راپامایسین داروی احتمالی افزایش طول عمر - مجله یک کامپیوتر

به گزارش مهر به نقل از مدیکال نیوز، حدود یک دهه است که محققان از توانایی این دارو برای افزایش طول عمر موش ها و سایر ارگانیسم های آزمایشگاهی مطلع هستند.

مطالعه اخیر به آنالیز این موضوع پرداخته است که آیا مصرف دوزبندی شده این دارو برای یک دوره کوتاه در اوایل بزرگسالی می تواند تأثیر ضد پیری مادام العمر داشته و عوارض جانبی کمتری داشته باشد.

امید به زندگی در 200 سال گذشته به طور پیوسته افزایش یافته و همراه با آن، بروز بیماری های مرتبط با افزایش سن نیز افزایش یافته است.

در حالی که طول عمر افزایش یافته است، اما سلامت در دوره پیری با آن همگام نشده است. این بدان معناست که در حالی که به دلیل پیشرفت در علوم پزشکی و زیستی می توانیم طولانی تر عمر کنیم، اما تعداد سال هایی که بدون مسائل سلامت ناشی از افزایش سن باشد چندان افزایش نیافته است.

بخشی از دلیل این امر این است که فرآیند های زیربنای کاهش سلامتی که با افزایش سن رخ می دهد، درک نشده و کنترل آن سخت است.

با افزایش سن، احتمال ابتلاء به بیماری های قلبی عروقی، دیابت نوع 2، آب مروارید، کم شنوایی و زوال عقل و بعلاوه کاهش عملکرد سیستم ایمنی و توده عضلانی بیشتر می گردد و تئوری های متعددی در خصوص دلیل آن وجود دارد.

در حالی که تغییرات سبک زندگی برای بهبود سلامت در افراد مسن توصیه می گردد، اما برای جلوگیری از ناتوانی ناشی از افزایش سن کافی نیست. بعلاوه، مداخلات سبک زندگی می تواند چالش برانگیز باشد. بنابراین، محققان در حال آنالیز پتانسیل مداخلات دارویی هستند.

یکی از این مداخلات دارویی بالقوه استفاده از راپامایسین است. این دارو به عنوان یک سرکوب کننده سیستم ایمنی برای بیماران پیوندی تأیید شده است. محققان بعلاوه دریافتند که راپامایسین دارای خواص ضدسرطانی است.

در نهایت، ویژگی دیگری از این دارو کشف شده است: افزایش طول عمر و کاهش بیماری های مرتبط با افزایش سن.

شواهدی مبنی بر اینکه راپامایسین به طور بالقوه می تواند روند پیری را مهار کند، برای اولین بار در سال 2006 در دانشگاه نیویورک مطرح شد. این فرضیه در سال 2014 تأیید شد.

اخیراً محققان مؤسسه بیولوژی پیری ماکس پلانک در کلن آلمان این مسئله را بر روی مگس میوه و موش آنالیز نموده اند.

دکتر پائولا جوریکیک، محقق ارشد این مطالعه شرح می دهد: در دوز های مورد استفاده بالینی، راپامایسین می تواند عوارض جانبی نامطلوبی داشته باشد، اما برای استفاده از دارو در پیشگیری از ناتوانی ناشی از افزایش سن، باید این عوارض وجود نداشته باشد یا حداقل باشد. بنابراین، ما می خواستیم بفهمیم که چه زمانی و چه مدت باید راپامایسین را برای دستیابی به اثرات مشابه درمان مادام العمر، تجویز کنیم.

نویسندگان مطالعه دریافتند زمانی که مگس های میوه جوان، راپامایسین را به مدت 2 هفته دریافت کرد، ظاهراً این دارو از آن ها در برابر تغییرات مرتبط با افزایش سن در روده محافظت نموده و عمر آن ها را افزایش می دهد.

آن ها نشان دادند این فرایند ناشی از تنظیم مثبت مکانیسم های سلولی است که مسئول بازیافت بخش هایی از سلول هستند که در روده معیوب شده اند. به گفته نویسندگان، این تنظیم مثبت پایدار و به دلیل حفظ حافظه سلول های روده از دارو بود.

این دارو بعلاوه به مدت 3 ماه از 3 ماهگی، معادل اوایل بزرگسالی در انسان، به موش ها داده شد و بهبود هایی در یکپارچگی سد روده در میانسالی مشاهده شد. آن ها بعلاوه دریافتند که اثرات دارو هنوز 6 ماه پس از توقف درمان قابل تشخیص است.

محققان همچنان بر انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه تاکید دارند.