کودک بی اشتها را چگونه درمان کنیم؟
به گزارش مجله یک کامپیوتر، اگر می خواهید کودک وعده های صبحانه، ناهار و شام را با اشتها بخورد، نباید خسته و خواب آلوده دور میز یا سر سفره بنشیند.
به گزارش خبرنگاران، خانواده هایی که اجازه می دهند بچه ها تا پاسی از شب بیدار بمانند و همیشه وی را با کارتون و برنامه های تلویزیونی سرگرم می نمایند، فرزندان آن ها رشد و نمو کامل نداشته و اشتهای چندانی به غذا ندارند در نتیجه فرایند رشد مناسبی را طی نخواهند کرد.
ضیاءالدین مظهری عضو انجمن تغذیه ایران افزود: والدین با حضور کودک بر سر سفره و خوردن یا نخوردن غذای تهیه شده نباید هیجانی از خود نشان دهند، چرا که عکس العمل مثبت یا منفی، تشویق و توبیخ در این مورد کودک را متوجه خواهد نمود که چقدر غذا خوردن وی برای اعضای خانواده اهمیت دارد.
وی گفت: در خصوص زمان، مکان و نوع غذای عرضه شده، قاطع باشید، ولی عصبانی نشوید تا نظم لازم در کودک ایجاد و نهادینه گردد، گرچه باید به تمایل و علاقه کودک توجه کرد، ولی نباید اجازه داد که وی همیشه عقیده خود را مبنی بر دوست داشتن یا نداشتن غذایی خاص به خانواده تحمیل کند و در چنین مواردی مادر باید غذای تهیه شده را در بشقاب کودک ریخته و به او بگوید اگر دوست دارد غذا را بخورد، زیرا غذای دیگری وجود ندارد.
این متخصص تغذیه ادامه داد: بهتر است با توجه به شناخت و تجربه خود در خصوص کودک غذا هایی را تهیه کنید که مورد علاقه وی باشد، اما در این موارد نیز اصرار زیادی به خوردن یا تمام کردن غذای او نداشته باشید، غذای کمتری در ظرف کودک بریزید و از ظروف و سفره و حتی غذا هایی بهره ببرید که رنگ های گرم و شاد دارند، زیرا رنگ ها و غذا های خوشرنگ و بو موجب تحریک اشتهای کودک می گردد. ضمناً، هنگام صرف غذا، به بشقاب کودک تان نگاه نکنید و همچنین شرح درباره محسنات غذا یا اصرار برای خوراندن غذایی خاص سبب خواهد شد کودک به طور دائم حتی در سنین بعدی از خوردن آن خودداری کند.
مظهری افزود: بچه ها دوست دارند با دست خود غذا را لمس و با غذا بازی نمایند، اجازه دهید کودک تان این کار را انجام دهد و از این کار لذت ببرد.
به گفته وی، اگر می خواهید کودک وعده های اصلی غذا، شامل صبحانه، ناهار و شام را با اشتها بخورد، نباید خسته و خواب آلوده دور میز یا سر سفره بنشیند. خانواده هایی که اجازه می دهند بچه ها تا پاسی از شب بیدار بمانند و همیشه وی را با کارتون و برنامه های تلویزیونی سرگرم می نمایند، فرزندان آن ها رشد و نمو کامل نداشته و اشتهای چندانی به غذا ندارند در نتیجه فرایند رشد مناسبی را طی نخواهند کرد.
مظهری توضیح داد: از دادن نوشابه های رنگارنگ، هله هوله، شکلات و بستنی های رنگی، چیپس و پفک که فاقد مواد مغذی لازم و دارای مواد نگهدارنده با طعم و رنگ دهنده های مختلف و یا بسیار شور یا شیرین و چرب هستند، خودداری کنید و هر ماده بی ارزشی اگر بیش از 6 تا هشت بار در ماه به کودک عرضه گردد، چنان کودک را وابسته می نماید که تمام عمر قادر به کنار گذاشتن آن نخواهد بود.
وی گفت: در حضور کودک تان راجع به نحوه غذا خوردن یا نخوردن فرزندتان با مادران دیگری که کودک هم سن و سال دارند صحبت و ابراز خوشحالی یا تاسف و دلتنگی نکنید، وی نباید متوجه گردد با نخوردن غذا های موجود می تواند خود را در کانون توجه بیشتر پدر و مادر و خانواده قرار دهد و خواسته های خود را از این طریق عملی کند. همچنین هرگونه ابراز شادی و قدردانی شما موجب خواهد شد بچه پرخور و چاق گردد.
این استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران تاکید نمود: الگوی مصرف مواد غذایی در بین بچه ها هم سن و سال و هم جنس متفاوت است، بچه ها ممکن است مدت ها غذایی را با میل و رغبت بخورند و برخی اوقات از خوردن غذای مورد علاقه شان خودداری نمایند، این عکس العمل موقتی و زودگذر است به شرط آن که مادران هیجان زده نشده و به زور کودک را واردار به خوردن آن ننمایند، زیرا در این صورت عدم میل و رغبت آن ها ماندگار خواهد شد یا اشتهای کاذب و پرخوری های دائمی جایگزین احساس گرسنگی واقعی می گردد.
به گفته مظهری، بچه ها تمایلی به غذا های تند و تیز و پرادویه ندارند و چنین غذا هایی آن ها را بی اشتها می نماید، دسر و شیرینی و شکلات نباید به طور مداوم و بیش از اندازه به بچه ها داده گردد و بچه ها بیشتر تمایل دارند از گوشت های چرخ نموده، میوه و سبزیجات قاچ و بریده شده و تکه غذا هایی مثل کتلت، همبرگر خانگی، شامی و برش هایی که با دست کوچک آن ها قابل لمس و برداشتن باشد، استفاده نمایند.
وی افزود: یک سال اول زندگی، وزن کودک سه برابر می گردد و رشد قدی نیز در مقایسه با زمان تولد 50 درصد افزایش می یابد، پس از این زمان سرعت رشد کندتر شده و تا زمان آغاز دوران بلوغ در سال تنها سه تا چهار کیلوگرم به وزن و 8-6 سانتیمتر به قد کودک اضافه می گردد.
این متخصص تغذیه تاکید نمود: این کندی و وقفه نسبی در فرایند رشد، واکنش های غیراصولی را در خانواده ها برمی انگیزد و متاسفانه برخی از آن ها بدون توجه به عکس العمل های طبیعی کودک در قبال کاهش سرعت رشد، واکنش نشان داده و از ترفند های غیرلازم و تهدید و تشویق برای افزایش مقدار غذای دریافتی در بچه ها استفاده می نمایند.
وی توضیح داد: برخی والدین کودک تصور صحیحی از شرایط تغذیه کودک خود ندارند و در برخی موارد علاوه بر ترغیب به خوردن بیش از حد غذا، او را به استفاده از دارو های اشتهاآور، انواع ویتامین ها و مواد معدنی مجبور می نمایند و با استفاده از الگو های ناصحیح غذایی و افزودن انواع ادویه جات، نمک و چربی به غذای کودک، ذائقه کودک را به گونه ای تغییر می دهند که تمایل به خوردن غذا های پرچرب و شیرین در او نهادینه می گردد. برعکس، بی توجهی و بی مهری به کودک و عدم توجه عاطفی از سوی والدین و اطرافیان، کودک را به سمت پرخوری سوق می دهد. این گونه عوامل و رویکرد ها به موازات هم باعث می شوند آمار مبتلایان به چاقی و بیماری های گوناگون ناشی از اضافه وزن در میان بچه ها افزایش یابد.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
منبع: جام جم آنلاین