آرامش در مبتلایان به سرطان - مجله یک کامپیوتر

آرامش در مبتلایان به سرطان

نویسنده: دکتر محمدرضا میر

بحث در خصوص بیماران مبتلا به سرطان به ویژه خانم های دچار سرطان پستان همواره حول و حوش شیوه های جراحی، شیمی درمانی، تغذیه و یا طول عمر بیمار می گردد اما به نظر می رسد مشکل عمده ای که فکر این مبتلایان را به خود مشغول می نماید موضوعات روانی است. مساله فکری که در بیشتر بیماران تحت درمان وجود دارد این دغدغه است آیا بیماری آنها حتی پس از برداشتن پستان عود می نماید. این افراد در سالگرد رخداد حوادث مثلا تاریخی که پارسال در آن روز سرطان اش را تشخیص دادند، روزی که با جراحی سینه اش را برداشته اند و تاریخ آغاز شیمی درمانی دچار هیجان و اضطراب خاصی می شوند.

البته ارتباط یک خانم با پزشک خود و پرسنل بهداشتی بعد از جراحی سرطان پستان بسیار حایز اهمیت است. اگر این ارتباط و تطابق وجود نداشته باشد کسب آرامش و امنیت آن خانم خدشه دار می گردد. گذشته از این سیستم های اعتقادی مردم روی تحمل آثار ناشی از سرطان موثر است. ما باید به بیمار مبتلا به سرطان پستان بگوییم که مسوول واکنش های اطرافیان خود نیست. امکان دارد هریک از اطرافیان پس از شنیدن این خبر بد واکنش خاصی را از خود نشان دهد. بعضی ها می ترسند که مبادا من هم روزی به این بیماری دچار شوم. بعضی دیگر داستان های خشن از تجربه سرطان های دیگران برای آن خانم مبتلا نقل می نمایند. بعضی هم با یاری کردن و توصیه های ناخواسته ای که برای او دارند به قول خودشان قصد هم دردی دارند. آنچه در این یادداشت قصد دارم تاکید کنم این است که گذشته از اصول و آدابی که اطرافیان بیمار در صحبت با او باید رعایت نمایند، خود بیمار باید نکاتی را بداند. من به اسم پزشک همواره به یک خانم مبتلا می گویم که شما مسوول واکنش های آنها نیستید و نباید نقش فردی که مورد ترحم واقع شده را بپذیرید و تصور کنید ناچارید که هر کلامی را بشنوید یا ناچارید به هر کسی بگویید که بیمار شده اید. شما موظف نیستید بیماری خود و دغدغه هایتان را با همه در میان بگذارید. اول از همه باید به کسی که بیشترین احساس امنیت را دارید بگویید. این فرد می تواند همسر شما، دوست تان و یا حتی یک مشاور باشد. اغلب خانم ها وقتی به واکنش مردم در خصوص بیماری شان فکر می نمایند از گفتن مشکل خود اجتناب می نمایند. نکته دوم اینکه نباید حرف های مردم امید شما را از ادامه درمان بگیرد. هنر یک پزشک این است که در بیمارش اطمینان ایجاد کند و به او امید بدهد. می پرسید آیا امید می تواند موجب بهبود شما گردد؟ خیر. اما قطعا موجب بهبود کیفیت زندگی تان می گردد. همه ما می دانیم کیفیت زندگی مان است که موجب رضایت و لذت ما از زندگی مان می گردد نه فقط طول عمرمان. بعضی از شما خانم ها بسته به مذهبی که دارید دل تان می خواهد قبل از هر اقدام درمانی سری به مسجد بزنید، به یک زیارتگاه بروید و یا سفری به اماکن مقدس داشته باشید. به عقیده من آنچه به شما آرامش می دهد را انجام دهید چون تاخیر چند روزه و کوتاه مدت خلل جدی وارد نخواهد کرد، به شرط آنکه این سفر به شما یاری کند جدی تر و با روحیه خوب درمان را آغاز نموده و ادامه دهید.

منبع:www.salamat.com

/ع

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا