مواردی که روزه را باطل می نماید و چند مورد از رایجترین ها - مجله یک کامپیوتر

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری خبرنگاران، با توجه به نزدیک شدن به ماه رمضان ضروری است که روزه داران از چیزهاییکه روزه را باطل میکند باخبر باشند.

چیزهایی که روزه را باطل میکنند عبارت است:

1-خوردن و آشامیدن2-جماع3- استمناء4-دروغ بستن به خدا و پیغمبر و جانشینان پیغمبر علیهم السلام بنا بر احتیاط واجب5- رساندن غبار غلیظ به حلق بنا بر احتیاط واجب6-باقی ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح7-اماله کردن با چیزهای روان8-عمداً قی کردن

چند مورد از موارد رایج که افراد به خاطر ندانستن آنها روزه خود را باطل میکنند:

اگر روزه دار با التفات به اینکه روزه دارد عمداً چیزی بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل می گردد، چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد، مثل خاک و شیره درخت، و چه کم باشد، چه زیاد، حتی اگر مسواک را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه باطل می گردد، مگر آنکه رطوبت مسواک در آب دهان به طوری از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نگردد.

اگر موقعی که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، باید لقمه را از دهان بیرون آورد، و چنانچه عمداً فرو ببرد روزه اش باطل است، و به دستوری که بعداً گفته خواهد شد کفّاره هم بر او واجب می گردد.

جویدن غذا برای بچه یا پرنده، و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولاً به حلق نمیرسد، اگرچه اتفاقاً به حلق برسد روزه را باطل نمی کند. ولی اگر انسان از اوّل بداند که به حلق میرسد، روزه اش باطل می گردد، و باید قضای آن را بگیرد و کفّاره هم بر او واجب است.

اگر کمتر از مقدار ختنه گاه داخل گردد و منی هم بیرون نیاید، روزه باطل نمیگردد. ولی در شخصی که ختنه گاه ندارد، اگر کمتر از مقدار ختنه گاه داخل گردد نیز روزه اش باطل می گردد.

اگر فراموش کند که روزه است و جماع نماید، یا او را به جماع مجبور کنند به طوری که از اختیار او خارج گردد روزه او باطل نمیگردد، ولی چنانچه در بین جماع یادش بیاید، یا جبر او برداشته گردد باید فوراً از حال جماع خارج گردد، و اگر خارج نگردد روزه او باطل است.

کسی که عمداً به قصد بیرون آمدن منی بازی و شوخی کند و منی از او بیرون نیاید، اگر دو مرتبه نیت روزه نکند روزه او باطل است، و اگر نیت روزه کند باید ـ بنا بر احتیاط لازم ـ روزه را تمام کند و قضا هم بنماید.

روزه داری که محتلم شده، می تواند بول کند، اگرچه بداند به واسطه بول کردن به جامانده منی از مجری بیرون میآید.

اگر بخواهد خبری را که دلیلی بر حجیت او ندارد و نمیداند راست است یا دروغ نقل کند ـ بنا بر احتیاط واجب ـ باید به نحو نقل بگوید، و آن را به پیامبر و ائمه علیهم السلام مستقیماً نسبت ندهد.

اگر دروغی را که دیگری ساخته عمداً به خدا و پیغمبر و ائمه علیهم السلام نسبت دهد ـ بنا بر احتیاط لازم ـ روزه اش باطل می گردد، ولی اگر از قول کسی که آن دروغ را ساخته نقل کند اشکال ندارد.

اگر از قول خدا یا پیغمبر حرف راستی را بگوید بعد بگوید دروغ گفتم، یا در شب به دروغ به خبرنگارانن نسبتی بدهد و فردای آن که روزه میباشد بگوید آنچه دیشب گفتم راست است ـ بنا بر احتیاط ـ روزه اش باطل می گردد، مگر آنکه مقصودش بیان حال خبرش باشد.

اگر به واسطه باد غباری غلیظ پیدا گردد و انسان با اینکه متوجه است و می تواند مواظبت کند ولی مواظبت نکند و به حلق برسد ـ بنا بر احتیاط واجب ـ روزه اش باطل می گردد.

اگر فراموش کند که روزه است و مواظبت نکند، یا بی اختیار غبار و مانند آن به حلق او برسد، روزه اش باطل نمیگردد.

کسی که قصد دارد قضای روزه ماه رمضان را بگیرد، هرگاه تا اذان صبح عمداً جنب بماند، نمی تواند آن روز را روزه بگیرد، و اگر از روی عمد نباشد می تواند، اگرچه احتیاط در ترک آن است.

کسی که در شب ماه رمضان برای هیچ کدام از غسل و تیمم وقت ندارد، اگر خود را جنب کند، روزه اش باطل است و قضا و کفّاره بر او واجب می گردد.

هرگاه جنب در شب ماه رمضان بخوابد و بیدار گردد، اگر احتمال بدهد که اگر دوباره بخوابد پیش از اذان صبح بیدار می گردد می تواند بخوابد.

کسی که در شب ماه رمضان جنب است و یقین دارد یا احتمال میدهد که اگر بخوابد پیش از اذان صبح بیدار می گردد، چنانچه نخواهد بعد از بیدار شدن غسل کند، در صورتی که بخوابد و بیدار نگردد، باید روزه آن روز را تمام کند و قضا و کفاره بر او ضروری است. و همچنین است ـ بنا بر احتیاط لازم ـ اگر تردید داشته باشد که بعد از بیدار شدن غسل کند یا نه.

اماله کردن با چیز روان اگرچه از روی ناچاری و برای معالجه باشد، روزه را باطل میکند.

اگر در شب چیزی بخورد که میداند به واسطه خوردن آن، در روز بی اختیار قی میکند، روزه اش صحیح است.

اگر مگس در گلوی روزه دار برود، چنانچه به مقداری فرو رفته باشد که به پائین دادن آن خوردن گفته نگردد، لازم نیست آن را بیرون آورد، و روزه اش صحیح است. و اما اگر به این مقدار فرو نرفته باشد باید آن را بیرون آورد هرچند که این کار متوقف بر قی کردن باشد ـ مگر در صورتی که قی کردن برای او ضرر، یا مشقت زیادی داشته باشد ـ و چنانچه آن را قی نکند و فرو برد، روزه اش باطل می گردد، و اگر آن را با قی کردن خارج کند نیز روزه اش باطل می گردد.

اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغ زدن، چیزی از گلو بیرون میآید، چنانچه طوری باشد که بر آن قی کردن صدق کند، نباید عمداً آروغ بزند. ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد.

دور زمین: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله گردشگری