پیشنهادهای یک نماینده برای کنترل کرونا ، حوزه های بحرانی شناسایی گردد - مجله یک کامپیوتر

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، محمدرضا نجفی اظهار کرد: حال که در مواجهه با بحران کرونا به مرحله شیوع بالا و گسترش سراسری رسیده ایم، تردیدی در ضرورت تشدید و افزایش اقدامات کنترلی و پیش گیرانه باقی نمانده است. در این شرایط کلیدی ترین مسائل اولویت بندی اقدامات بر مبنای اطلاعات است. هر چند هنوز اطلاعات بدست آمده برای مدیریت هر لحظه خاص از بحران کفایت نمی نماید، اما در مجموع پیشرفت هایی حاصل شده که با توجه به افزایش مرحله ای اطلاعات ما در خصوص شیوع بیماری، اگر بتوانیم به تجمیعی تصاعدی از امکانات و توان موجود برسیم، ممکن است بتوانیم عقب ماندگی خود را جبران کنیم.

این نماینده مجلس با بیان اینکه با ارزیابی ریسک ها و امکانات می توان برای هر منطقه جغرافیایی، شاخص هشدار آن منطقه را بدست آورد، ادامه داد: با یاری این شاخص، رده بندیِ نقاطِ اعمالِ تمرکزِ بیشتر و ضرورت های اقدام، مشهود می گردد. بخشی از ستاد مدیریت بحران باید نسبت به پیش بینی پذیریِ شرایط بحران کرونا در هفته ها و ماه های آینده اقدام کند. حتی اگر قادر به پیش بینی حجم درگیری بیماران در این بازه های زمانی نباشیم و نتوانیم اتفاقات هفته های بعد را پیش بینی کنیم، باید بتوانیم مختصات جغرافیایی حرکت و ادامه بیماری را پیش بینی کنیم.

نجفی با تاکید برضرورت ترسیم جغرافیای خطر، توضیح داد: آسیبِ جبران ناپذیرِ محتملِ نهایی، افزایش تعداد تلفات خواهد بود. ازدیاد تلفات زمانی اتفاق می افتد که مجموعه امکانات و عملکرد ما از مجموعه شمار و شدت بیماری کمتر باشد. اما این تلفات طبق آنچه تا به امروز می دانیم متوجه سالمندان و بیماران زمینه ای به عنوان دو گروه در صدر پرخطرها است. شاخص هشدار یاری می نماید حوزه های جغرافیاییِ در موج های بعدی ابتلا، که احتمالا به مرحله بحرانی می رسند شناسایی، و از اکنون پیش بینی و تمهیدات لازم برای آنان دیده گردد.

وی در ادامه گفت: هرچند ممکن است میزان ابتلا و فوت بیماران، اکنون در بخش استانی چندان بحرانی به نظر نرسد اما اگر نسبت متغیرهای خطر به متغیرهای امکانات(شاخص هشدار) را لحاظ کنیم دریابیم که در موج دیگری از بحران، یک استان می تواند بسیار در معرض خطر قرار بگیرد.

این عضو کمیسیون عمران مجلس اضافه نمود: فاکتورهای در دسترسِ سنجشِ میزان خطر و اطلاعات آماری تفکیکی در سطح استان ها، در سه دسته اصلی قرار می گیرند:

1- آمار تفصیلی خانوارهای دارای افراد بالای 60 سال که هم اکنون موجود است و می توانیم استان ها را بر اساس این فاکتور طبقه بندی کنیم و بدانیم کدام استان ها بیشترین تعداد و درصد سالمندان را دارند.

2- در صورت وجود اطلاعات و آمار تفکیکی استان ها از بیماری های زمینه ای(مانند بیماری های قلبی -عروقی، تنفسی، کلیوی، نقص ایمنی، دیابت، سرطان و فشارخون) می توان این فهرست را به تفکیک و با دقت بالا تدوین کرد؛ اما در فرض فقدان این اطلاعات می توان به آمار مرگ و میر ناشی از این بیماری ها استناد کرد که به صورت تفکیکی در سطح استان ها موجود است.

3- آمار وزرات بهداشت از موارد ابتلا، تست مثبت و فوتی های ثبت شده تحت کرونا در هر استان موجود است. این پراکندگی هم می تواند نشانگر تقریبی بخشی از جغرافیای خطر باشد.

وی همچنین با تاکید بر ضرورت ارزیابی امکانات درمانی، اضافه نمود: برای تشخیص اولویت های اقدام، باید توان مجموعه درمانی کشور ارزیابی گردد. آمار شاخص هایی چون تخت بیمارستانی و از آن مهم تر تخت آی سی یو در هر استان موجود است. اهمیت فاکتور تخت آی سی یو از این جهت است که بیماران پرخطر و همچنین افراد کم خطر، در صورت تشدید بیماری نیازمند بستری در تخت های آی سی یو هستند.

این نماینده مجلس ادامه داد: از سنجش میزان خطر در نسبت با میزان امکانات، شاخص هشدار استخراج می گردد که نشان خواهد داد در چه استان هایی باید پیشگیری و کنترل شدیدتر انجام گردد. این شاخص خطاهایِ محتمل ِ ناشی از ابتلا پایین ولی مقطعیِ استان ها را کاهش می دهد زیرا شاخص هشدار بالا، تمرکز بر کنترل و پیشگیری را الزامی می نماید، خاصه آنکه به نظر می رسد نتایج این شاخص شگفتی هایی در خود داشته باشد.

نجفی اضافه نمود: بر اساس این نتایج قادر خواهیم بود امکانات و توجه مان را به طور هدفمند و متناسب با خطر موجود در نقاط مختلف کشور متمرکز کنیم و شرایط پیش رو را در فروض مختلف پیشرفت بیماری پیش بینی نموده و برای آن برنامه ریزی کنیم. مثلا می توان فهمید که هر شهر تا چه ظرفیتی قادر به ارائه مراقبت های درمانی است و در چه نقطه ای بحران در آن شهر از کنترل خارج خواهدشد.

وی در خاتمه با ابراز امیدواری نسبت به توجه به این راهکارها از سوی دولت، رییس جمهوری، وزارت بهداشت و دستگاههای مسوول، گفت: به این ترتیب در نتیجه ارزیابی فاکتورهای نشانگر خطر، و فاکتورهای نشانگر آمادگی درمانی؛ اولویت، شدت، حدت و سرعت عملیات پیشگیری و کنترل، و همچنین اولویت تقویت منابع و امکانات درمانی به صورت منطقه ای و جغرافیایی استحصال می گردد.

مجله شرقیا