ایران 5 میلیون کپرنشین دارد - مجله یک کامپیوتر

به گزارش رکنا، مهاجرت به اجتماعی بزرگ تر، مانند مهاجرت از روستا به شهر، با قصد زندگی بهتر، تامین بیشتر و به طور کلی پول انجام می شود. پیشتر این یک تجربه پیروز برای روستاییان بود. امروز این تجربه ناکام است. روستاییان بسیاری برای درآمد و زندگی بهتر به شهر آمدند، اما نتوانستند درآمد و موقعیت مناسبی پیدا کنند. آن ها روستاییانی هستند که به حاشیه شهر ها رانده شدند. این حواشی پدیده هایی هستند با عمری کمتر از یک صد سال که هنوز به وحدت فرهنگی نرسیده اند؛ بنابراین خشونت حاکم ترین پدیده در این مناطق است. نتیجه این مهاجرت ها چه می شود؟ این پرسش را، امیرمحمود حریرچی، جامعه شناس، پاسخ داد.

حریرچی گفت: عمده مهاجرت های داخلی (داخل کشور) زندگی بهتر است. این مهاجرت مربوط به کسانی است که یا تحصیل کرده اند یا تصور زندگی بهتری را در شهر دارند. از نیمه های دهه چهل این نوع مهاجرت در کشور شروع شد. امروز درست عکس آن زمان 80 درصد شهرنشین و 20 درصد روستایی داریم. آن زمان روستاییان 80 درصد بودند.

این مهاجرت در آن زمان پیروز بود، اما امروز نیست. امروز از روی ناچاری است. اگر آن زمان مهاجرت از روستا یک انتخاب بود، امروز این مهاجرت تنها گزینه است. عوامل بسیاری مانند خشکسالی زندگی روستایی را مختل کرده است. اما آن ها به امید شنیده هایی از شهر و امکاناتی که در آن هست به شهر مهاجرت می کنند. اما امروز این امکانات وجود ندارد و آن هایی که به شهر می آیند، آن قشری را تشکیل می دهند که حاشیه نشین نامیده می شود. آنجا که فرهنگ آن خشونت است.

15 میلیون ایرانی ساکن منطقه سیاه

وی افزود: حاشیه نشینی باید تعریف شود. این قشر در بدترین شکل ممکن زندگی می کند. در کشور ما 20 میلیون نفر حاشیه نشین وجود دارد. 15 میلیون این قشر در حاشیه شهر ها و 5 میلیون در کپر های مناطق مرزنشین هستند. آنچه در ارتباط مستقیمی که از مواجهه با این اقشار داشتم فهمیدم، آن ها هیچ نوری در سرانجامی تونل زندگی نمی بینند. یک زمانی به حاشینه شهر منطقه سیاه می گفتند. تمام آسیب هایی که می شناسید در این اقشار آمار بالایی دارند. آن ها هم آسیب پذیری بسیار بالایی دارند. خشونت خیلی بالایی در این مناطق حاکم است. اینجا دیگر روستا نیست. اینجا خبری از حمایتی که روستاییان از هم دارند نیست.

روستا ها به هیچ عنوان حمایت نمی شوند

این جامعه شناس در ادامه اظهار داشت: حاشیه یعنی جایی که افراد از فرهنگ های مختلف در آنجا ساکن شده اند. ان ها دائم در تضاد منافع و اعمال خشونت به یکدیگر، فقر و تحقیر های عمومی از طریق مردم و حاکمیت هستند. ما در رابطه با قشری صحبت می کنیم که وضع آموزش، شغل و بهداشت و … بغرنجی دارند. در حالی که در روستا در بدترین حالت هم همبستگی وجود دارد. آسیب در حاشیه از هرجای دیگر غمبارتر است. یک زمانی ما از کودک همسری صحبت می کنیم. اما کودک همسری در یک طایفه با حاشیه قابل قیاس نیست.

در حاشیه افراد بچه خود را می فروشند. این بسیار متفاوت است از یک دختر روستایی که در میان خانواده گسترده به عقد سنتی در می آید. مطالعات نشان می دهد که بدترین نوع خشونت علیه بچه ها در حاشیه شهر ها رخ می دهد. خشونت خانگی در حاشیه با خشونت خانگی در روستا زمین تا آسمان متفاوت است. به هیچ عنوان این وضع را در روستا ها نمی بینید. هر اتفاقی هم که بیافتد روستا ها نظم و انضباط خود را دارند.

ما حدود 4 میلیون کودک کار داریم که عمدتا در حاشیه شهر ها زندگی می کنند. بطور مداوم جامعه روستایی ما در حال کسر است. روستا ها به هیچ عنوان حمایت نمی شوند. البته طرح هایی را پیشنهاد می دهند. اما این طرح ها بسیار ناکارامد هستند. این طرح ها را مشوق می دانند تا مردم به روستاهایشان برگردند. ولی کدام روستا؟ این طرح ها تنها حرف است. روستا هایی که سراب زندگی است. نه آب دارد. نه امکاناتی برای زندگی دارد.

راه سخت بازگشت مهاجران در حاشیه به روستا

حریرچی گفت: ما نمی توانیم احتمال مهاجرت معکوس پیروز در ایران داشته باشیم. آدمی که از روستا برید و به شهر بازگشت، به هر دری می زند تا بازنشود. فردی که به شهر آمده است و در حاشیه زندگی کرده است به سختی به روستا بازخواهد گشت. فرهنگ حاشیه خشونت و موادمخدر است. باید متوجه باشیم که اخلاق روستایی در جامعه شهری از بین می رود. در واقع جامعه شهری نظم و انضباط خودش را هم پیدا نکرده است. اولین تاثیر شهر بر مهاجر روستایی خودخواهی است. خودخواهی و مراقب از سود شخصی فرهنگ شهر است. روستا یک جامعه کوچک است و اگر کسی خلاف آن رفتار بکند، جامعه او را طرد خواهد کرد.

سرانجام مهاجرت معکوس از حاشیه طرد شدن است

وی افزود: یک روستایی به حاشیه شهر می آید. اولین چیزی که یاد می گیرد خشونت به انحای مختلف است. مثال آن خشونت مالی است یعنی کسب اموال به هر طریقی. نمونه این خشونت مالی سرقت است. این فرد می خواهد به کجا بازشود؟ روستاییان هنوز مقیدند دارند که هنگام چرای دام، گوسفنشان به زمین کسی نرود. در واقع حاشیه نشینی اخلاق توجه به حقوق دیگران را از بین می برد. با این شرایط آن فرد چگونه می تواند به آن روستا بازشود.

در واقع آن فرد در روستا عوضی خطاب می شود و طرد می شود. آن فرد دیگر چشم پاک نیست. خشونت زده است. قائل به حقوق و منفعت مشترک نیست. ممکن است معتاد باشد. ممکن است درگیر فروش مواد مخدر شده باشد. او در آن روستا انگشت نما است. جامعه روستایی او هر چقدر هم خویشاوندان نزدیک باشند، او را طرد می کنند.

گروه ساختمانی ابان