تاریخچه پیدایش دوچرخه از دیروز تا امروز - مجله یک کامپیوتر

به گزارش ، شاید هرگز کسی فکر نمی کرد پس از چندین سال و با پیشرفت شگرفت ماشین آلات حرفه ای و بسیار قوی، همه این پارامتر ها و آپشن های خودرو های جدید و دوست داشتنی، مردم همه آن ها را کنار بگذارند و پس از سال ها بازگشت دوباره به دوچرخه و دوچرخه سواری داشته باشند. ظهور کردن دوچرخه در آن موقع انچنان جلب توجه نکرد چرا که اگر در تصاویر قدیمی جستجو کنید حالتی متفاوت تر از دوچرخه امروزی می بینیم که یک چرخ بزرگ و یک چرخ کوچک داشت، پس استفاده از آن نیز سخت و مشقت بار بود.

دوچرخه به سرعت توانست جهت پیشرفت و تکامل خود را سپری کند، زمانی نگذشت که مردم به این وسیله ساده برای حمل و نقل روی آوردند و البته طراحی ساده تری نیز به آن دادند تا از کوچک و بزرگ بتوانند سوار بر آن شوند و با تغییراتی در ساختار آن استحکام و قدرت بیشتری به این وسیله ساده بدهند.

تاریخچه پیدایش دوچرخه و پس از سال ها بازگشت دوباره به دوچرخه و دوچرخه سواری علل گوناگونی را یدک می کشد. با فراگیر شدن استفاده از دوچرخه، مردم برای تفریح و سرگرمی با برپایی مسابقات نهایت بهره از آن را بردند و توانستند یک رشته ورزشی را راه اندازی نمایند، شاید این تضمینی برای اثبات و فراگیری دوچرخه در زندگی روزمره و عضو جدایی ناپذیر مسابقات بین المللی ورزشی باشد.

پس از چند سال از انقلاب صنعتی در غرب، موتور سیکلت با استفاده از سوخت های فسیلی (بنزین) به عنوان یک نسخه به روزتر و آسان تر از دوچرخه ها ساخته شد؛ به جوامع عرضه و توانست تا حدود زیادی جای دوچرخه ها را در مواردی که احتیاج به طی مسافتی بیشتر و طولانی باشد را بگیرند و دوچرخه و دوچرخه سواری را کم رنگ نمایند.

اما دیری نپایید که استفاده بیش از حد ماشین ها، موتور های سیکلت و وسایل حمل و نقل شهری و بین شهری که با سوخت های فسیلی انرژی خود را تامین می نمایند، آلودگی ها را در سطح دنیا به درجه هشدار و غیرقابل تحمل رساند تا بار دیگر دولت ها و نهاد ها و خود مردم به فکر وسایل حمل و نقل پاک و سالم و سازگار با محیط زیست همچون دوچرخه و دوچرخه سواری باشند.

اگر آلودگی های زیست محیطی ماشین آلات را کنار بگذاریم، حجم اتوبوس ها ترن ها، ماشین ها، مسئله زمان و ترافیک و عللی از این دست نیز در تغییر رویکرد دولت ها و مردم در بازگشت به دوچرخه و دوچرخه سواری تاثیر مستقیمی داشته است.

در کشور های پیشرفته صنعتی غربی و حتی شرقی، با درک بهتر این موضوعات فرهنگ سازی خود را در دهه های گذشته برای پررنگ تر کردن نقش وسایل حمل و نقل پاک و رشد دوچرخه و دوچرخه سواری آغازه نموده اند، و امروزه با فرهنگ سازی های انجام شده و ارائه آپشن ها و برنامه های تشویق نماینده دیگر نتیجه آن را نیز عملاً و علناً می بینند؛ و پس از سادوچخه سواری در بیشتر کشور ها به عنوان یک فرهنگ جا افتاده است.

به طور مثال در شهر کپنهاگ دانمارک مردم به ندرت برای رفتن سرکار از خودرو استفاده می نمایند؛ مردم با شور و عادتی عجیب از دوچرخه و دوچرخه سواری به عنوان یک وسیله نقلیه برای سرکار رفتن و انجام دیگر کار های روزمره خود بهره می گیرند، این امر سبب شده است که کپنهاگ به عنوان یک شهر کم و یا بی ترافیک و تمیز و پاک تبدیل گردد.

البته غیر از کپنهاگ که در اروپا به پیشروترین شهر در استفاده از دوچرخه مطرح است، شهر هایی در کشور های هلند، اسپانیا ایتالیا و فرانسه نیز در این زمینه سردمدار هستند، این استفاده درست و به جا البته در کنار فرهنگ سازی چندین زمینه دیگر را برای زنده کردن دوچرخه و دوچرخه سواری نیز می طلبد.

برای استفاده از دوچرخه اولین چیزی که مدنظر است پارکینگ برای پارک کردن آنهاست، در اروپا این معضل به درستی توسط طراحی شهری و شهرداری ها برطرف شده است و حتی به جرات می توان گفت پارک دوچرخه بهتر و راحت تر از پارک خودروهاست، در شهر های بزرگ و پرجمعیت هزینه پارکینگ هودرو سرسام آور است در حالی که سیاست های تشویقی برای استفاده دوچرخه پارک این وسیله را تقریبا رایگان نموده است.

به کشور خودمان برگردیم و روند استفاده از دوچرخه و دوچرخه سواری را مورد آنالیز قرار دهیم، چند صباحی است بحث فرهنگ و فرهنگ سازی و ایجاد بستر برای استفاده از دوچرخه ها در شهر های بزرگ ایران مطرح است، تهران به عنوان پایتخت و پیشرو در طرح های اینچنینی و فرهنگ سازی ها مسلماً باید اولین طرح ها را بتواند اجرا کند که البته طرح هایی در برهه هایی نیز اجرا شد.

در کنار فرهنگ سازی که اولین و مهمترین اولویت برای استفاده از دوچرخه و دوچرخه سواری و جلوگیری از آلودگی هوا و جلوگیری از ترافیک های سنگین است، بحث امنیت برای دوچرخه و دورچه سوار نیز اهمیت ویژه ای دارد، یک دوچرخه سوار باید با اسودگی و اطمینان خاطر بتواند در جاده تردد کند، واقعیت آن است که در خیابان های تهران چنین امکانی با توجه به رانندگی پر مخاطره مردم میسر نیست.

دوچرخه و دوچرخه سواری در ایران بسیار تاریخ پرفراز و نشیبی را سپری نموده است.

پس باوجود این نگرانی شهرداری و دولت باید بتواند با طراحی و ایجاد ساز وکار مناسب در راه اندازی جهت ها و خیابان های مخصوص امنیت دورچرخه سواران را تامین کند، دقیقا همان کار که برای BRT هم صورت گرفت و جهتی مخصوص دارند، البته گاه و بی گاه شاهد افرادی هستیم که حتی به آن جهت امن هم رحم نمی نمایند.

آسودگی از تامین امنیت و پارک دوچرخه نیز مهم است، وقتی فردب دوچرخه خود را در خیابان پارک می نماید باید از به سرقت نرفتن ان هم تا حدودی اطمینان داشته باشد که مسلما درصد این اطمینان در تهران بازهم کمتر از سایر شهر های غربی است.

در آخر و با توجه به همه گفته ها و ناگفته ها می دانیم که تبدیل شدن شهر های کشورمان به شهر هایی برای دوچرخه و دوچرخه سواری راه درازی را در پیش دارد، این جهت ممکن نیست مگر با پیش بینی ها و ساز و کار ها توسط شهرداری ها، سیاست های تشویقی و فرهنگ سازی و در وهله دوم با همت خود مردم، به امید روزی که شهر هایی تمیز و پاک و بدون ترافیک داشته باشیم.

منبع: دینو

آژانس مسافرتی: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه

مجله سامی: مجله سامی، وبلاگ نقد و بررسی کالاها و اخبار تولیدات صنایع