مرگ سالانه یک میلیون نفر در جهان براثر خودکشی - مجله یک کامپیوتر

به گزارش خبرنگاران، 10 سپتامبر روز دنیای پیشگیری از خودکشی نام گذاری شده است؛ در این راستا انجمن بین المللی پیشگیری از خودکشی (IASP)، سازمان بهداشت دنیای (WHO) و فدراسیون دنیای بهداشت روان (WFMH) برای میزبانی روز دنیای پیشگیری از خودکشی همکاری می نمایند و در سراسر دنیا این ماه (سپتامبر)، ماه آگاهیِ ملی و بین المللی در رابطه با پیشگیری از خودکشی است.

در حالی که پیشگیری از خودکشی در تمام سال از اهمیت برخوردار است، اما این ماه، زمانِ اختصاصی را برای جمع شدن با شور و اشتیاق جمعی برای صحبت پیرامون یک موضوع سخت فراهم می نماید.

چراکه در این میان همه ساله هزاران نفر در اثر خودکشی جان خود را از دست می دهند و بسیاری دیگر نیز تحت تأثیر مرگ آنها قرار می گیرند لذا نمی توان از تاثیر پدیده خودکشی چشم پوشید؛ به همین مناسبت خبرگزاری خبرنگاران با فریبرز درتاج- رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران به گفت وگو نشسته و در این گفت وگو درباره موضوعاتی همچون تاثیر خودکشی، علت بروز این پدیده در افراد و عوامل دخیل در آن پرداخته است که مشروح آن را در ادامه می خوانید.

در ابتدای این گفت وگو فریبرز درتاج خودکشی را نتیجه همگرایی عوامل ژنتیکی، روانشناختی، اجتماعی، مالی، فرهنگی و سایر عوامل خطرزا مطرح نمود و گفت: افرادی که جان خود را می گیرند، نمایانگر یک گروه ناهمگن با تأثیرات علیتی منحصر به فرد، پیچیده و چند وجهی هستند. چنین ناهمگنی، چالشهایی را برای متخصصان پیشگیری از خودکشی به وجود آورده است.

پیشگیری از خودکشی، چالشی دنیای

وی ادامه داد: این چالشها را می توان با اتخاذ رویکردی چندسطحی و منسجم، در پیشگیری از خودکشی رفع کرد. پیشگیری از خودکشی یک چالش دنیای است. همه افراد جامعه در پیشگیری از آن نقش اساسی دارند. هر فردی به عنوان یک عضو جامعه، به عنوان فرزند، به عنوان پدر و مادر، به عنوان یک دوست، به عنوان یک همکار یا به عنوان یک همسایه می تواند تغییر ایجاد کند. هر فردی می تواند آگاهی در خصوص این مسئله را افزایش دهد، خود و دیگران را در خصوص علل خودکشی و علائم هشدار دهنده برای خودکشی آموزش دهد و در نجات یک زندگی سهیم باشد. همچنین بینش انحصاری و تجربه های بی نظیر میلیون ها نفری که هر ساله تحت تأثیر رفتار خودکشی قرار می گیرند، می تواند برای آگاهی افراد جامعه و تأثیرگذاری بر حمایت از افرادی که رفتار خودکشی داشته اند و اطرافیان آسیب دیده، بسیار ارزشمند باشد. درگیر کردن این افراد در تحقیقات، ارزیابی ها و مداخله ها باید در برنامه های هر سازمانی که به پیشگیری از خودکشی می پردازد، قرار گیرد.

افکار خودکشی را طبیعی تلقی نکنید

وی با بیان اینکه رفتار خودکشی رفتاری دنیای است که هیچ مرزی نمی شناسد، اظهار کرد: خودکشی، بدون در نظر دریافت سن، جنس یا پیشینه می تواند افراد همه ملل، فرهنگ ها، مذاهب و طبقات را تحت تأثیر قرار دهد. خودکشی اغلب نتیجه بهداشت روانِ آسیب دیده و درمان نشده است؛ افکار خودکشی، گرچه معمول است، اما نباید طبیعی تلقی گردد و اغلب حاکی از موارد جدی است. اما به طور دقیقتر، ایده پردازی خودکشی به معنای این است که شخصی بخواهد زندگی خود را تمام کند یا به فکر خودکشی باشد. با این حال، دو نوع ایده خودکشی منفعل و فعال وجود دارد. ایده خودکشی منفعل هنگامی اتفاق می افتد که شخص آرزو می نماید مرده باشد یا بمیرد، اما در واقع هیچ برنامه ای برای خودکشی ندارد. از سوی دیگر، در ایده خودکشی فعال، نه تنها شخص به فکر خودکشی است، بلکه قصد آن را نیز دارد و به طور تعیین، برنامه ای برای انجام آن دارد.

مرگ سالانه یک میلیون نفر در دنیا بر اثر خودکشی

درتاج با اشاره به آمار دنیای نرخ خودکشی توضیح داد: سازمان بهداشت دنیای تخمین می زند که هر سال تقریباً یک میلیون نفر در اثر خودکشی جان خود را از دست می دهند، که نشان دهنده نرخ مرگ و میر دنیای 16 نفر در هر صد هزار نفر یا یک مرگ در هر 40 ثانیه است و پیش بینی می شد تا سال 2020 این میزان مرگ و میر به یک نفر در هر 20 ثانیه افزایش یابد.

خودکشی یکی از سه عامل اصلی مرگ 15 تا 44 ساله ها

به گفته وی، سازمان بهداشت دنیای همچنین گزارش می دهد که خودکشی تقریباً نیمی از مرگ و میرهای خشونت آمیز در دنیا را تشکیل می دهد و میزان خودکشی در سراسر دنیا طی نیم قرن اخیر، 60 درصد افزایش یافته است. خودکشی اکنون در بین سه عامل اصلی مرگ و میر در بین افراد 15-44 ساله (زن و مرد) واقع شده است.

رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران با بیان اینکه آمار دنیای اقدام به خودکشی نیز 20 برابر بیشتر از خودکشی های تکمیل شده است، گفت: اگرچه میزان خودکشی در بین مردان سال خورده به طور سنتی بالاتر بوده است، اما نرخ خودکشی در بین جوانان به حدی افزایش یافته است که اکنون در یک سوم از تمامِ کشورهای دنیا، این گروه بیشتر در معرض این خطر قرار دارند و نرخ خودکشی آنها رو به افزایش است. به طور کلی خودکشی ها در سطح دنیای؛ 55 درصد در سنین 15 تا 44 سال و 45 درصد در سن 45 سال و بالاتر اتفاق می افتند.

در آمارهای دنیای، نرخ خودکشی چقدر است؟

درتاج اضافه نمود: آخرین آمار مربوط به سال 2020 از 183 کشور دنیا (در هر صد هزار نفر) نیز نشان می دهد که کشور لیتوانی در اروپای شرقی با نرخ خودکشی (9/31)، کشور روسیه در اروپای شرقی با نرخ خودکشی (31) و کشور گویان در آمریکای جنوبی با نرخ خودکشی (2/29) در رتبه هایِ اول تا سوم قرار دارند. کشور کره جنوبی در آسیا با نرخ خودکشی (9/26) و تعدادی دیگر از کشورهای اروپای شرقی از جمله بلاروس با نرخ خودکشی (2/26) و سورینام و قزاقستان، هر دو با نرخ خودکشی حدود (22) در رتبه های چهارم تا هفتم قرار دارند و جزء کشورهای دارای میزان خودکشی بالا هستند.

وی با بیان اینکه براساس اعلام WHO بالاترین میزان خودکشی مردان و زنان در اروپا، به ویژه اروپای شرقی، گزارش شده است، تاکید نمود: در مقابلِ کشورهایِ اروپای شرقی که بالاترین میزان نرخ خودکشی را دارند، در اروپای غربی تنها کشور بلژیک است که با نرخ خودکشی (7/20) در رده یازدهم واقع شده است. با این حال، بلژیک بیشترین قوانین لیبرالی در خصوص خودکشی به یاری پزشک را در اختیار دارد، که به احتمال زیاد عاملی درافزایش آمار این کشور خواهد بود.

این روانشناس با بیان اینکه کشور بوتان که به شاخص اندازه گیری شادی جمعی و رفاه ملی، مشهور است، نرخ خودکشی نسبتاً بالایی در حدود (4/11) در هر صد هزار نفر را دارد و در رتبه 57 واقع شده است، اضافه نمود: شاید جای تعجب داشته باشد که بسیاری از کشورهای درگیر جنگ و دارای مسائل سیاسی، مالی، اجتماعی، نرخ خودکشی کمی دارند به عنوان مثال افغانستان با نرخ خودکشی (7/4) در رتبه 137 و عراق با نرخ خودکشی (3) در رتبه 165 قرار دارند.

درتاج در ادامه درباره نرخ خودکشی در ایران نیز شرح داد و گفت: ایران نیز در بین این 183 منطقه دنیا در سال 2020 با نرخ خودکشی (1/4) در رتبه 149 واقع شده است که خودکشی در بین مردان ایرانی با نرخ (5) بیشتر از زنان ایرانی با نرخ (1/3) در هر صد هزار نفر است و به طورکلی نشان دهنده نرخ خودکشی نسبتاً کم در کشورمان است.

رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران با اشاره به اینکه هنجارهای اجتماعی در رشد رفتارهای خودکشی نقش بسزایی دارند، یادآور شد: مطالعات جامعه شناسی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم از تأثیرات صنعتی شدن در رابطه بین جوامع جدید شهری و آسیب پذیری در برابر رفتارهای خود مخرب یاد کردند و این نشان می دهد که فشارهای اجتماعی تأثیرات زیادی در بالا بردن نرخ خودکشی دارد و امروزه دلایل اختلاف نرخ خودکشی در کشورهای مختلف به منظور پیشگیری از خودکشی باید مورد آنالیز قرار گیرد.

تفاوت های جنسیتی در خودکشی

وی در ادامه این گفت وگو به تفاوت های جنسیتی در خودکشی اشاره نمود و گفت: آمارهای رسمی و مطالعات تحقیقاتی نشان داده که در خودکشی تفاوت جنسیتی وجود دارد. این اختلافات به عنوان تناقض های جنسیتیِ خودکشی شناخته می گردد. در حالی که بحث در خصوص این موضوع سخت است، باید تأکید کرد که اگر بخواهیم سالانه تعداد کشته شدگان خودکشی را در سراسر دنیا کاهش دهیم، این دانش مهم است و درک این تفاوت های جنسیتی می تواند به متخصصان در طراحی و توسعه استراتژی های پیشگیری و مداخله یاری کند.

به گفته رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران و طبق مطالعات آماری صورت گرفته توسط مراکز سلامت روان در سراسر دنیا، احتمال خودکشی در مردان چهار برابر بیشتر از زنان است. با این حال، زنان بیشتر از مردان در معرض خودکشی قرار دارند. میزان اقدام به خودکشی در زنان 2 تا 3 برابر بیشتر از مردان است، همچنین زنان احتمالاً افکار خودکشی بیشتری را تجربه می نمایند.

درتاج تاکید نمود: براساس مطالعات CDC، مرگ و میر مردان، 79 درصد از کل خودکشی های دنیا را نشان می دهد اما میزان خودکشی غیرکشنده در زنان چهار برابر بیشتر از مردان است و در زنان عظیمسال و نوجوانان دختر شایع تر است. مردها چهار برابر بیشتر از زنان در معرض خودکشی هستند. زنان احتمالاً افکار خودکشی بیشتری نسبت به زنان دارند و زنان چهار برابر بیشتر از مردان در کوشش برای خودکشی هستند. مردان به احتمال زیاد از سلاح گرم و زنان به احتمال زیاد از مسمومیت برای خودکشی استفاده می نمایند.

وی اضافه نمود: همچنین براساس آخرین اطلاعات ارائه شده توسط WHO، در جوامع اروپایی و آمریکایی میزان مرگ و میر ناشی از خودکشی در مردان بیشتر است، در حالی که در جوامع آسیایی این آمار پایین تر است. براساس گزارش who، حتی اگر زنان بیشتر از مردان مستعد افکار خودکشی باشند، میزان خودکشی در مردان بیشتر است و به طور متوسط ، در برابر خودکشی یک زن حدود سه تا چهار مورد خودکشی مردان وجود دارد. اگرچه در بخش هایی از آسیا، این نسبت کمتر است. در کشورهای غربی مردان حدود 300 درصد یا سه برابر بیشتر از زنان احتمالاً در اثر خودکشی می میرند، در حالی که چند کشور (که در کل بیش از صد میلیون نفر ساکن دارد) از رقم 600 درصد هم فراتر رفته است. بیشترین تفاوت در نسبت خودکشی زنان و مردان در کشورهای بلوک شوروی سابق و بعضی از کشورهای آمریکای لاتین مشاهده شده است.

بنابر اظهارات رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران و طبق آخرین آمار منتشر شده در سال 2020 در بین 183 کشور، لیتوانی با نرخ خودکشی (1/58 مرد در جمعیت 100 هزار نفری) در رتبه اول خودکشی مردان و دو منطقه آنتیگوا و باربودا با نرخ خودکشی (0 مرد در جمعیت 100 هزار نفری) آخرین رتبه را در خودکشی مردان دارند و در رابطه با نرخ خودکشی زنان، کشور لسوتو در جنوب آفریقا با نرخ خودکشی (4/24 زن در جمعیت 100 هزار نفری) رتبه اول در خودکشی زنان و منطقه باربادوس با نرخ خودکشی (5/0 زن در جمعیت 100 هزار نفری) آخرین رتبه را در خودکشی زنان دارد.

وی با بیان اینکه اختلاف در کوشش ها و خودکشی های تکمیل شده در زنان به اشتباه باعث شده است که بسیاری باور داشته باشند اقدام به خودکشی در زنان اغلب روشی برای جلب توجه است، نه یک خطر جدی و این دور از واقعیت است، گفت: توجه به این نکته لازم است که در بین زنان، اقدام به خودکشی (اما شکست خورده) عظیمترین عامل خطر برای خودکشی در آینده است و تمام اقدامات خودکشی، چه در مردان و چه در زنان، باید بسیار جدی گرفته گردد. در حقیقت، تفاوت در میزان خودکشی تا حدودی با دلایل بالقوه زیادی مانند موارد مربوط به استفاده از ابزارهای کشنده تر، تجربه تجاوز، نابرابری و نقش های جنسیتی در جامعه، تفاوت در روش های قابل قبول برای مقابله با مسائل و درگیری های زندگی، در دسترس بودن و ترجیح برای استفاده وسایل مختلف خودکشی، الگوهای مصرف الکل و تفاوت در میزان مراجعه برای اختلالات مربوط به سلامت روان در بین زنان و مردان، تبیین می گردد.

دلایل تفاوت در انتخاب روشهای خودکشی بین زنان و مردان

درتاج با اشاره به اینکه یکی از مهم ترین دلایل تفاوت بین اقدام به خودکشی و خودکشی های پیروز بین زنان و مردان روش های خودکشی مورد استفاده است، شرح داد: مردان بیشتر تمایل دارند روش های خودکشی خشونت آمیز (کشندهتر) از قبیل سلاح گرم و حلق آویز شدن را انتخاب نمایند، در حالی که زنان بیشتر از روش های غیرکشنده تر مثل مصرف بیش از حد دارو یا سم، استفاده می نمایند.

رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران با بیان اینکه فراتر از عامل جنسیت، در تفاوت انتخاب روش های خودکشی، عوامل و شرایط دیگری هم در این تفاوت دخیل هستند، اضافه نمود: مطالعه ای نشان داد مردانی که متأهل بودند بیشتر از اسلحه گرم استفاده کردند، در حالی که مردانی که ازدواج ننموده بودند، با حلق آویزان شدن جان خود را از دست دادند و زنان مجرد کمتر از زنان متأهل خود را حلق آویز می کردند. مردانی که سابقه مصرف مواد را داشتند به احتمال زیاد در اثر مسمومیت جان خود را می دریافتد، در حالی که مصرف قبلی مواد هیچ تأثیری بر مسمومیت به عنوان یک روش خودکشی در زنان نداشت. برای هر دو جنس (زن و مرد)، احتمال مسمومیت در بین افرادی که داروهای روان پزشکی مصرف می نمایند، به طور قابل توجهی بیشتر بود و روش هایی مانند مصرف عمدی بیش از حد دارو در افرادی که مدتی افسرده شده بودند، رایج بود.

به گفته وی همچنین یافته ها نشان داده هنگامی که افراد به شرایط حاد واکنش نشان می دهند، سلاح گرم رایج تر است. این یافته از توصیه های فعلی برای منع نگهداری سلاحِ گرم در منزل، پشتیبانی می نماید؛ در کل نباید تصور گردد که فقط افراد یک جنس از روش مشخص و خاصی برای خودکشی استفاده می نمایند.

وی با بیان اینکه شدت اقدامات خودکشی نیز در زنان و مردان متفاوت است، گفت: حتی هنگامی که هر دو جنس، از یک روش خودکشی استفاده می نمایند، کوشش مردان بیشتر و جدی تر است (60 درصد شدیدتر، حداقل از نظر آماری) و از نظر آماری تعداد مردانی که اقدام به خودکشی نموده و زنده مانده اند، کمتر از زنانی است که بعد از اقدام به خودکشی زنده مانده و احتیاج به بستری در مراقبت های ویژه دارند. اقدامات قبلی خودکشی نیز در دو جنس تفاوت دارد. همانطور که در بالا گفته شد، هم زنان و هم مردانی که سابقه اقدام به خودکشی دارند، در معرض خطر خودکشی در آینده هستند، اما بیش از نیمی از زنانی که با خودکشی می میرند، یک اقدام قبلی داشته اند، در حالی که کمتر از نیمی از مردانی که خودکشی می نمایند، یک اقدام قبلی دارند.

چرا تفاوت های جنسیتی در خودکشی وجود دارد؟

درتاج در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا تفاوت های جنسیتی در خودکشی وجود دارند؟، توضیح داد: بعضی از تئوری های مختلف تفاوت های جنسیتی در خودکشی را ناشی از نقشهای جنسیتی و انتظارات اجتماعی می دانند. همچنین محققان این احتمال را مورد آنالیز قرار داده اند که قصد خودکشی ممکن است نقشی در این اختلاف داشته باشد که در مردان تمایل به خودکشی پیروز، بیشتر از زنان است.

وی تاکید نمود: کلیشه های جنسیتی مردان یعنی سخت بودن و قوی بودن اجازه شکست را نمی دهد و شاید باعث گردد که مردان روشی خشن تر و کشنده تر را برای خودکشی انتخاب نمایند. همچنین به دلیل اینکه زنان، در شرایط پذیرش اجتماعی بهتر و بیشتری در رابطه با صحبت در خصوص اختلالات روانی و مسائل خود نسبت به مردان قرار دارند، بیشتر مجاز به ابراز آسیب پذیری و درخواست یاری هستند و احتمالاً از اقدامات خودکشی به عنوان وسیله ای برای ابراز احتیاج خود به یاری نیز استفاده می نمایند. ممکن است زنان تمایلی به اقدام به خودکشی جدی نداشته باشند، زیرا این عمل خشونت آمیز و مردانه تلقی می گردد. محتمل است زنان نسبت به مردان در مواجهه با پریشانی روانی یا بیماری نسبت به مردان، به صورت زود هنگام اقدام به خودکشی نمایند، اما کمتر قصد مُردن و بیشتر تمایل به کوشش برای درمان پریشانی خود داشته باشند. علاوه بر اینها، ممکن است زنان در پی تصمیم به اقدام به خودکشی، آزادتر در تغییر نظر و احساس خود باشند.

این روانشناس معتقد است که در هر صورت صرف نظر از جنسیت، کوشش برای خودکشی همواره باید جدی گرفته گردد و به عنوان یک رفتار توجه جویانه رد نگردد و لازم است، تحقیقات بیشتری برای شناسایی و درک بهتر دلایل تفاوتهای جنسیتی در خودکشی و تدوین راهبردهای مداخلهای مبتنی بر جنسیت، صورت گیرد.

افرادی که قصد خودکشی دارند چه علائمی از خود نشان می دهند؟

وی در ادامه در پاسخ به این سوال که به طور کلی افرادی که قصد خودکشی دارند چه علائم هشدار دهنده ای در آنها وجود دارد؟ اعلام کرد: بیشتر افرادی که در معرض خودکشی هستند، علائم هشدار دهنده یا علائمی از اهداف خود را نشان می دهند. بهترین راه برای پیشگیری از خودکشی، شناخت این علائم هشداردهنده است و اینکه در صورت مشاهده این علائم، آنها را جدی بگیریم و بدانیم که چگونه پاسخ دهیم. اگر اعتقاد دارید که یک دوست یا یکی از اعضای خانواده در معرض خودکشی است، می توانید با ارائه گزینه های جایگزین، نشان دادن اهمیت مراقبت و درگیر کردن یک متخصص در پیشگیری از خودکشی، ایفای نقش کنید. البته خودکشی از بسیاری از عوامل پیچیده ژنتیکی، فرهنگی، اجتماعی، مالی، خانوادگی، فردی، اختلالات روانشناختی به ویژه اختلال افسردگی و دوقطبی و .... ناشی می گردد.

درتاج در ادامه در ادامه به شایع ترین عوامل هشداردهنده خودکشی اشاره نمود و شرح داد: صحبت آزادانه در خصوص خودکشی (هرگونه صحبت در خصوص خودکشی، مُردن یا خودآزاری، مانند ای کاش من به دنیا نیامده بودم ، بهتر بود که من از دنیا می رفتم و ...)، جستجوی وسایل کشنده، تمرکز غیرمعمول بر مرگ، مُردن یا خشونت (برای مثال؛ نوشتن شعر یا داستان و هر مطلبی در خصوص مرگ) از عوامل هشداردهنده خودکشی است.

رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران همچنین احساس ناامیدی در زمان حال و نسبت به آینده را از دیگر عوامل هشداردهنده خودکشی دانست و گفت: ناامیدی نشانه هشدار دهنده ظریف اما بسیار خطرناک برای خودکشی است؛ مطالعات نشان داده است که ناامیدی چه در کوتاه مدت و چه به عنوان صفت پایدار، پیش بینی نماینده قوی برای خودکشی است؛ شخص ناامید اعتقاد دارد که اوضاع هرگز بهتر نمی گردد و تغییر نمی نماید. این افراد ممکن است در خصوص احساسات غیرقابل تحمل صحبت نمایند، آینده تاریکی را تصور نمایند و اظهار نمایند که هیچ کار و هدفی برای انجام دادن ندارند. نوعی احساس گرفتار شدن، که در نهایت به این نتیجه می رسند که راه دیگری به جز خودکشی وجود ندارد.

وی همچنین نفرت از خود، احساس بی ارزشی، گناه، شرم و نفرت از خود و به کار بردن جملاتی مانند؛ همه از من بهتر شدند یا شما بدون من زندگی بهتری خواهید داشت، نظم دادن به امور زندگی (نوشتن وصیتنامه، دادن اموال و املاک با ارزش و مورد علاقه و ایجاد تدارکات آینده برای اعضای خانواده، خداحافظی (دیدارها یا تماسهای غیرمعمول یا غیرمنتظره با خانواده و دوستان و خداحافظی به صورتی که دیگر دوباره دیده نخواهد شد)، انصراف از دیگران (عقب نشینی از دوستان و خانواده، افزایش انزوای اجتماعی و تمایل به تنها بودن)، رفتار خود مخرب (افزایش مصرف الکل یا مواد مخدر، رانندگی بی پروا، روابط جنسی ناامن و خطرات غیرضروری که به نظر می رسد که برای شخص سلامتی اش مهم نیست و آرزوی مرگ دارد(و احساس ناگهانی آرامش(احساس ناگهانی آرامش و خوشبختی پس از افسردگی بسیار شدید، یعنی اگر فرد به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیل واضحی از احساس افسردگی به خیلی راضی یا آرام بودن تغییر حالت دهد، می تواند به معنای این باشد که تصمیم به خودکشی گرفته است) را از شایع ترین عوامل هشداردهنده خودکشی مطرح نمود.

درتاج همچنین اظهارات مبهم (مانند؛ دیگر احتیاجی نیست شما نگران من باشید یا ای کاش می توانستم بخوابم و هرگز از خواب بیدار نشوم و...) و تغییر شدید خلق و خوی یا تغییر ناگهانی شخصیت (مانند تغییر و جایگزینی رفتار خوب با رفتار سرکشی قبلی) را از شایع ترین عوامل هشداردهنده خودکشی دانست.

وی ادامه داد: از علائم هشدار دهنده دیگر که به یک قاب ذهنی برای خودکشی اشاره دارند می توان به از دست دادن علاقه به فعالیت های روزمره، غافل شدن از ظاهر خود و تغییرات عظیم در عادت های غذایی یا عادتهای خواب اشاره نمود. اگر فرد دچار اختلالات خلقی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی باشد، از وابستگی به الکل رنج ببرد و یا قبلاً اقدام به خودکشی یا سابقة خانوادگی خودکشی داشته باشد، این سیگنال ها و علائم خطرناکتر هستند و باید جدی تر گرفته شوند؛ علائمی که مطرح شد، فقط نشانه این نیستند که شخصی به فکر خودکشی است، این یک فریاد برای یاری است. اگر هرکدام از این علائم هشداردهنده در اطرافیان مشاهده شد، آنها را ترغیب کنید تا به متخصص بهداشت روان مراجعه نمایند. اگر به نظر می رسد در معرض خطر جدی صدمه زدن به خود هستند، آنها را تنها نگذارید، وسایل احتمالی را که می تواند برای آسیب رساندن به خودشان استفاده نمایند، بردارید و از کسی یاری بگیرید.

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا