چرایی عدم همراهی آسیای مرکزی با آمریکا در تحریم چین

به گزارش مجله یک کامپیوتر، آسیای مرکزی صرف نظر از بسیاری از عوامل سیاسی داخلی و تعهدات خود در برابر شرکای غربی، آماده حمایت آشکار از تحریم های آمریکا علیه چین نیست.

چرایی عدم همراهی آسیای مرکزی با آمریکا در تحریم چین

حسین اسوبعلی اف کارشناس مسائل منطقه در تحلیلی که در اختیار خبرنگار خبرنگاران در دوشنبه قرار داد، به بررسی چرایی عدم حمایت کشورهای آسیای مرکزی از تحریم های جدید آمریکا علیه چین پرداخته است.

در این مطلب آمده است: دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا روز چهارشنبه 17 ژوئن با توجیه نقض حقوق اویغورها، قانونی در مورد وضع برخی تحریم ها علیه چین را امضا کرد.

بازی جدید ترامپ

بر اساس گزارش رسانه ها، افراد و سازمان هایی که در تعقیب و آزار اویغورها دست دارند مشمول تحریم های آمریکا شده، دارایی های آنها مسدود و امکان ورودشان به آمریکا محدود خواهد شد.

کشورهای آسیای مرکزی از زمان به دست آوردن استقلال در سال 1991 همواره از سیاست چین در زمینه مبارزه علیه سه موضوع تجزیه طلبی، افراط گرایی و تروریسم حمایت کرده اند.

این حمایت از طریق امضای تعداد قابل توجهی از اسناد همکاری با چین اجرا شده که مبنای قوی تعاملات سیاسی و اقتصادی بین پکن با پنج کشور منطقه را فراهم کرده است.

با اجرا و عملیاتی شدن اقدامات چین در آسیای مرکزی و گسترش حضور اقتصادی آن در منطقه، چنین حمایتی به عامل اصلی همکاری های متقابل در زمینه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، آموزشی، نظامی و امنیتی تبدیل شده است.

تا سال 2014 موضع کشورهای آسیای مرکزی نسبت به چین، به طور واضح و روشن ناراحتی های کشورهای غربی (آمریکا و اتحادیه اروپا) را به بار نیاورده بود.

تهدیدی به نام یک کمربند یک جاده

اما پس از آنکه شی جین پینگ رئیس جمهور چین در ماه سپتامبر سال 2013 طی سفر خود به آسیای مرکزی پروژه یک کمربند - یک جاده را معرفی و سپس اقدام به تحقق آن در فضای بزرگ آسیای مرکزی و جنوبی کرد، کشورهای غربی این امر را تهدید آشکار برای منافع خود در این مناطق دانستند.

بنابراین نه تنها در مورد چین، بلکه در رابطه با کشورهای آسیای مرکزی نیز بحث حقوق بشر و به خصوص حقوق ایغورتباران به شدت مورد پیگیری قرار گرفت.

پاسخ و واکنش طبیعی چین در برابر فشارهای غرب این بود که در کنار تشدید فعالیت ها در داخل کشور و به خصوص ثبات فرآیندهای اجتماعی و سیاسی در منطقه سین کیانگ اویغور، در زمینه سیاست خارجی نیز به انتشار اخبار واقعی در مورد دستاوردهای توسعه اقتصادی این منطقه و شرایط مردم مسلمان سین کیانگ پرداخت.

کشورهای آسیای مرکزی هم با پشتیبانی از موضع پکن، بارها اعلام کردند موضوع شرایط سین کیانگ اویغور صرفاً امر داخلی چین بوده و هرگونه دخالت در این زمینه غیرقابل قبول می باشد.

С5+1 اهرم فشار

اما پس از آنکه در سال 2015 قالب جدید تعاملات آمریکا با کشورهای آسیای مرکزی موسوم به С5+1 شکل گرفت، واشنگتن به دنبال متقاعد کردن کشورهای منطقه جهت بازنگری موضع خود نسبت به چین برآمد و در سال 2018 بطور علنی با پخش چندین بیانیه، سیاست چین در مورد اویغورها را محکوم کرد.

باید گفت که برای کشورهای آسیای مرکزی حمایت های اقتصادی چین در چارچوب پروژه یک کمربند - یک جاده از اهمیت زیادی برخوردار بوده و همکاری های دوجانبه تجاری و اقتصادی با پکن برای تامین رفاه این کشورها نقش کلیدی دارد.

به همین دلیل در استراتژی جدید آمریکا برای آسیای مرکزی که در سال 2019 اعلام شد، به برنامه سرمایه گذاری های گسترده در ازای توسعه مستقل کشورهای آسیای مرکزی اشاره شده است که به معنای ضرورت کاهش سطح همکاری های اقتصادی منطقه با چین می باشد.

استراتژی اتحادیه اروپا برای آسیای مرکزی نیز که در اوایل سال 2019 به تصویب رسید، با تاکید بر پشتیبانی از همگرایی داخلی و استقلال کشورهای منطقه بدون دخالت خارجی، اهداف مشابهی را در نظر گرفته است.

در ماه ژوئیه سال 2019 با دور زدن تشریفات رسمی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، از طرف گروه 22 کشور غربی (کشورهای عضو اتحادیه اروپا، ژاپن، استرالیا، کانادا و نیوزلند) نامه سرگشاده ای پخش شد که در آن سیاست های چین در مورد سین کیانگ اویغور به شدت محکوم و از گزارش های موثق در مورد بازداشت های غیرقانونی، کنترل و محدودیت های گسترده اویغورها و سایر اقلیت های مسلمان سین کیانگ اظهار نگرانی شده بود.

نویسندگان این نامه از پکن خواستند تا چنین اعاقتصادی را متوقف کرده و به استانداردهای عالی حقوق بشر پایبندی نشان دهد و همچنین به ناظران مستقل اجازه بازدید از این منطقه را دهد.

تأثیر برخی برنامه های غرب

در پاسخ به این اقدام غربی ها، پکن به چهل و یکمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد بیانیه ای در مورد سیاست های خود نسبت به منطقه سین کیانگ ارسال و در آن به غیر قابل قبول بودن سیاسی کردن حقوق بشر و دخالت در امور داخلی چین تاکید کرد.

37 کشور از جمله روسیه، بلاروس و تاجیکستان به حمایت از سیاست های چین در مورد سین کیانگ بیانیه یادشده را به امضا رساندند، در حالی که قزاقستان و قرقیزستان از امضای آن خودداری کردند.

باید گفت که بخشی از برنامه های آمریکا و متحدان غربی آن نسبت به منطقه تاثیر خود را داشته است. به اعتقاد برخی از کارشناسان قزاق، امتناع نورسلطان از امضای بیانیه چین با مشکلاتی که در رابطه با این مسئله در سیاست داخلی قزاقستان وجود دارد (تاکید برخی از گروه های محلی به ضرورت حمایت از قزاق تباران و اویغورتباران مقیم سین کیانگ)، بی ارتباط نیست.

در حقیقت غربی ها تا حدودی برای برجسته کردن این موضوع در میان بخش های از جامعه قزاقستان از ظرفیت هایی برخوردارند.

در این رابطه نباید فراموش کرد که در قزاقستان حدود 250 هزار نفر اویغورتبار به سر می برند که نه تنها با سین کیانگ چین ارتباط دارند، بلکه با جوامع متعدد ایغورتبار خارج از کشور (در کشورهای اتحادیه اروپا، آمریکا، کانادا، ترکیه) نیز در تماس می باشند.

به این دلیل قزاقستان نه از نامه کشورهای غربی حمایت به عمل آورد و نه اقدام به امضای بیانیه چین کرد.

نگاه بیشکک و نورسلطان به پکن

موضع بی طرفانه نورسلطان با این واقعیت ارتباط دارد که قزاقستان یکی از مهم ترین کشورهای مورد سرمایه گذاری های چین در منطقه بوده و دولت قزاقستان قصد دارد این موقعیت را حفظ کند.

اما برخلاف قزاقستان، درک موضع قرقیزستان سخت است. زیرا قرقیزستان همواره در چارچوب سازمان های بین المللی و به ویژه در رابطه به موضوع اویغورها از چین حمایت کرده است و علاوه بر آن نه اقلیت اویغورتبار و نه محافل ملی گرایی قرقیز از نفوذی برخوردار نیستند که با توجه به آن، دولت قرقیزستان از حمایت چین منصرف شود.

ضمناً تظاهرات و راهپیمایی های که هر از گاهی علیه چین در قرقیزستان برگزار می شود، هرگز تاثیر جدی روی بحث ثبات سیاسی کشور نداشته است. بنابراین امتناع از امضاء بیانیه چین به عنوان سازمان ملل متحد در سال 2019، با اینکه شاید دلایل داخلی داشته باشد، باز هم درحقیقت عدم توجه و دقت لازم از سوی وزارت امور خارجه قرقیزستان را نشان می دهد.

آسیای مرکزی صرف نظر از بسیاری از عوامل سیاسی داخلی و تعهدات خود در برابر شرکای غربی، آماده حمایت آشکار از تحریم های آمریکا علیه چین نیست.

تاجیکستان به طور یقین مخالف این امر بوده، ترکمنستان موضع بی طرفی خود را حفظ خواهد کرد و ازبکستان و قزاقستان به دنبال رعایت توازن منافع غرب و چین خواهند برآمد و ضمن آن از تحریم های آمریکا پشتیبانی به عمل نخواهند آورد.

با توجه به انتخابات پارلمانی قرقیزستان در پاییز سال جاری و وجود نگرانی ها از احتمال دخالت آمریکا در این فرایند از طریق فعال کردن جامعه مدنی، برای بیشکک انتخاب سخت خواهد بود. اما با این وجود دولت این کشور با در نظر دریافت اولویت های سیاست خارجی خود و همچنین اهمیت روابط تجاری و اقتصادی با چین، به ویژه پیامدهای اقتصادی شیوع ویروس کرونا، در نهایت از تحریم های آمریکا حمایت نخواهد کرد.

انتهای پیام/ح

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

منبع: خبرگزاری فارس
انتشار: 18 شهریور 1400 بروزرسانی: 18 شهریور 1400 گردآورنده: 1com.ir شناسه مطلب: 35700

به "چرایی عدم همراهی آسیای مرکزی با آمریکا در تحریم چین" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "چرایی عدم همراهی آسیای مرکزی با آمریکا در تحریم چین"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید