کاش کارخانه اسباب بازی داشتم

به گزارش مجله یک کامپیوتر، مریم باقرپور- خبرنگار: مهناز افشار از بازیگران سینما و تلویزیون از سال ها پیش در شهرک غرب زندگی می نماید و با وجود آنکه مشغله کاری اش زیاد است، اما به گفته خودش به ارتباط چهره به چهره با مردم علاقه دارد.

کاش کارخانه اسباب بازی داشتم

به همین دلیل گاه پیاده در محله یا با دوچرخه در بوستان هایش گشت می زند و به مراکز خرید و فروشگاه شهروند هم می رود. علاقه زیادی هم به مشارکت در کارهای خیر دارد تا جایی که وقتی هفته گذشته در جریان برگزاری جلسه مجمع خیّران منطقه 2 نهاده شد، غافلگیرانه در جلسه حاضر شد و با اعضای گروه های خیریه منطقه به گفت وگو نشست. در حاشیه این دیدار گفت وگویی کوتاه با این بازیگر هم محله ای داشتیم.

مهناز افشار که با مجموعه تلویزیونی گمشده در سال 1377 پا به عرصه بازیگری گذاشت و با ایفای نقش در فیلم سینمایی شور عشق در سال 1379 به شهرت رسید، این روزها برای بسیاری از مردم چهره شناخته شده ای است، اما این شهرت باعث نمی گردد که خودش را از مردم دور کند. می گوید: همیشـه دوسـت داشتم ارتباطم بـا آدم ها چشم درچشـم باشـد. نمی خواهم در گوشـه ای خلوت بنشـینم و منشأ اثر نباشم. این رفتار در ذات من نهفته و به خصلت شـخصی ام تبدیل شـده است. به همین دلیل گاه برای پیاده روی در بوستان محله ام گشت می زنم یا مثلاً برای خرید به فروشگاه شهروند می روم.

  • بی دودها خوب، اما بدون استاندارد

بازیگر فیلم سعادت آباد از سال ها پیش در شهرک غرب زندگی می نماید و این محله را یکی از بهترین محله های شهر می داند. گرچه این روزها به گفته او شلوغ شده است. می گوید: مدیریت شهری امکانات زیادی را در این محله برای شهروندان در نظر گرفته است. به عنوان مثال فضای سبز مناسبی دارد یا جانمایی دوچرخه های بی دود در بخش های مختلف شهرک غرب فرصت مناسبی است که من و دخترم لیانا با هم دوچرخه سواری کنیم. البته معتقدم دوچرخه ها چندان استاندارد نیستند.

  • کار خیر؛ نقطه همبستگی مردم

مهناز افشار به گفته خودش دغدغه اولش خانواده و بعد مسـائل اجتماعی و فرهنگی است. به همین دلیل هر جا فکر نموده که در ترویج فرهنگ عشق و محبت میان انسان ها مؤثر بوده پیشقدم شده و مشارکت او در گروه های خیریه هم از همین دیدگاه نشئت گرفته است. می گوید: همواره آرزو داشتم یک کارخانه فراوری اسباب بازی داشته باشم. چون می توانستم با محصولات کارخانه دل بچه ها را شاد کنم و با فراوری زمینه اشتغال را برای عده زیادی از مردم فراهم کنم، اما حالا که این آرزویم برآورده نشده، ترجیح می دهم به عنوان یک شهروند خوب در کارهای خیر مشارکت کنم. چون معتقدم 2 موضوع نمی گذارد که ما مردم از هم جدا شویم، یکی از آنها خانواده شهدا و دیگری کار خیر است.

  • می خواهم در جمع خیّران باشم

او درباره گروه های خیریه فعال در منطقه2 می گوید: فکر نمی کردم این همه گروه خیریه در منطقه 2 فعالیت داشته باشد که نه تنها خدماتشان افراد نیازمند این منطقه بلکه کل کشور را در بر می گیرد. امیدوارم بتوانم در آینده با این گروه ها ارتباط بیشتری داشته باشم.

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

منبع: همشهری آنلاین
انتشار: 18 شهریور 1400 بروزرسانی: 18 شهریور 1400 گردآورنده: 1com.ir شناسه مطلب: 5043

به "کاش کارخانه اسباب بازی داشتم" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "کاش کارخانه اسباب بازی داشتم"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید