نماد من تو من کیست؟ - مجله یک کامپیوتر

به گزارش خبرنگاران، آلفردو دی استفانو در سال 1953 به رئال مادرید پیوست و در نخستین فصل درخشید. مادرید توانست فاتح لالیگا گردد، اتفاقی که پس از جنگ رخ نداده بود. مهاجم آرژانتینی با به ثمر رساندن 27 گل در 28 بازی بهترین گلزن شد. سفیدپوشان در دومین فصل حضور بازیکن آرژانتینی با رئال قرارداد امضا کردند. دی استفانو خواستار این بازیکن شده بود. او می خواست در میانه میدان با یک بازیکن همکاری داشته باشد. مدافع عنوان قهرمانی در شروع فصل جدید لالیگا برابر یک حریف قدیمی نهاده شد. مادرید باید به مصاف والنسیا می رفت. در آن سال ها، در عصر یکشنبه در کافه تریاها و هنگام خروج از سینماها یک برگه پشت و رو به نام گاستا و گولئادا پخش می شد که نتایج را در سریع ترین زمان ممکن منتشر می کرد. مادرید با حضور دی استفانو و رئال دو بر یک شکست خورده بود. چطور ممکن بود این اتفاق بیفتد؟

کسانی که به استادیوم رفته بودند می توانستند درباره این قضیه شرح بدهند. آن ها می گفتند:دی استفانو کاری انجام نداد چون توسط خوسه مانگرینیان کاملا محو شده بود. مانگرینیان جوان بلوندی بود که جزیی از تیم فوق العاده والنسیا در آن سال محسوب می شد. بازیکنانی همچون تیمور، سوکراتس، سندار، مانیو، فوئرتس و... در این تیم حضور داشتند. والنسیا به تازگی توانسته بود به دسته اول صعود کند. کارلوس ایتوراسپه، سرمربی والنسیا به گذشته توجهی نداشت و تنها می خواست دی استفانو را کنترل کند. مانگرینیان توانست این کار را انجام دهد و به سایه مهاجم آرژانتینی-اسپانیایی تبدیل گردد. بازیکن اسپانیای در هر لحظه کنار دی استفانو دیده می گردد و ستاره مادرید را رها نمی کرد. هر بار که توپ به دی استفانو می رسید مانگرینیان جلوی او ظاهر می شد. هافبک اسپانیایی سریع بود و به همین خاطر به هدفش رسید. دی استفانو نمی توانست بازی مورد نظرش را ارائه دهد. این موضوع روی بازی مادرید نیز تاثیر گذاشت و به همین خاطر عجیب نبود که والنسیا بتواند در این دیدار پیروز گردد. گل های ویلکس و سِگی در مقابل تک گل رئال (نخستین گلش برای مادرید) این برد را به ارمغان آوردند. یک روز بعد یک عکس از من تو من مانگرینیان منتشر شد. در این تصویر مهاجم رئال مادرید توانسته بود با پا به توپ ضربه ای بزند، ضربه ای که به خاطر دفاع من تو من مانگرینیان به سختی زده شده و توپ در دستان کیکه نهاده شده بود. این تنها ضربه ستاره سفیدپوشان محسوب می شد.

پس از این دیدار کلمه مانگرینیان وارد زبان عامیانه اسپانیا شد و هم خانواده کلمه خفگی بود. از این واژه برای دوستی های عمیق استفاده می شد و زمانی که یک نفر زودتر از دیگران به خانه اش برمی گشت او را این چنین مسخره می کردند: همسرش که مانند یک مانگرینیان اجازه نمی دهد زمان بیشتری را در خارج از خانه سپری کند.

مانگرینیان برای تیم های دپورتیوو لاکرونیا و ارکولس هم بازی کرد. زمانی که از دنیای فوتبال خداحافظی کرد به تجارت در هتلداری پرداخت و تا 77 سالگی زندگی کرد. او در بیست و دوم آگوست در روزی که والنسیا توانست با سه گل سالزبورگ را شکست دهد، درگذشت. روزنامه به صورت جزیی به مرگ او پرداختند. مانگرینیان و دی استفانو همیشه با احترام درباره هم صحبت می کردند.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا، مکزیک و کوبا