لبخندبین المللی، دندان قروچه ملی - مجله یک کامپیوتر

موضوع مهم فعلی اما تحلیل هزینه 9.5میلیاردی جشنواره ای که سیدرضا میرکریمی برای چهارمین بار دبیری اش را بر عهده داشت نیست، بلکه توجه به رابطه گنگ و پرحاشیه ای است که از سال گذشته و با تغییر رئیس سازمان سینمایی کشور میان این سازمان و دبیر جشنواره بین المللی فیلم فجر برقرار است. ماجرا از آنجا آغاز شد که رئیس جدید سازمان سینمایی در همان ایام آغازین فعالیتش و تحت تأثیر مشاوران و گروهی از آنهایی که تاب نداشتند روند روبه رشد کسب آبرو در جشنواره بین المللی و البته تفکیک شده از جشنواره ملی فجر را ببینند، حرف از ادغام دوباره 2جشنواره زد.

همین الان که این متن را می خوانید 5دوره از تفکیک بخش بین المللی جشنواره فجر می گذرد. منهای دوره اول که بیشتر جنبه آزمایشی داشت در 4دوره بعد رضا میرکریمی کوشش کرد به عنوان دبیر جشنواره ای که نام بین المللی را یدک می کشد، بعضی از استانداردهای حداقلی را برای جشنواره بین المللی فجر فراهم کند. تردیدی وجود ندارد که او و تیمش در این راستا ضعف های بسیاری دارند و اشتباهاتی را هم به کارنامه شان افزوده اند اما اگر بخواهیم از راستا انصاف منحرف نشویم باید اذعان کنیم که جشنواره بین المللی لااقل کوشش نموده تا شمایلی از یک جشنواره استاندارد جهانی را ترسیم کند.

نباید فراموش کرد که به جز تجربه ناب جشنواره جهانی فیلم تهران در دهه50 و یکی دو دوره طلایی جشنواره بین المللی فیلم فجر در سال های آغازین دولت اصلاحات، دیگر نشانی جز یک نام توخالی از جشنواره ای بین المللی در سینمای ایران یافت نمی گردد. البته بسیارند جشنواره های ریز و درشتی که این نام را به کول می اندازند اما زیر سنگینی وزن همان نام خاک می شوند.

به هر تقدیر اما مدیران سازمان سینمایی ظاهرا از همان سال گذشته بنا را بر تغییر در این روند نسبتا قابل قبول جشنواره بین المللی فیلم فجر گذاشتند. این کش وقوس تا ایام برگزاری جشنواره در امسال هم ادامه داشت. دبیر جشنواره در نشست های خبری بارها اعلام نمود که حرف و حدیث ها درباره نظرات مخالف مدیران سازمان سینمایی را درگوشی می شنود اما خودش هیچ گاه به طور مستقیم چیزی از این نارضایتی یا حتی تغییر نشنیده است.

کشمکش ها اما آنقدر جدی است که میرکریمی حتی برای دریافت پروانه نمایش فیلم آخرش هم دچار مشکل بود. گویی قصرشیرین بهانه ای بود برای تسویه حساب با دبیر جشنواره بین المللی و کار تا آنجا پیش رفت که عده ای معتقدند انتخاب یک فیلم مستند توسط بنیاد سینمایی فارابی برای معرفی به اسکار هم بی ارتباط با این منازعه نیست. مدیران سازمان سینمایی مایل نبودند فیلم میرکریمی نماینده ایران در اسکار باشد و برای رهایی از حواشی احتمالی، فیلم متری شیش ونیم که نماینده ایران در جشنواره ونیز هست را هم کنار گذاشتند. انتشار هزینه های برگزاری جشنواره بین المللی فیلم فجر و البته موضوع تأمین حدود نیمی از مخارج توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران و وزارت ارتباطات هم نشان داد جشنواره بین المللی با اقبال روبرو است.

حساسیت به این موضوع زمانی بیشتر درک می گردد که یک بار دیگر این خبر درباره سی وهفتمین جشنواره ملی فجر را بازخوانی کنیم: سازمان سینمایی به قولش عمل کرد و ریزهزینه های برگزاری سی وهفتمین جشنواره فیلم فجر را که بهمن97 برگزار گردید، منتشر کرد. طبق این فهرست، در مجموع 63میلیارد ریال از اول مهر97 تا 25اسفندماه، خرج هزینه برگزاری باشکوه مهم ترین اتفاق سینمایی و هنری ایران شده است.

نکته آخر اینکه رضا میرکریمی حدود 2ماه پیش و در گفت وگو با خبرنگاران و در پاسخ به احتمال دبیر ماندنش در جشنواره سی وهشتم و البته احتمال ادغام جشنواره ملی و بین المللی فجر گفت: آقای انتظامی و همکارانش منتظرند من خودم استعفا بدهم اما من چنین کاری نخواهم کرد. آنها اگر می خواهند تغییری ایجاد نمایند می توانند من را اخراج نمایند.

dorezamin.com: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله گردشگری