آن زمانی که وقتش بود، نتواستم فیلم نامه هایم را بسازم
به گزارش مجله یک کامپیوتر، خسرو سینایی گفت: خدا را شکر می کنم که زندگی خوبی داشتم اما یک حسرتی همیشه به همراهم بود؛ آن زمانی که وقتش بود، نتوانستم بعضی از فیلم نامه هایم را بسازم.
به گزارش خبرنگاران، آیین اختتامیه برنامه مثل یک قصه ویژه آنالیز و مرور 50 سال آفرینش هنری خسرو سینایی، فیلمنامه نویس و کارگردان کشورمان با حضور او و جمعی از هنرمندان و مدیران فرهنگی و هنری، عصر امروز (جمعه، 16 شهریور) در باغ موزه هنر ایرانی برگزار گردید.
در ابتدای این مراسم سید احمد محیط طباطبایی، عضو شورای فنی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران با بیان این که برگزاری چنین نمایشگاه هایی می تواند هدایت برای مردم گردد و نگاهی به آینده به مردم دهد، گفت: سینایی بخشی از میراث فرهنگی کشور ماست و امیدوارم این نمایشگاه در آینده به یک موزه تبدیل گردد.
محمدرضا اصلانی در ادامه برنامه ضمن تقدیر از برگزارنمایندگان این نمایشگاه اظهار کرد: سینماگرانی مثل سینایی برای سرگرمی پا در این عرصه نگذاشتند بلکه برای تاریخ سازی کوشش نموده اند. آثار سینمایی حافظه جامعه است. کارهای او را می توان یک بوم شناسی تلقی کرد. سینایی در تمام فیلم هایش به وجودشناسی پرداخته است. او یک هنرمند قابل اعتماد است. او موسیقی و معماری خوانده و بعد وارد فیلم سازی گردیده است و به این علت کارهای او رنگ و بوی خاصی دارد.
همچنین ایرج میرزا علیخانی، طراح گرافیک گفت: صحبت کردن درباره سینایی هم زیبا و هم مشکل است. او تاریخ ما را شکل داده است و همچنین تاریخ او را. امیدوارم بتوانیم سینمای سینایی را به یاری شهرداری یک بار دوره کنیم. او از معدود هنرمندان دنیا است که چندوجهی است.
در ادامه این برنامه علی مرادخانی، معاون پیشین امور هنری وزارت ارشاد با بیان این که سینایی دوست خوب و باوفایی است، گفت: او اگر قول دهد، همیشه سر حرفش می ماند. ماندگاری این هنرمند به زنده بودن و نشاط جامعه ما یاری می نماید.
پوران درخشنده، کارگردان سینما ضمن بیان این که سینایی با عشق فراوانی فیلم نامه می نوشت، گفت: او فیلم نامه های زیادی دارد و خیلی ناراحتم که فرصت و سرمایه گذاری نشد تا این فیلم نامه ها تبدیل به فیلم گردد. برای سینایی عدالت و داوری خیلی مهم است. بارها در جشنواره ها ما این روحیه را از او دیده ایم. او انسان ارزشمندی است. امیدوارم تمام آثارش در یک جایی جمع گردد، تا همه مردم بتوانند از آنها دیدن نمایند.
سعید اوحدی، رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در ادامه این برنامه ضمن تبریک از استقبال از هنرمندان از نمایشگاه، گفت: یک انسان چقدر می تواند به زمان احاطه داشته باشد که بتواند در زندگی خود این همه اثر فراوری کند؟ امیدوارم بتوانیم ما قدرشناس او باشیم. قدرشناسی از مفاخر یعنی حرکت در جهت توسعه پایدار.
او با بیان این که در جامعه امروز ما فرهنگ محروم و غریب است، گفت: ما امروز با این نگاه به نمایشگاه خسرو سینایی آمده ایم. ما باید به فکر آیندگان باشیم. ما در این نسل جوان، چقدر سال جاری خسرو سینایی را تربیت نموده ایم؟
در ادامه مراسم از خسرو سینایی با اهدای یک لوح، تقدیر به عمل آمد و پس از این تقدیر، سینایی گفت: سینمای ایران برای من جز یک ابزار نبوده است. با آن توانستم افکارم را به مخاطب عرضه کنم. سینما جاده زیبا و پر از سنگلاخ است و باید راسخ باشی. من هرگز برای پول درآوردن فیلم نساخته ام. من باید همیشه باید عاشق یک فیلم باشم تا آن را بسازم؛ عاشق تک تک عوامل سازنده آن.
او تاکید نمود: خدا را شکر می کنم که زندگی خوبی داشتم اما یک حسرتی همیشه به همراهم بود؛ آن زمانی که وقتش بود، نتوانستم بعضی از فیلم نامه هایم را بسازم.
او در سرانجام خطاب به جوانان گفت: زندگی جرقه ای است میان دو تاریکی. خالی این لحظه را پر کن، زندگی خالی است. تا هستیم باید زندگی کنیم.
سینایی در سرانجام این مراسم با چهره ای گریان، ساز آکاردئون خود را به موزه ملی موسیقی اهدا کرد.
منبع: خبرگزاری ایسنابانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما