پرسپولیس تا کی باید جونیور را تحمل کند؟ - مجله یک کامپیوتر

در 5 مسابقه به میدان رفته!

شاید باور کردنی نباشد اما جونیور براندائو تنها در دو مسابقه از این 7 مسابقه ای که پرسپولیس پشت سر گذاشته به میدان نرفته است. یکی بازی هفته اول مقابل پارس جم بود و او در شرایطی به میدان نرفت که تازه دو سه روز بود به ایران آمده و حتی قرار گرفتنش در فهرست 18 نفره هم عجیب به نظر می رسید اما کالدرون او را روی نیمکت نشاند تا نشان دهد حتی اگر او انتخاب نهمش بوده باید جزو کادر اصلی بازیکنان باشد! جونیور در بازی هفته دوم مقابل تراکتورسازی 12 دقیقه بازی کرد اما بعد از نخستین تعطیلی لیگ و در دیدار مقابل صنعت نفت ثابت شد. این مهاجم بی کیفیت برزیلی مقابل استقلال و سپاهان هم در ترکیب اصلی بود و گفته شد بازی با سپاهان آخرین فرصت او برای نشان دادن توانایی هایش به حساب می آمد که مطابق انتظار، او در این مسابقه حساس کاری از پیش نبرد و در مشهد پایان نیمکت نشین شد. با این وجود حضور او در ترکیب اصلی دیدار با پیکان شگفت انگیز و اعجاب آور بود. کالدرون در کمال تعجب باز هم به این مهاجم عجیب و غریب میدان داد تا ابهامات زیادی را در مورد تصمیماتش در قبال این بازیکن ایجاد کند. البته او خوش شانس بود که تماشاگری در استادیوم حضور نداشت اما مطابق انتظار در بین دو نیمه جونیور را تعویض کرد و شاید اگر هر اتفاقی غیر از این می افتاد باید به تمام دانش و کارنامه او در مربیگری شک می کردیم.

از دی کارمو و چوجی هم ضعیف تر است

جونیور برزیلی تقریباً هیچ چیزی برای ارائه ندارد تا دل مان را به آن خوش کنیم. باور کنید او از پائولو دی کارمو و سامبوچوجی، دو نفر از بدترین مهاجمان خارجی پرسپولیس طی بیست سال گذشته هم ضعیف تر است. گاهی مهاجمی در تیم هست که ظرفیت دارد اما روی دور گل نزدن افتاده یا بدشانسی می آورد یا به هر دلیلی کارآیی لازم را در تیمی ندارد. با این حال می دانید که این مهاجم با کار روانی، تمرین انفرادی و اختصاصی بیشتر یا حتی تقویت خط میانی و تاکتیک های تهاجمی تیم شرایط بهتری پیدا خواهد نمود. نمونه اش علی علیپور اما گاهی مهاجمی را می بینید که هیچ چیز برای ارائه ندارد و طبیعی است که اصلاً نمی توان به او امیدوار بود. جونیور دقیقاً چنین مهاجمی است. مهاجمی که از دادن یک پاس ساده بغل پا و یک کنترل ساده توپ هم عاجز است و نمونه اش را بارها در همان یک نیمه بازی با پیکان دیدیم. اینها البته به تازه وارد بودن او به فوتبال ایران و این حرف های کلیشه ای ارتباطی ندارد. او تا کنون 5 بار برای پرسپولیس بازی نموده و حدود سه ماه از حضورش در فوتبال ایران می گذرد اما وقتی از یک کنترل ساده توپ عاجز است دیگر حرفی باقی نمی ماند. طی دو سه فصل اخیر و در روزهای ناکارآمدی مهاجمان خارجی مثل گادوین منشا یا ماریو بودیمیر حداقل طرفداران آنها می توانستند به این نکته اشاره نمایند که یکی خوب می دود و مدافعان حریف را خسته می نماید و دیگری با فضاسازی در بین مدافعان حریف برای سایر بازیکنان موقعیت ایجاد می نماید اما جونیور اینها را هم ندارد. او نه خوب می دود، نه می جنگد، نه اهل درگیری و فضاسازی است، نه خوب پاس می دهد و در کارهای ترکیبی شرکت می نماید و نه بلد است ضربه سر بزند یا دروازه حریف را تهدید کند.

مضحکه تازه در فضای مجازی

آش آنقدر شور شده که در فضای مجازی هم همه درباره جونیور و کیفیت پایینش می گویند. بازیگری با آپلود تصویر واژگون این برزیلی نوشته بود نمی دانسته در برزیل هم لپ لپ می فروشند. کنایه این بازیگر پرسپولیسی به این بود که انگار این بازیکن را از لپ لپ بیرون آورده اند. پیشکسوتی هم از کالدرون خواهش نموده بود از این به بعد به جونیور میدان ندهد تا تیم ده نفره وارد زمین نگردد. داستان تمسخر حضور جونیور بی کیفیت در پرسپولیس فراتر از این حرف هاست. بعضی می گویند شاید اصلاً جونیور، همان بازیکنی نیست که کالدرون کارنامه اش را دیده و پسندیده و شاید تشابه اسمی وجود داشته است. این بازیکنی که حالا شماره هفت پرسپولیس را به تن می نماید اصلا برزیلی نیست و جونیور نام ندارد یا اگر هم برزیلی است در سری آ این کشور و در تیم گویاس یا لودوگورتس بلغارستان بازی ننموده چرا که بعید است بازیکنی با این کیفیت حتی به سری سی برزیل هم رسیده باشد. بعضی دیگر نیز به این نکته طنز اشاره می نمایند که شاید مدیر برنامه ایرانی این بازیکن سی دی اشتباهی را به کالدرون داده و به نوعی سر باشگاه و سرمربی اش کلاه رفته است چرا که این مهاجم هیچ چیزی برای دلخوش کردن طرفداران، همبازیان و کادر فنی اش ندارد.

خنده تلخ نیمکت نشینان

وقتی جونیور در موقعیت گل نتوانست حتی توپ را کنترل کند آه از نهاد تمام نیمکت نشینان پرسپولیس و البته میلیون ها طرفدار این تیم پای تلویزیون برآمد اما داستان روی نیمکت چیز دیگری بود. درست لحظه ای بعد از آن کنترل خنده دار و صحنه بدیعی که استاد جونیور خلق کرد، دوربین تلویزیونی روی نیمکت نشینان پرسپولیس زوم شده و همه خنده تلخی بر لب داشتند. افشین پیروانی در صحبت محبت آمیز با قاسم عبدالصمدی عضو تدارکات تیم با اشاره به میثم علیپور فیزیوتراپ تیم، می گفت این آقا در خط حمله بهتر از جونیور می تواند بازی کند. احتمالا فحوای کلام حسین ماهینی با سایر نیمکت نشینان هم چیزی حول و حوش همین مطلب است و سخت نیست بتوان پیش بینی اش کرد. در عین حال بازیکنان و هم تیمی های او به حکم هم تیمی بودن مدام در مصاحبه های شان به جونیور روحیه می دادند و از او حمایت می کردند چرا که می دانند تخریب این بازیکن در موقعیت فعلی فایده ای ندارد. باشگاه پول گزافی را به پای او ریخته و حداقل باید تا نیم فصل تحملش کند. مدیرعامل باشگاه هم که دخالتی در جذب این مهاجم بی کیفیت نداشته همه خبرنگاران و افکار عمومی را به سمت کالدرون هل می دهد که از او بپرسید.

باید از کالدرون بپرسیم

می خواهیم از کالدرون بپرسیم و باید هم از او بپرسیم که چرا این بازیکن با این درجه از کیفیت انتخاب شد؟ شاید توجیه او همان گزینه نهم یا پول و زمان ناکافی باشگاه برای خرید مهاجم خارجی بهتر باشد اما در آن شرایط بغرنج، وقتی نه بودجه کافی وجود داشت نه شرایط جذب گزینه های بهتر و مهم تر مد نظر کالدرون، اصلاً چه اصراری وجود داشت تا مهاجمی خارجی جذب پرسپولیس گردد و جای روستایی و عبدی را در ترکیب تنگ کند یا سرمربی تیم به دست خود دو مهاجم جوان دیگرش (محمد امین اسدی و سعید کریمی) را کنار بگذارد؟ آیا آن دو مهاجمی که کالدرون عذرشان را خواست به اندازه این جونیور کارآیی نداشتند؟ آیا الان که بر همگان ثابت شده این برزیلی هیچ چیز به درد بخوری ندارد، بازی دادن به او و نیمکت نشین کردن یا روی سکو نشاندن مهاجمانی مثل عبدی و روستایی ظلم به این بازیکنان، پرسپولیس و فوتبال ایران نیست؟ کالدرون بعد از بازی با پیکان تأکید کرد مسئولیت تصمیماتش را می پذیرد اما اگر برای بازی دادن دوباره به این برزیلی بی کیفیت که عملاً تیمش را ده نفره می نماید، توجیهی منطقی داشته باشد و البته با شفافیت و صراحت اعلام کند پرسپولیس تا کی باید این بازیکن ناکارآمد و بنجل را تحمل کند و برایش هزینه بپردازد؟

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما

مجله کامپیوتر: از کامپیوتر و IT کلی مقاله و ترفند جالب اینجا داریم