کوره هایی که به جای آجر، فقر می پزند! - مجله یک کامپیوتر

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران به نقل از جوان، تصورش را کنید که در این روز های کرونایی که از شست و شوی مکرر دست ها خسته شده ایم و از اینکه پوست دستمان خراب شده گلایه می کنیم، اهالی کوره های آجرپزی خاوران و قیامدشت، امکانات بهداشتی مناسبی ندارند تا بتوانند دست هایشان را بشورند یا به حمام بروند!

شرایط تحصیلی بچه های این کوره ها که بدتر از شرایط بهداشت آنهاست، زیرا که خیلی از این بچه ها ناچار به ترک تحصیل شده اند و دیگر هیچ امیدی به آینده ای روشن در زندگی شان ندارند.

در چنین شرایطی مسئولان بیخیال رسیدگی به این منطقه شده اند و هر کسی تنها به دریافت عکس و فیلم در کوره های آجرپزی اکتفا نموده است. ساکنان این کوره ها هم عادت نموده اند به اینکه چندین بسته حمایتی به خانه هایشان بیاید و از زبان مسئولان، وعده بشنوند و در نهایت هم آب از آب تکان نخورد!

بچه هایمان را در اتاق، حمام می کنیم!

یکی از خانم های ساکن در کوره آجرپزی قیامدشت درباره مسائلشان می گوید: شرایط بهداشت و نظافت در این کوره بسیار نامناسب است و امکاناتی برای زندگی بچه های ما چه از لحاظ بهداشتی و چه از لحاظ تحصیلی وجود ندارد. گاهی خیرین به اینجا می آیند و برای تحصیل بچه ها وقت می گذارند، اما وقتی مدرسه ای نباشد، این ها کافی نیست.

او ادامه می دهد: حمام و سرویس بهداشتی در کوره ها عمومی است و تمامی ساکنان از آن استفاده می نمایند. به علاوه اینکه در و پنجره های آن هم خراب است و آب گرم ندارد. متأسفانه پوست صورت و بدن بیشتر بچه ها خشک شده است و ناراحتی های پوستی پیدا نموده اند.

این خانم جوان درباره شرایط شست و شو در این منطقه اظهار می دارد: چند ماه است که حمام عمومی این منطقه خراب شده و کسی آن را درست نمی نماید. آنجا حتی برق هم ندارد، برای همین مجبوریم برای شستن بچه ها آب را روی حرارت بجوشانیم و بچه هامان را در اتاق حمام کنیم. البته این کار در فصل سرد سال باعث سرماخوردگی آن ها می شود، اما چاره ای نیست!

فیلمنامه ای غمگین، اما واقعی

شبیه به فیلم می ماند؛ منطقه ای که فقط چند کیلومتر با تهران فاصله دارد، اما فاصله طبقاتی در آن از زمین تا آسمان است! نسترن دانه کار، مدیر گروه جهادی حنیفا که به صورت متمرکز به این مناطق سر می زند می گوید: حدود 40 درصد از ساکنان کوره های آجرپزی خاوران و قیامدشت نیازمند هستند و مابقی آن ها شغل دارند، بنابراین ما باید کوشش کنیم تا این 40 درصد نیز توانمند شوند تا بتوانند چرخ زندگی شان را بچرخانند.

او با اشاره به اینکه یاری به ساکنان این منطقه باید کارشناسانه باشد، اظهار می دارد: گاهی بعضی از خیرین بدون هیچ تحقیقی به ساکنان کوره های آجرپزی یاری می نمایند و باعث تنبل شدن آن ها می شوند. تجربه یاری به ساکنان کوره آجرپزی شمس آباد نشان داده که وقتی بسته های غذایی یک تا 2 میلیون تومانی به خانه های این افراد داده می شود، صاحبان کوره برای دریافت اجاره اتاق ها دندان تیز می نمایند و مبالغ بیشتری طلب می نمایند.

دانه کار با بیان اینکه گاهی یاری های بیش از حد خیرین موجب مطالبه گر شدن ساکنان کوره های آجرپزی می شود، اضافه می نماید: کوره شمس آباد بر سر زبان ها افتاد و تبدیل به محلی برای شوآف مسئولان شد، جایی که هر کدام از مسئولان بیایند، عکس بگیرند، وعده بدهند و بعد بروند و پشت سرشان را هم نگاه ننمایند! از طرفی با معروف شدن کوره شمس آباد حضور خیرین در آنجا پررنگ شد و همین مسئله موجب تنبل شدن ساکنان این کوره شد. زیرا که آن ها آخر هر هفته منتظر نذری خیرین بودند و دیگر سراغ کار هم نمی رفتند. مدیر گروه جهادی حنیفا تصریح می نماید: یاری بیش از حد به ساکنان کوره آجرپزی شمس آباد به مرور باعث تعطیل شدن این کوره ها شد. مسئله ای که باید قوه قضائیه به آن ورود کند و از صاحبان کوره بپرسد چرا این کوره ها خاموش است و این منطقه مسکونی شده است؟

چه باید کرد؟

او به وظیفه بهزیستی نسبت به بچه ها کوره های آجرپزی اشاره می نماید و می گوید: سازمان بهزیستی همه کوششش این است که بچه ها کار را جمع آوری کند، در صورتی که بچه های کوره آجرپزی در اولویت هستند، زیرا که آن ها نه درس می خوانند و نه کار می نمایند، فقط منتظر مانده اند تا عظیم شوند و یکی شبیه به پدر یا مادرشان باشند! دانه کار درباره سوءاستفاده بعضی از مسئولان نسبت به طرح هایی که برای کوره های آجرپزی داشت، اظهار می دارد: سال هاست که در این کوره ها رفت و آمد می کنم و می دانم که باید به چه خانواده ای یاری کرد و به چه خانواده ای یاری نکرد. حتی می دانم چه امکاناتی می تواند زندگی بعضی از این ساکنان را نجات دهد، اما متأسفانه بعضی از افراد می آیند و بعد از دریافت اطلاعات تمام این طرح ها را به اسم خودشان اجرایی و در نهایت هم آن را نصفه و نیمه رها می نمایند؛ آنها، چون به دنبال اسم و رسم هستند، آنطور که باید از کارهایشان نتیجه نمی گیرند، به همین دلیل است که دوباره همه چیز به خانه اول برمی شود.

مدیر گروه جهادی حنیفا تأکید می نماید: اخیراً با همت خیرین در کوره خاوران کانکس گرفتیم و کلاس درسی بچه ها را در آنجا برگزار می کنیم. چند روز پیش نیز تعدادی از نمایندگان مجلس از آنجا بازدید کردند و قرار شد که پیگیر مسائل آن ها باشند، اما از آن روز تا به حال دیگر نیامدند. امیدوارم که مسئولان نسبت به شرایط زندگی ساکنان کوره های آجرپزی احساس خطر نمایند و زودتر به یاری سروسامان دادن شرایط آن ها بیایند.

اخبار گروه سایر رسانه ها صرفا بازنشر اخبار سایت ها و خبرگزاری هاست و خبرنگاران هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد.

بازگشت به صفحه رسانه ها

pariha.com: پریها مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.