورت ورقه برش بخورد.

هرچه چوب ها نازک تر باشند، ارزش آن ها بیشتر است. آلبا با قطر 6 میلی متر مرغوب ترین شکل دارچین و h 1 پایین تر درجه و با قطر 22 میلی متر است. در بازار های صادراتی، آلبا دو برابر h 1 قیمت دارد.

این کار زمانبر و دشواری است؛ بعضی کارگران هر چهار ماه یکبار می توانند در جمع های خانوادگی حضور پیدا نمایند و برای کار یک فرد ماهر از 5 صبح تا ساعت 10 شب و فراوری حدود 5 کیلوگرم دارچین h 1 حدود 62 دلار حقوق پرداخت می گردد.

ساقه های برش خورده به سرعت در سایه پیچ می خورند و برای خشک شدن سه روز زمان لازم دارند تا به کارخانه ارسال شوند. دارچین از 3000 سال قبل از میلاد به طور گسترده و به عنوان ادویه ای لوکس استفاده می شده است.

در مصر باستان عطر دارچین بسیار محبوب بوده و یونانیان آن را دارو می دانستند. در قرن سیزدهم تجار عرب دارچین سریلانکا را به همراه سایر ادویه جات این منطقه به اروپا بردند و همین امر این جزیره را به مرکز مهمی در تجارت اقیانوس هند تبدیل کرد.

پس از آن بود که استعمارگران پرتغالی و تجار هلندی مردم این منطقه را که به صورت بومی و سنتی مشغول تهیه دارچین بودند به بردگی گرفتند. وقتی درختان دارچین به علت پوست کندن زیاد کم شدند، هلندی ها اقدام به کشت مجدد و انبوه دارچین کردند.

اما زمانی که انگلیسی ها در 1815 این جزیره را اشغال کردند، دیگر محصولات مانند قهوه و چای اهمیت بیشتری پیدا کردند و در همین زمان بود که دارچین به وسیله دریانوردان به ماداگاسکار برده شد. جزیره ای که خود اکنون یکی از مدعیان فراوری دارچین اصل است.

با وجود این چالش ها، شرکت های محلی همچنان مشغول فراوری چوب دارچین، پودر دارچین بعلاوه روغن دارچین هستند؛ هم روغن برگ، که برای عطر استفاده می گردد و هم روغن پوست که مورد علاقه متخصصان آشپزی است.

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

مجله کامپیوتر: از کامپیوتر و IT کلی مقاله و ترفند جالب اینجا داریم