ساخت یک ماه مصنوعی برای تامین روشنایی چین - مجله یک کامپیوتر

با تور چین سفری خاطره انگیز را تجربه کنید.

علاقه زیاد مردم این شهر موجب اقدام به ساخت یک ماه مصنوعی نشده است، در حقیقت اگر بخواهیم علت دقیق آن را بیان کنیم، این است که، این اقدام به منظور رفع کردن احتیاج شنگدو به روشنایی خیابان ها و ذخیره پول شهر می باشد. طبق برآورد، این ماه مصنوعی در این شهر قادر است روشنایی مساحتی به قطر 80 کیلومتر را تامین کند، به گونه ای که نه تنها از تمام نقاط چین، بلکه در خارج از این کشور هم قابل مشاهده خواهد بود. از دیگر ویژگی های این ماه مصنوعی این است که پوششی انعکاس دهنده را دارا می باشد تا نور خورشید را از طریق صفحه های خورشیدی که قابلیت تنظیم دارند را منعکس کند.

با در نظر دریافت این که با ساخت یک ماه مصنوعی میزان روشنایی بیشتری را نسبت به ماه عادی ایجاد می نماید، در اوقاتی به مانند انتهای شب که احتیاج کمتری به نور آن است به هوای گرگ و میش و شبیه به غروب مبدل می گردد.

روزنامه مردم چین در روزهای گذشته گفته های وو چونفنگ، مدیر عامل شرکت هوافضای چنگدو در این خصوص ساخت یک ماه مصنوعی را منتشر کرد که آقای وو ابراز داشته است این ایده از سال های قبل مطرح است و فناوری برای انجام چنین پروژه ای آماده می باشد و همچنین سال 2020 برای پرتاب این ماه مصنوعی انتخاب شده است.

روزنامه مردم چین نوشت که این ماه مصنوعی شبیه به یک آینه عمل می نماید و روشناییخورشید را به سطح زمین منعکسخواهد نمود.

اگرچه این ایده ساخت یک ماه مصنوعی در شنگدو تا حدی جاه طلبانه است، اما به هر حال این اولین باری نیست که این ایده مطرح می گردد. روزنامه نیویورک تایمز در سال 1993 گزارشی را منتشر کرد در مورد اینکه روسی ها در پایه ریزی طرحی به منظور ایجاد یک سیستم انعکاس خورشیدی یا آینه فضایی پیروز نبوده اند. در واقع هدف آن ها از این طرح فراوری روشنایی به میزان 4 تا 5 برابر ماه بود.

یک هنرمند فرانسوی برای اولین بار این ایده را مطرح نمود و قصد داشت تا با ایجاد گردنبندی از آینه ها در بالای زمین، حرکتی انجام دهد تا نور خورشید را در تمام طول سال برای پاریس حفظ کند و به شهر بتابد.

اما در این خصوص دکتر ماتئو چریوتی، استاد دانشگاه گلاسکو در رشته هوافضا ابراز داشت: به لحاظ علمی، انجام چنین کاری امکان پذیر می باشد. اما به جهت اینکه ساخت یک ماه مصنوعی مارا به هدفمان برساند، باید به صورت دائم در مدار بالای شهر چنگدو واقع گردد و این کار باید کاملا دقیق صورت پذیرد که در صورت اشتباهی کوچک ممکن است به جای منطقه هدف، جای دیگری روشن گردد.

ولی نکته قابل توجه این است که این اتفاقات در مورد تابش نور ماه می تواند بر عادات و رفتارهای بسیاری از حیوانات ماثر واقع گردد، بعضی افراد نیز بر این عقیده اند که این ماه مصنوعی امکان دارد اثرات جانبی و مضری بر حیات وحش در این منطقه داشته باشد. اگرچه، به دلیل این که این ماه نوری کم رنگ و شبیه به غروب ایجاد می نماید، نباید تاثیر منفی چندانی بر حیوانات این منطقه داشته باشد.

دکتر چریوتی در این خصوص گفته است: در صورتی که نور این ماه مصنوعی بسیار شدید باشد، چرخه طبیعت را در شب دچار اختلال خواهد نمود که این موضوع تاثیراتی بر جانوران خواهد داشت. و اگر نور این ماه نیز کم باشد تا حدی که چنین اثری نداشته باشد، این سوال مطرح است که ساخت یک ماه مصنوعی چه ضرورتی دارد.

مدیر مرکز علوم و تحقیقات تکنولوژی سیستم های میکروالکترونیک در شهر چنگدو به نام وو چونفند در این خصوص گفت: این طرح به ما یاری خواهد نمود تا آسمان شب در این شهر روشن تر باشد. این ماه مصنوعی می تواند به فضایی بین 10 تا 80 کیلومتر مساحت، روشنایی ببخشد. تکنولوژی لازم جهت اجرای این پروژه درحال ساخت است. البته هنوز در باره کارآمدب این پروژه معین نیست این پروژه کارآمدی داشته باشد یا خیر.

هرچند که روشن است واقع شدن این چنین پانل های بزرگی در فضا، باید با تخصص فنی بسیار بالایی همراه باشد و هزینه زیادی را نیز احتیاج دارد، مگر اینکه این پروژه تا حدی مقرون به صرفه باشد که توانایی جبران هزینه های اجرایی آن را داشته باشد. با نگاهی به گذشته، در میابیم که کوشش های ماقبل برای مهار نور خورشید از فضا و انعکاس آن به زمین به علت مسائل فنی و هزینه های بسیار بالا، هیچ وقت پیروز نبودند. اما با این وجود باید به انتظار بنشینیم تا ببینیم که چونفنگ و تیمش واقعا چگونه می توانند بر این مسائل فنی در این چنین پروژه ای پیروز شوند.

اما همانطور که گفته شد، تا به حال کوشش های فراوانی از سوی دانشمندان درکشور های مختلف دنیا جهت ساخت یک ماه مصنوعی و ماهواره هایی شبیه به ماه صورت گرفته که بیشتر آنها با شکست روبرو شده است.

ماهواره ای که شکلی شبیه به هرم روسی به نام مایاک، قرار بود روشنایی بسیار زیادی را در آسمان شب فراوری نمایند، که به گفته دانشمندان حتی امکان آن را داشت تا به آسمان شب در کره زمین نیز آسیب بزند، در چهاردهم ماه جولای در سال 2017 از ایستگاه فضایی بایکونور قزاقستان از طریق موشک فضایی سایوز 2.1a به آسمان پرتاب شد که بعد از مدتی کارشناسان خبر دادند که ماهواره درمدار مخصوص خود به دور کره زمین مستقر نشده است و این پروژه با شکست روبرو شده است.