سه دقیقه سیب زمینی پوست کندن ، فیلمساز برزیلی از فیلم تحسین شده کن می گوید
به گزارش مجله یک کامپیوتر، کریم عینوز سال جاری با زندگی نامرئی اوریدیس گوسمائو در جشنواره کن حضور داشت و جایزه اصلی بخش نوعی نگاه را با این ملودرام گرمسیری برد.
به گزارش خبرنگاران به نقل از سینه یوروپا، فیلمساز 52 ساله برزیلی سال 2002 با نخستین تجربه کارگردانی خود مادام ساتا در بخش نوعی نگاه شرکت کرد و فیلم های بعدی اش را در دوهفته کارگردانان جشنواره کن، بخش افق های جشنواره ونیز و بخش پانورامای جشنواره برلین به نمایش گذاشت. زندگی نامرئی اوریدیس گوسمائو هفتمین فیلم عینوز است که داستان دو خواهر را در دهه 1950 روایت می نماید و بر اساس رمان سال 2015 مارتا باتالیا ساخته شده است.
- چه شد که سراغ ساختن فیلمی تاریخی درباره دهه 1950 رفتید؟
مادرم سه چهار سال پیش از جهان رفت. او زنی تنها بود و من فکر می کنم کمتر کسی بداند زندگی ما چگونه بوده است. نمی گویم خیلی خیلی سخت اما مادرم برای بزرگ کردن من ناچار بود دنبال پول درآوردن باشد. می خواستم درباره نسلی از زنان حرف بزنم که امروز 80 ساله و 90 ساله اند و در آینده نزدیک دیگر اثری از آنها نخواهد بود. اینکه معنی زیستن در زمانه ای که طلاق و جدایی وجود نداشت چیست. معتقدم در دوران پس از جنگ در برزیل ارزش های بسیار قوی محافظه کارانه درباره خانواده وجود داشت.
- گرچه ماجراها و داستان در دهه 1950 می گذرد اما موسیقی موجود در فیلم بسیار امروزی به نظر می رسد. چطور شد درباره موسیقی به این نتیجه رسیدید؟
فیلم با احترام به گذشته نگاه نمی نماید. نوستالژیک نیست و نمی خواهد جهانیی بسازد که صرفا به امروز وفادار باشد. هدف من ساختن جهانیی است که به درد داستان بخورد. داشتم با آهنگسازی کار می کردم که ابزار و سازهایش واقعا بسیار قدیمی بود. به او گفتم: گوش کن! موسیقی الکترونیک را زنان دهه 1950 به وجود آوردند و حالا چرا ما نمی توانیم اینجا یک سینتی سایزر داشته باشیم؟ ما موسیقی هایی بسیار مدرن از سال های 1950 داریم که فکر می کنیم برای دهه 1950 است. ضمن اینکه ما داریم فیلمی درباره گذشته برای نسل امروز می سازیم و یکی از راه های علاقه مند کردن آنها به داستان استفاده از موسیقی است.
- بعضی صحنه های روی پرده بسیار خشن و بی رحمانه است. در رمان هم همین طور بود؟
برای آن صحنه ها به کتاب وفادار بودیم. ضمن اینکه من با بعضی زنان رشدکرده در دهه 1950 تبادل نظر کردم و از آنها درباره صحنه هایی که در زندگی شان دیده اند پرسیدم. البته این تجربه ها فرد به فرد متفاوت است. هر چند بعضی انواع خشونت بسیار رایج بوده است.
- بازیگران نقش های اصلی را چطور انتخاب کردید؟
اول از همه از علاقه مندان بازیگری خواستم سه دقیقه سیب زمینی پوست بکنند و ویدئوی آن را برای ما بفرستند. یاد آزمون های بازیگری مریلین مونرو در دهه 1950 افتادم، شما یا بازیگری بلدید یا بلد نیستید. به نظرم 90 درصد شغل ما شناختن این استعداد است. جولیا استاکلر از یک مدرسه بازیگری آمده و به من توصیه شد. بعد هم کارول دوارته را پیدا کردم که یک پیشینه درخشان تئاتری دارد.
منبع: همشهری آنلاین